Ιταλία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μεταγραφές, επιμέλεια
Γραμμή 77:
=== 16ος - 19ος αιώνας ===
[[File:Italy 1796 AD-el.png|thumb|300px|Η Ιταλία το 1796]]
Το τέλoςτέλος του 15ου αιώνα συνέπεσε με την κρίση των ιταλικών κρατών και την ξένη κυριαρχία στη χερσόνησο. Η ανακάλυψη της [[Αμερική|Αμερικής]]ς το 1492 και η μετατόπιση των εμπορικών δρόμων από τη Μεσόγειο στο Νέο Κόσμο οδήγησε στην περιθωριοποίηση των Ιταλικών δημοκρατιών. Ο βασιλιάς της Γαλλίας [[Κάρολος Η' της Γαλλίας|Κάρολος Η΄]] κατέβηκε στην Ιταλία και κυρίευσε το [[Βασίλειο της Νάπολης]]. Το 1559 η [[συνθήκη του Σατό-Σαμβρέσις]] επικύρωνε την ισπανική κυριαρχία στην Ιταλία. Η [[Ισπανία|ισπανική ηγεμονία]] (1559-1713) συνέπεσε με μια περίοδο έντονης παρακμής των τεχνών και των γραμμάτων και μιας σοβαρής οικονομικής κρίσης. Στο πρώτο μισό του 18ου αιώνα εκδηλώθηκε στην Ιταλία ένας μεγάλος ενθουσιασμός για τις πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές μεταρρυθμίσεις και άρχισαν να ξεχωρίζουν οι έννοιες του έθνους και της ανεξαρτησίας, καθώς και ελπίδες για την ενότητα του ιταλικού έθνους. Με την αποκατάσταση του «αρχαίου καθεστώτος» και την επιστροφή των παλιών απολυταρχικών ηγεμόνων γεννήθηκαν οι μυστικές εταιρείες και τα πρώτα κίνητρα για ανεξαρτησία.
 
TοΤο ενωμένο Ιταλικό κράτος διαμορφώθηκε το [[1861]], όταν τα ανεξάρτητα κρατίδια της χερσονήσου ενώθηκαν για να σχηματίσουν το [[Βασίλειο της Ιταλίας]]. Στην Ιταλική Ένωση συνέβαλαν διανοούμενοι, όπως ο Ματζίνι, ο Τζιομπέρτι, ο Κατανέο, πολιτικοί, όπως ο Καβούρ και αρχηγοί όπως ο [[Βίκτωρ Εμμανουήλ Β']] και ο [[Τζουζέπε Γκαριμπάλντι]]. Πρώτη πρωτεύουσα του ιταλικού κράτους ορίστηκε το [[Τορίνο]], στη συνέχεια η [[Φλωρεντία]] (1865) και, μετά τη νίκη εναντίον των υποστηρικτών του παπικού κράτους το 1870, η [[Ρώμη]].
 
=== 20ός αιώνας ===
Γραμμή 190:
 
=== Εγκληματικότητα ===
Κατά τη διάρκεια του δέκατου ένατου αιώνα στη [[Σικελία]], εμφανίστηκε ένα εγκληματικό φαινόμενο , η [[μαφία]], το οποίο γεννήθηκε στην περιοχή και είναι άρρητα συνδεδεμένο με την πολιτική και την οικονομική ισχύ. Ο όρος σταδιακά έγινε συνώνυμος με το «οργανωμένο έγκλημα». Στην Ιταλία υπάρχουν οργανώσεις μαφίας όπως η [[cosaκόζα nostraνόστρα]] στη Σικελία, η [[Camorraκαμόρρα]] στην Καμπανία, η [[‘ndranghetaντρανγκέτα]] στην Καλαβρία και η [[ιερή ενωμένη κορώνα]] στην Απουλία. Το φαινόμενο της μαφίας, το οποίο πρωτοεμφανίστηκε στην Ιταλία, σύμφωνα με μια αναφορά του Censis το 2009, αφορά άμεσα το 22% των Ιταλών και το 14,.6% του ΑΕΠ (Ακαθόριστου Εγχωρίου Προϊόντος),  στη συνέχεια επεκτάθηκε καθώς εξαπλώθηκε σε όλο τον κόσμο διαμορφώνοντας αυτόνομα χαρακτηριστικά.
 
