Η '''οδοντίνη''' είναι ασβεστοποιημένος [[Ιστός (βιολογία)|ιστός]] του σώματος και αποτελεί ένα από τα τέσσερα κύρια συστατικά των δοντιών. Κατά όγκο, το 45% της οδοντίνης αποτελείται από το ορυκτό υδροξυλαπατίτη, το 33% είναι οργανικό υλικό και το 22% είναι νερό.<ref name=":0" /> Κίτρινη σε εμφάνιση, επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό το χρώμα ενός δοντιού λόγω της διαφάνειας του σμάλτου. Η οδοντίνη, η οποία είναι λιγότερο ανόργανη και λιγότερο εύθραυστη από το σμάλτο, είναι απαραίτητη για την υποστήριξη του σμάλτου.<ref>Johnson, Clarke. "[http://www.uic.edu/classes/orla/orla312/BHDTwo.html Biology of the Human Dentition] {{webarchive|url=https://web.archive.org/web/20151030052831/http://www.uic.edu/classes/orla/orla312/BHDTwo.html|date=2015-10-30}}." Page accessed July 18, 2007.</ref> Η οδοντίνη έχει βαθμό κοντά στο 3 στη σκληρομετρική [[κλίμακα του Μος]].<ref>Marshall GW Jr, Marshall SJ, Kinney JH, Balooch M.J. The dentin substrate: structure and properties related to bonding ''J'' ''Dent.'' 1997 Nov;25(6):441-58.</ref> Η οδοντίνη είναι μεταξύ των ευαίσθητων μερών του δοντιού.<ref>Berkovits BKB, Holland GR, Moxham BJ. (2002). Oral Anatomy, Histology and Embryology. Mosby. 3rd edn. pp. 125. {{ISBN|0723431817}}.</ref>
Ο σχηματισμός της οδοντίνης είναι γνωστή ως οδοντινογένεση.<ref name=":1" /> Μετά την πρόσθεση της πρεδεντίνης και της ωρίμανσης στην οδοντίνη, τα κυτταρικά σώματα των οδοντοβλαστών παραμένουν στον πολτό μέσα στο δόντι, κατά μήκος του εξωτερικού του τοιχώματος. Σε αντίθεση με το σμάλτο, η οδοντίνη συνεχίζει να σχηματίζεται καθ 'όλη τη ζωή και μπορεί να ξεκινήσει σε απόκριση σε ερεθίσματα, όπως η τερηδόνα ή η φθορά των δοντιών.
