Άμεση δημοκρατία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Κατά τον [[18ος αιώνας|18ο αιώνα]] στην ευρωπαϊκή διανόηση άρχισε να επικρατεί ο [[φιλελευθερισμός]], ένα φιλοσοφικό κίνημα το πολιτικό σκέλος του οποίου υποστήριζε μία [[συνταγματική μοναρχία]], με τους πολίτες να αποτελούν φορείς προκαθορισμένων [[ανθρώπινα δικαιώματα|ατομικών δικαιωμάτων]], με τη δυνατότητα παρέμβασης του κράτους στον βίο τους να είναι περιορισμένη και με ισορροπημένη διάκριση των εξουσιών μεταξύ διαφορετικών πολιτικών οργάνων. Εν μέσω του [[Διαφωτισμός|Διαφωτισμού]], πρώτα με την [[Αμερικανική Επανάσταση|Αμερικανική]] και στη συνέχεια με τη [[Γαλλική Επανάσταση]], τέθηκε σε φιλελεύθερο πλαίσιο το αίτημα της κατάργησης της μοναρχίας και της διακυβέρνησης από πολιτικούς αντιπροσώπους, εκλεγμένους από μία μερίδα του λαού με δικαίωμα ψήφου. Οι εν λόγω αντιπρόσωποι θα μπορούσαν να εκφράζουν ανταγωνιζόμενα συμφέροντα και αντιλήψεις στο εσωτερικό της κοινωνίας, μέσω της προσκόλλησής τους σε διαφορετικά [[πολιτικό κόμμα|πολιτικά κόμματα]]. Πλάθοντας το σύστημα αυτό, οι θεμελιωτές του κράτους των [[ΗΠΑ]] απέρριψαν ρητά την άμεση δημοκρατία ως επιλογή, πιστεύοντας ότι θα οδηγούσε στην υπερίσχυση των πολυπληθέστερων κατώτερων κοινωνικών τάξεων ή σε χαοτική αταξία<ref>Παρόμοια επιχειρηματολογία χρησιμοποίησαν αργότερα οι [[συντηρητισμός|συντηρητικοί]] οπαδοί της [[απολυταρχία]]ς εναντίον της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας. Δείτε ενδεικτικά το: Μαζάουερ, Μαρκ. ''Σκοτεινή ήπειρος: ο ευρωπαϊκός 20ος αιώνας''. Εκδ. Αλεξάνδρεια, 2001</ref>, και διαμόρφωσαν την [[αντιπροσωπευτική δημοκρατία]] ονομάζοντας το νέο πολίτευμα «ρεπουμπλικανικό» και όχι «δημοκρατικό», ώστε να παραπέμπει στο ρωμαϊκό κράτος της ελληνιστικής περιόδου<ref name="Birch">Birch, Anthony. ''The Concepts and Theories of Modern Democracy''</ref><ref name="serge">Berstein, Serge. ''Δημοκρατίες, αυταρχικά και ολοκληρωτικά καθεστώτα στον 20ό αιώνα'', Εκδ. Ποιότητα</ref>. Καθώς παράλληλα εξαπλωνόταν και ο [[εθνικισμός]], στη Γαλλική Επανάσταση η επίσης αντιπροσωπευτικού χαρακτήρα Εθνοσυνέλευση προβλήθηκε ως ενσάρκωση της βούλησης του έθνους. Στη συνέχεια, καθ' όλη τη διάρκεια του 19ου αιώνα, υπό την πίεση εθνικιστικών, [[σοσιαλισμός|σοσιαλιστικών]], [[φεμινισμός|φεμινιστικών]] και άλλων κινημάτων, το δικαίωμα ψήφου για ανάδειξη αντιπροσώπων επεκτάθηκε σταδιακά σχεδόν στο σύνολο του πληθυσμού μίας χώρας, με κατάργηση περιορισμών κατώτατου ορίου εισοδήματος, φύλου, καταγωγής κλπ<ref name="serge"/>. Το τελικό αποτέλεσμα ήταν η αντιπροσωπευτική σύνθεση που επικράτησε κατά τη διάρκεια του [[20ος αιώνας|20ου αιώνα]] στον [[Δυτικός κόσμος|δυτικό κόσμο]] και καλείται σήμερα [[φιλελεύθερη δημοκρατία]]<ref name="serge"/>.

 

 

== Σοσιαλισμός και άμεση δημοκρατία ==