Η Ιταλία χαρακτηρίζεται από έναν έντονο και αδιάκοπο αγώνα κατά της μαφίας , που στοίχισε τη ζωή  δικαστών, ανδρών των υπηρεσιών επιβολής του νόμου και θεσμικών οργάνων,  σημειώνοντας πάραυτα μεγάλες επιτυχίες, με τη σύλληψη πολλών αρχηγών εγκληματικών ομάδων.
 
Όσον αφορά τις δολοφονίες, το 2006, η Ιταλία ήταν η δεύτερη πιο ασφαλής χώρα στην Ευρώπη, μετά τη Νορβηγία, μαζί με τη Δανία, τη Γερμανία και την Ισπανία . <sup>]</sup>Σύμφωνα με μια έρευνα του Il Sole 24 Ore , με βάση τα στοιχεία που παρείχε το Υπουργείο Εσωτερικών και αναφέρεται στο πρώτο εξάμηνο του 2010, στην Ιταλία τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν, κυρίως στα μεγάλα αστικά κέντρα και σε περιοχές υψηλής υποδομικής πυκνότητας, είναι περίπου 1 292 000. Το [[Μιλάνο]] , το [[Τορίνο]] και η [[Μπολόνια]] , με περίπου 30 εγκλήματα ανά χίλιους κατοίκους, θεωρούνται οι πιο ριψοκίνδυνες πόλεις, ενώ η [[Ματέρα]], η [[Ποτέντσα]] και η επαρχία του [[Μπελούνο (επαρχία)|Μπελούνο]], από την άλλη, οι ασφαλέστερες. Όσον αφορά τα εγκλήματα που πλήττουν την οικονομία ( τοκογλυφία , ξέπλυμα χρημάτων και απάτη), οι πόλεις με τις περισσότερες επιβολές ποινών είναι η [[Νάπολη]], η Μπολόνια, η [[Τεργέστη]], η [[Σπέτσια (επαρχία)|Σπέτσια]] και η [[Γένοβα]].
 
Σημαντική είναι η διαφθορά και στη δημόσια διοίκηση (κυρίως στον τομέα της υγείας): σύμφωνα με μία αναφορά της Eurispes 2010 η Ιταλία βρίσκεται στην 63η θέση (σε σύνολο 180 χωρών) στη γενική κατάταξη. Οι περιοχές που πλήττονται περισσότερο από αυτό το φαινόμενο είναι η [[Καλαβρία]], η [[Σικελία]] και η [[Απουλία]]. Σύμφωνα με την SAeT (Υπηρεσία κατά της διαφθοράς και υπέρ της Διαφάνειας), η «μη συγκαλυμμένη» διαφθορά  είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου σε σχέση με το τεράστιο ποσοστό «συγκαλυμμένης» διαφθοράς  που πλήττει ένα μεγάλο μέρος της ιταλικής κοινωνίας.
Γραμμή 207:
Η σχέση της Εκκλησίας με το κράτος ορίζεται από το Σύνταγμα, το οποίο συντάχθηκε κατά τη [[Συνθήκη του Λατερανού]], και αναθεωρήθηκε το 1984 με το νέο κονκορδάτο  σύμφωνα με το οποίο το κράτος στηρίζει την Εκκλησία μέσω της χορήγησης ενός αναλογικού μεριδίου  των οκτώ τοις χιλίοις των εσόδων από τον φόρο εισοδήματος φυσικών προσώπων, το οποίο προστίθεται στις άλλες χρηματοδοτήσεις που δέχεται η  Καθολική Εκκλησία στην Ιταλία . Σχέσεις με τα άλλα θρησκευτικά δόγματα καθορίζονται από ειδικό καθεστώς.
 
Μεταξύ των μειονοτικών θρησκειών βρίσκονται διάφορες άλλες χριστιανικές ομολογίες (συγκεκριμένα [[Ορθόδοξοι]] και [[Προτεσταντισμός|Προτεστάντες]] και τέλος ως επί το πλείστον [[Πεντηκοστιανοί]] ) καθώς και  [[Εβραίοι]] , [[Μορμόνοι|Μορμόνο]]<nowiki/>ι και  [[Μάρτυρες του Ιεχωβά]] . Η μετανάστευση συμβάλλει σημαντικά σε μερικές από τις θρησκευτικές μειονότητες της χώρας, εκ των οποίων υπερισχύουν αριθμητικά  οι ορθόδοξοι χριστιανοί, οι [[μουσουλμάνοι]], οι [[βουδιστές]] και [[ινδουιστές]] .
 
