Βικιπαίδεια

Χρήστης:Texniths/πρόχειρο/Πρόχειρο1: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά
← Προηγούμενη διαφοράΕπόμενη διαφορά →
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ΟπτικήΚώδικας wiki
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Αντικατάσταση της σελίδας με '{{πρόχειρο χρήστη}}'
Ετικέτα: Αντικατάσταση
Γραμμή 1:
{{πρόχειρο χρήστη}}
{{πληροφορίες προσώπου}}
Ο '''Ομέρ Νισάνι''' ({{Lang-sq|Omer Nishani}}, [[5 Φεβρουαρίου]] [[1887]] – [[26 Μαΐου]] [[1954]]) ήταν [[Αλβανοί|Αλβανός]] [[ιατρός]] και [[πολιτικός]] που συμμετείχε αρχικά στον αγώνα κατά του [[Ζογ Α΄|Αχμέτ Ζόγου]] (γνωστού μετά το 1928 ως βασιλιάς Ζογ) στις δεκαετίες του 1920 και του 1930 και στη συνέχεια στον αγώνα κατά της [[Βασίλειο της Αλβανίας (1939-1943)|φασιστικής κατοχής]] της Αλβανίας κατά την περίοδο 1942–44. Το 1946 έγινε Πρόεδρος της Λαϊκής Συνέλευσης της [[Λαϊκή Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Αλβανίας|Λαϊκής Δημοκρατίας της Αλβανίας]] (και συνεπώς [[Αρχηγός κράτους|αρχηγός του κράτους]]) υπηρετώντας στη θέση αυτή μέχρι το 1953.
 
== Βιογραφία ==
Ο Ομέρ γεννήθηκε στο [[Αργυρόκαστρο]] του [[Βιλαέτι των Ιωαννίνων|Βιλαετίου των Ιωαννίνων]] στην [[Οθωμανική Αυτοκρατορία]]. Ο αδελφός του Μπέσο ήταν δάσκαλος στου οποίου τους μαθητές περιλαμβανόταν ο νεαρός τότε [[Ενβέρ Χότζα]] (με καταγωγή επίσης από το Αργυρόκαστρο).<ref>Enver Hoxha. ''Laying the Foundations of the New Albania''. London: Workers' Publishing House. 1984. σελ. 274.</ref> Ο Νισάνι σπούδασε [[ιατρική]] στην [[Κωνσταντινούπολη]], έλαβε το πτυχίο του αλλά δεν άσκησε το επάγγελμα.<ref>Robert Elsie. ''Historical Dictionary of Albania'' 2η εκδ. Plymouth, UK: Scarecrow Press, Inc. 2010. σελ. 329. Hoxha (1984), σελ. 275.</ref> Στις αρχές της δεκαετίας του 1920 συμμετείχε στην πολιτική, υποστηρίζοντας τον [[Φαν Νόλι|Φαν Σ. Νόλι]], του οποίου οι δυνάμεις το 1924 ανέτρεψαν τη συντηρητική τάξη που υποστήριξε ο [[Ζογ Α΄|Αχμέτ Ζόγου]] και καθιέρωσαν μια δημοκρατική κυβέρνηση, ενώ ο Νισάνι συμμετείχε σε δίκη που διεξήχθη ''[[Ερήμην δίκη|ερήμην]]'' εναντίον του Ζόγου.<ref>Elsie, σσ. 105, 329.</ref> Μετά από την πτώση της κυβέρνησης τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους, ο Νισάνι διέφυγε στο εξωτερικό και υπήρξε συνιδρυτής της αντι-Ζόγου με υποστήριξη της [[Κομμουνιστική Διεθνής|Κομμουνιστικής Διεθνούς]] [[KONARE]] (Εθνική Επαναστατική Επιτροπή) το 1925, συμβάλλοντας στην έκδοση της εφημερίδας ''Liria Kombëtare'' (''Εθνική Ελευθερία'') μαζί με τον Αλβανό κομμουνιστή Χαλίμ Τζέλο από το 1925 έως το 1932 στη [[Γενεύη]].<ref>Elsie, σσ. 238, 329. Hoxha (1984), σελ. 93.</ref>
 