=== ΜΜΕ και ελεύθερη διακίνηση πληροφορίας ===
Στον τομέα του ραδιοφώνου και της τηλεόρασης το ιταλικό τοπίο χαρακτηρίζεται από το δυοπώλειο [[Rai|RAI]] -  [[Mediaset Group]] (κατά την δεύτερη χιλιετία έγινε σημαντικός ο ρόλος της συνδρομητικής τηλεόρασης από το Sky ), των οποίων το συνολικό κοινό, σταθερό εδώ και πολλά χρόνια, ανερχόταν το 2010 στο 78,6% της αγοράς. Η ενίσχυση της προαναφερόμενης συγκέντρωσης αποτελεί τον κεντρικό ρόλο που διαδραματίζει η τηλεόραση ως μέσο πληροφόρησης, το οποίο στην Ιταλία το 2010 ανήλθε περίπου στο 90%. Η πιθανή επιρροή του τότε πρωθυπουργού BerlusconiΜπερλουσκόνι, ήδη ιδιοκτήτη της [[Mediaset]], στο δημόσιο δίκτυο [[Rai|RAI]], οδήγησε τον οργανισμό [[Freedom House]] στο να κατατάξει την Ιταλία, σε μια αναφορά του, ως την μόνη «μερικώς ελεύθερα» χώρα της Δυτικής Ευρώπης , ενώ η αναφορά του 2017 από τους Δημοσιογράφους Χωρίς Σύνορα τοποθετεί την Ιταλία στην 52η θέση στον κόσμο (από τις 180) όσον αφορά την ελευθερία του τύπου .
 
Στην έκθεση του 2011 για την ελευθερία του δικτύου , η Ιταλία είναι "ελεύθερη", χωρίς σημαντικούς περιορισμούς στην ελευθερία έκφρασης και ενημέρωσης στο διαδίκτυο. Στα τέλη του 2011 η διείσδυση στο Διαδίκτυο ανέρχεται στο 58,7%.
Γραμμή 216:
Όσον αφορά τον Τύπο, η [[Corriere della Sera]] κατέχει το ρεκόρ για τον αριθμό των ημερησίων αντιτύπων που έχουν πωληθεί, ακολουθούμενη από την [[La Repubblica]], την La Stampa και την καθημερινή εφημερίδα Il Sole 24 ORE .
 
Αξιοσημείωτοι δημοσιογράφοι του 19<sup>ου</sup> αιώνα ήταν ο Ferdinand[[Φέρντιναντ PetruccelliΠετρουτσέλι]] της Gattina , ένας από τους πρώτους πολεμικούς ανταποκριτές και ο μόνος ιταλός δημοσιογράφος που εργαζόταν στην Ευρώπη εκείνη την περίοδο, ο William[[Ουίλιαμ StefaniΣτεφάνι]] ιδρυτής του πρώτου πρακτορείου ειδήσεων της Ιταλίας, και ο Edward Scarfoglio[[Έντουαρντ Σκαρφόλιο]], ιδρυτής του Il Mattino και προσεκτικός παρατηρητής του νότιου ζητήματος . Με επικεφαλής τον Luigi[[Λουίτζι AlbertiniΑλμπερτίνι]] από το 1900 μέχρι και το 1925 η Corriere della Sera έγινε η πρώτη ιταλική εφημερίδα, με κορυφαίες αυθεντίες να εργάζονται σ’ αυτήν όπως ο Luigi[[Λουίτζι BarziniΜπαρτσίνι]] και ο Ugo[[Ούγκο OjettiΟτζέτι]]. Άλλα υψηλού κύρους "στυλό" του εικοστού αιώνα είναι ο Curzio[[Κούρζιο MalaparteΜαλαπάρτε]], ο Indro Montanelli[[Ίντρο Μοντανέλι]], συντηρητικός και αντι-κομμουνιστής, ιδρυτής της Il Giornale και ο συγγραφέας του μνημειώδους Ιστορίας της Ιταλίας , η Oriana[[Οριάνα FalacciΦαλάτσι]], ο πρώτος ειδικός απεσταλμένος στην πρώτη γραμμή, ο Enzo[[Έντσο BiagiΜπιάγκι]] και ο Giorgio Bocca[[Τζιόρτζιο Μπόκα]].
 
== Δημογραφία ==
Γραμμή 251:
Η ιταλική μόδα έχει μακρά παράδοση και θεωρείται μια από τις σημαντικότερες στον κόσμο. Το [[Μιλάνο]], η [[Φλωρεντία]], η [[Ρώμη]] είναι τα βασικά κέντρα μόδας της Ιταλίας. Σύμφωνα με την Κορυφαία Παγκόσμια Κατάταξη των Κέντρων Μόδας που διεξήχθη από το Global Language Monitor, η Ρώμη κατατάσσεται έκτη και το Μιλάνο δωδέκατο σε ολόκληρο τον κόσμο. Οι ιταλικοί οίκοι μόδας όπως για παράδειγμα [[Gucci]], [[Armani]], [[Prada]], [[Versace]], [[Valentino Rossi|Valentino]], [[Dolce & Cabbana]], [[Missoni]], [[Fendi]], [[Moschino]], [[Max Mara]], [[Trussardi]], [[Ferragamo]] θεωρούνται από τους σπουδαιότερους οίκους μόδας σε ολόκληρο τον κόσμο. Επίσης το περιοδικό Vogue Italia θεωρείται ένα από τα περιοδικά υψηλότερου κύρους παγκοσμίως.
[[File:HK TST Peninsula Hotel Hong Kong Salisbury Road Prada shop window Oct - 2012.JPG|thumb|Κατάστημα Prada στο Χονγκ Κονγκ]]
Η Ιταλία επίσης διακρίνεται στον τομέα του σχεδίου, ειδικότερα στον εσωτερικό σχεδιασμό, στον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό, στον βιομηχανικό καθώς και στον πολεοδομικό σχεδιασμό. Η χώρα έχει γεννήσει πολλούς σχεδιαστές επίπλων όπως ο [[Gio Ponti]] και ο [[Ettore Sottsass]]. Επιπλέον ιταλικές φράσεις όπως "Bel Disegno" και "Linea Italiana" έχουν ενσωματωθεί στο λεξιλόγιο σχεδιασμού επίπλων. Παραδείγματα από κλασσικά κομμάτια ιταλικών οικιακών ειδών και επίπλων αποτελούν τα πλυντήρια και ψυγεία [[Zanussi]], οι καναπέδες "New tone" Atrum και η μεταμοντέρνα βιβλιοθήκη του Ertore[[Ερτόρε SottsassΣοτσάς]], που έχει εμπνευστεί από το τραγούδι του [[Μπομπ Ντίλαν]] "Stuck inside of Mobile with the Memph is Blues Again".
 
Σήμερα το Μιλάνο και το [[Τορίνο]] αποτελούν εξέχουσες πόλεις όσον αναφορά τον αρχιτεκτονικό και τον βιομηχανικό σχεδιασμό. Η πόλη του Μιλάνου φιλοξενεί την μεγαλύτερη εκδήλωση σχεδίου σε ολόκληρο τον κόσμο. Επίσης φιλοξενεί χώρους διεξαγωγής εκδηλώσεων και διεξάγονται εκδηλώσεις σχετικά με την αρχιτεκτονική και το σχέδιο όπως "Fuori Saloni" και το "Salone del Mobile". Επιπλέον αποτελεί έδρα πολλών σχεδιαστών όπως [[BrunoΜπρούνο Munari,Μουνάρι]], [[LucioΛούτσιο FontanaΦοντάνα]], Enrico[[Ενρίκο CastellaniΚαστελλάνι]] και Piero[[Πιέρο ManzoniΜαντσόνι]].
 