Μετά την [[ιταλική εισβολή στην Αλβανία]] το 1939, ο Νισάνι επέστρεψε στη χώρα και αρχικά προσχώρησε στο Συμβούλιο του Κράτους της [[Βασίλειο της Αλβανίας (1939-1943)|συνεργατικής κυβέρνησης]], το οποίο περιλάμβανε διάφορες προσωπικότητες εναντίον του βασιλιά Ζογ.<ref>Elsie, σελ. 329.</ref> Ο Νισάνι, ο οποίος γνώριζε τον πατέρα του Ενβέρ Χότζα, Χαλίλ, υποδέχθηκε τον Χότζα (ο οποίος ήταν τότε επικεφαλής του [[Κόμμα Εργασίας Αλβανίας|Κομμουνιστικού Κόμματος της Αλβανίας]] και ηγέτης της αντίστασης) και παρατήρησε ότι «Εμείς οι παλιoϊδεάτες είχαμε την ευκαιρία μας, να μακροημερεύσουμε με τη νεολαία, επειδή είσαι η ελπίδα της χώρας. Δεν έκανα αρκετά, αλλά πολέμησα τον Ζογ όσο μπορούσα. Και είχα καλούς συντρόφους στην εφημερίδα που με βοήθησαν προς αυτήν την κατεύθυνση. Δεν τα παράτησα, αλλά τι έπρεπε να κάνω, να πεθάνω στην εξορία; Ήλπιζα να δω τη χώρα και τον λαό μου. Επέστρεψα, αλλά αυτοί οι φασίστες και οι κατακτητές και όλοι οι απατεώνες που τους υπηρετούν σαν σκυλιά, τους μισώ σαν το θάνατο. Αλλά θα πεις, τότε γιατί μπήκες στο «Συμβούλιο του Κράτους»; Έπρεπε, επειδή δεν έχω τίποτα προς το ζην και έχω μια γυναίκα να συντηρήσω. Για αυτό και με υποβαθμίζω.»<ref>Hoxha (1984), σελ. 276.</ref> Απογοητεύτηκε γρήγορα με την κατοχή μετά τον Ζογ και θεωρούσε την ανάμιξη στην [[κατοχική κυβέρνηση]] ως λάθος. Στην ίδια συζήτηση ανέφερε ότι «όλοι γνωρίζουν ότι ο φασισμός απομακρύνει τους αρχηγούς των κομμουνιστών. Δεν είμαι κομμουνιστής, αλλά έζησα και δούλεψα μαζί τους, τους έχω σεβαστεί και με σεβάσηκαν. Θα σας πω ένα πράγμα: γιατί ο δρόμος δεν είναι στρωμένος με λουλούδια, αλλά συνεχίστε, πολεμήστε, γιατί μόνο με την πάλη σας θα σώσετε την Αλβανία».<ref>Hoxha (1984), σσ. 93, 277-278.</ref>
 