== Κρασί ==
Η Ιταλία είναι μια από τις παλαιότερες χώρες στον κόσμο, στην παραγωγή οίνου και τα ιταλικά κρασιά είναι παγκοσμίως γνωστά για την ευρεία ποικιλία τους. Μετά τη Γαλλία, διαθέτει τη μεγαλύτερη βιομηχανία κρασιού σε περιεκτικότητα. Η προσφορά της ανέρχεται σε περίπου 45 με 50 εκατομμύρια εκατόλιτρα κάθε χρόνο και αντιπροσωπεύει το 1/3 της παγκόσμιας παραγωγής. Το ιταλικό κρασί εξάγεται σε όλο τον κόσμο και είναι πολύ διάσημο και στην ίδια την Ιταλία: Οι Ιταλοί κατατάσσονται πέμπτοι στη λίστα κατανάλωσης κρασιού με 42 λίτρα το κάθε άτομο. Τα σταφύλια φυτρώνουν σε σχεδόν κάθε περιοχή της χώρας και υπάρχουν περισσότερα από 1 εκατομμύριο αμπελώνες υπό καλλιέργεια. Οι Ετρούσκοι και οι Έλληνες παραγωγοί προχώρησαν στην παραγωγή κρασιού πριν από τους Ρωμαίους με το να καλλιεργήσουν τους δικούς τους αμπελώνες τον 2ο αιώνα π.Χ. Η ρωμαϊκή καλλιέργεια του σταφυλιού και η δημιουργία του οίνου ήταν δημιουργική, πολύ καλά οργανωμένη και πρωτοπόρα με μεγάλης κλίμακας παραγωγή και τεχνικές αποθήκευσης όπως τα βαρέλια και τα μπουκάλια. Όσον αφορά το εκλεκτής ποιότητας κρασί, η σύγχρονη Ιταλία είναι η μεγαλύτερη ή η δεύτερη μεγαλύτερη χώρα παραγωγής του. Το 2005 η ιταλική παραγωγή αποτελούσε το 20% της παγκόσμιας, δηλαδή δεύτερης σε αριθμό με πρώτη τη Γαλλία να παράγει το 26%. Τον ίδιο χρόνο το μερίδιο της Ιταλίας σε δολάρια σε εισαγωγές οίνου στις Η.Π.Α ήταν 32%, της Αυστραλίας 24% και της Γαλλίας 20%. Μαζί με της Αυστραλία, η αγορά της Ιταλίας αυξήθηκε ραγδαία τα τελευταία χρόνια.
 
=== VinoΒίνο cottoκότο και vincottoβινκότο ===
Το Βίνο κότο (κατά λέξη: μαγειρεμένο κρασί) είναι είδος κρασιού από τις Μάρκε και το Αμπρούτσο της κεντρικής Ιταλίας. Συνήθως φτιάχνεται από ιδιώτες για προσωπική χρήση αφού δεν μπορεί νόμιμα να πουληθεί ως κρασί. Ο μούστος, αντίθετα με αρκετές τοπικές ποικιλίες σταφυλιών, ζεσταίνεται σε ένα χάλκινο δοχείο όπου μειώνεται η περιεκτικότητά του στο 1/3 πριν ζυμωθεί σε παλιά ξύλινα βαρέλια. Μπορεί να ωριμάσει για χρόνια και η συγκομιδή στα βαρέλια να είναι μεγάλη. Το χρώμα του θυμίζει το βαθύ κόκκινο που έχει το ρουμπίνι και μοιάζει με το κρασί της Μαδέρας, ενώ συχνά συνοδεύεται με κάποιο είδος γλυκού.
 
Γραμμή 268:
Η γεωργία για τους Ιταλούς αποτελεί οικονομολογικά έναν ασήμαντο ρόλο (περίπου 2%), παρόλα αυτά έχει επιφέρει σημαντικά αποτελέσματα. Αξιοσημείωτη είναι η παραγωγή κρασιού, η οποία υπολογίζεται στα 49 εκατομμύρια εκατόλιτρα κάνοντας την Ιταλία την πρώτη χώρα παραγωγής κρασιού στον κόσμο, ακολουθούμενη από την Γαλλία σύμφωνα με στατικές του 2015. Επίσης είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος παραγωγός ελαιόλαδου μετά την Ισπανία με 442.000 τόνους κατά το έτος 2013. Διάσημη είναι επίσης για τη κατασκευή τυροκομικών προϊόντων όπως παρμεζάνα, μοτσαρέλα, πεκορίνο και ρικότα. Kαλλιεργούνται και εξάγονται ακόμα εσπεριδοειδή όπως πορτοκάλια και λεμόνια, σολανό όπως η ντομάτα και η μελιτζάνα, κολοκυνθοειδή όπως κολοκυθάκια, καρπούζια και πεπόνια, λαχανικά για σαλάτες όπως ρόκα και ραδίκια, όσπρια καθώς και ξηρούς καρπούς. 
 
HΗ δύναμη της ιταλικής οικονομίας εντοπίζεται στις κατασκευαστικές εταιρίες, κυρίως στις μικρές και στις μεσαίες οικογενειακές επιχειρήσεις. Σύμφωνα με την [[ISTAT]], το επίσημο ιταλικό ινστιτούτο ανάλυσης στατιστικής έρευνας υπολογίζεται ότι το 95,2% των μικρών επιχειρήσεων απασχολούν λιγότερους από 10 εργαζόμενους. OΟ όμιλος επιχειρήσεων ΕNΙ[[Eni|Ένι]] που ασχολείται με την εξαγωγή πετρελαίου, ορυκτελαίου και ενέργειας αποτελεί την ιταλική επιχείρηση με τον μεγαλύτερο τζίρο. 
 
Άλλες σημαντικές βιομηχανίες της χώρας είναι αυτές της παραγωγής μηχανών, αεροπλάνων ( [[Leonardo]]), πλοίων ([[Fincantieri]]) και αμαξιών. Διάσημες ιταλικές βιομηχανίες αυτοκινήτων είναι ο όμιλος επιχειρήσεων [[FIAT|Fiat]], στον οποίο ανήκουν η [[Alfa Romeo]], [[Iveco]], [[Lancia]] και [[Μaserati]], η [[Ferrari]][[Piaggio]] και [[Pirelli]]. Φαρμακοβιομηχανίες και βιομηχανίες κατασκευής ηλεκτρικών προϊόντων όπως η [[Magneti Marelli]] επίσης βρίσκονται στην Ιταλία. Η κλωστοϋφαντουργία άνθησε στην Ιταλία και συνδέθηκε με την εσωτερική ετικέτα <nowiki>''Made in Italy''</nowiki> καθώς και με διάσημα ονόματα ιταλικών μάρκων όπως [[Armani]], [[Benetton]], [[Dolce & Cabbana]], [[Gucci]], [[Prada]] και [[Versace]]. Επιπλέον, η [[Luxottica]] είναι η μεγαλύτερη εταιρία παγκοσμίως κατασκευής γυαλιών. Μια από τις σημαντικότερες ιταλικές εταιρίες εξαγωγής προϊόντων είναι οι βιομηχανίες παραγωγής τροφίμων όπως η [[Barilla]], [[Campari]], [[Lavazza]] και [[Parmala]], ενώ η μεγαλύτερη επιχείρηση σε αυτόν τον κλάδο ονομάζεται [[Ferrero]]
 
Στο τομέα παροχής υπηρεσιών η Ιταλία αντιπροσωπεύεται σε διεθνές επίπεδο από μεγάλες τράπεζες όπως η [[Unicredit]] και [[Ιntensa Sanpaolo]], ενώ η [[Assicurazioni Generali]] αποτελεί την μεγαλύτερη εταιρία ασφάλισης παγκοσμίως. 
 
Ο τουρισμός αποτελεί εδώ και δεκαετίες κύρια πηγή εισοδήματος για τους Ιταλούς καθώς η Ιταλία παραμένει να είναι κλασσικός ταξιδιωτικός προορισμός. Αγαπημένοι προορισμοί είναι οι Άλπεις, οι ακτές στην Αδριατική θάλασσα και στη θάλασσα της Λιγουρίας, οι αμέτρητες ιστορικές πόλεις και μουσεία, αρχαιολογικά ευρήματα καθώς και παραδοσιακά έθιμα όπως το Καρναβάλι της Βενετίας. 
Γραμμή 303:
{{commons|Atlas of Italy|Atlas of Italy<br/>(Άτλας της Ιταλίας)}}
{{βικιταξίδια}}
* [http://www.quirinale.it/ Presidenza della Repubblica] - ΕπίσημοΕπίσημη siteιστοσελίδα του Ιταλού Προέδρου (στα Ιταλικά)
* [http://www.parlamento.it/ Parlamento] - ΕπίσημοΕπίσημη siteιστοσελίδα του Ιταλικού Κοινοβουλίου (της Γερουσίας στα Ιταλικά μόνο)
* [http://www.esteri.gov.it/eng/ Ministero degli Affari Esteri, Υπουργείο εξωτερικών] {{en}}
* [http://www.iicatene.esteri.it/IIC_Atene Ιταλικό Μορφωτικό Ινστιτούτο Αθηνών]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/wiki/Ιταλία"