Αφού έπεισε τον Νισάνι να εμπλακεί σε αυτό που οι κομμουνιστές χαρακτήρισαν ως αντιφασιστικό πόλεμο εθνικής απελευθέρωσης, ο Χότζα σημείωσε ότι «ο Ομέρ Νισάνι κράτησε τον λόγο του και εργάστηκε στα Τίρανα ως ένθερμος ακτιβιστής του Εθνικού Απελευθερωτικού Κινήματος. Και όταν οι στιγμές το απαίτησαν, οι σύντροφοι και εγώ συζητήσαμε και σκεφτήκαμε ότι θα ήταν πολύτιμος στο έργο του Γενικού Συμβουλίου ως ώριμος, πατριωτικός και καλλιεργημένος άνθρωπος για το έργο της προπαγάνδας, της οργάνωσης του κράτους κ.α.. Του στείλαμε τον λόγο μας και ο γιατρός εγκατέλειψε τα Τίρανα για τα βουνά όπου έμεινε μέχρι να απελευθερωθεί η χώρα».<ref>Hoxha (1984), σελ. 280.</ref> Ο Νισάνι έγινε μέλος του [[Κίνημα Εθνικής Απελευθέρωσης (Αλβανία)|Εθνικού Απελευθερωτικού Κινήματος]] κατά τη σύστασή του το Σεπτέμβριο του 1942.<ref>Stavro Skendi. ''Albania''. New York, NY: Frederick A. Praeger. 1956. σελ. 78.</ref> Τον Σεπτέμβριο του 1943 ο Νισάνι έγινε Πρόεδρος της Μόνιμης Επιτροπής του Γενικού Συμβουλίου Εθνικής Απελευθέρωσης<ref>Enver Hoxha. ''The Titoites''. Tirana: 8 Nëntori Publishing House. 1982. σελ. 166. υποσημείωση 1.</ref> και στο [[Συνέδριο της Πρεμετής]] τον Μάιο του 1944 έγινε πρόεδρος του Αντιφασιστικού Εθνικού Συμβουλίου Απελευθέρωσης και υπεύθυνος εξωτερικών υποθέσεων.<ref>Owen Pearson. ''Albania in Occupation and War: From Fascism to Communism, 1940-1945''. London: I.B. Tauris & Co Ltd. 2005. σελ. 348.</ref><ref>Hoxha (1984), σελ. 462.</ref> Στις 12 Ιανουαρίου 1946 ο Νισάνι έγινε Πρόεδρος της Συντακτικής Συνέλευσης, η οποία στις 14 Μαρτίου μετονομάστηκε σε Λαϊκή Συνέλευση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Αλβανίας.<ref>Luan Omari & Stefanaq Pollo. ''The History of the Socialist Construction of Albania''. Tirana: 8 Nëntori Publishing House. 1988. σελ. 43. Elsie, σελ. 329.</ref>
 
Ο Νισάνι, ο οποίος δεν ήταν μέλος του κυβερνώντος [[Κόμμα Εργασίας Αλβανίας|Κόμματος Εργασίας της Αλβανίας]],<ref>''Yearbook on International Communist Affairs 1983''. Stanford: Hoover Institution Press. 1983. σελ. 240.</ref> υπήρξε ο πρώτος Επικεφαλής του Προεδρείου της Λαϊκής Συνέλευσης έως ότου δήλωσε την παραίτησή του στις 24 Ιουλίου 1953 για λόγους υγείας.<ref>Owen Pearson. ''Albania as Dictatorship and Democracy: From Isolation to the Kosovo War, 1946-1998''. London: I.B. Tauris & Co Ltd. 2006. σελ. 461.</ref> Τον διαδέχθηκε ο Αλβανός κομμουνιστής [[Χατζί Λέσι]] την 1η Αυγούστου.<ref>Skendi, σελ. 101.</ref>
 
Σύμφωνα με φάκελο του [[Υπουργείο Εσωτερικών (Αλβανία)|Υπουργείου Εσωτερικών της Αλβανίας]], μετά από αυτοψία στο σώμα του Νισάνι διαπιστώθηκε ότι διέπραξε αυτοκτονία, κάτι που θεωρούνταν [[ταμπού]] εκείνη την εποχή.<ref>{{Cite book|title=A Biographical Dictionary of Albanian History|first=Robert|last=Elsie|publisher=I.B.Tauris|isbn=9781780764313|year=2013|location=London|page=331|url=https://books.google.gr/books?id=pgf6GWJxuZgC&pg=PA331}}</ref>
 
Το 1988, μια συλλογή από άρθρα και ομιλίες του κατά τη διάρκεια της σοσιαλιστικής περιόδου δημοσιεύθηκε με τον τίτλο ''Për Shqipërinë e popullit''.<ref>{{Cite book|title=Për Shqipërinë e popullit: artikuj, fjalime, etj|first=Omer|last=Nishani|publisher=Shtëpia Botuese "8 Nëntori"|year=1988|date=1988|location=Tirana|url=https://books.google.gr/books?id=LElGHAAACAAJ}}</ref>
 
== Παραπομπές ==
<references/>
 
{{DEFAULTSORT:Νισανι, Ομερ}}
[[Κατηγορία:Αλβανοί πρόσωπα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου]]
[[Κατηγορία:Πρόεδροι της Αλβανίας]]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/wiki/Χρήστης:Texniths/πρόχειρο/Πρόχειρο1"