Εθνικό Μνημείο του Βιτόριο Εμανουέλε Β΄: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

{{πληροφορίες κτιρίου}}

[[File:Italien Rom Vittorio Emmanule Monument 1.JPG|thumb|upright=1.5|right|Το Εθνικό Μνημείο του Βιτόριο Εμανουέλε Β΄]]

 

Η βάση της κατασκευής στεγάζει το μουσείο της [[Ιταλική ενοποίηση|Ιταλικής Ενοποίησης]]. Το 2007 προστέθηκε ένας πανοραμικός ανελκυστήρας, επιτρέποντας στους επισκέπτες να ανέβουν στη σκεπή για μια πανοραμική θέα της Ρώμης. Το μνημείο προκάλεσε αντιδράσεις γιατί η κατασκευή του κατέστρεψε μεγάλη περιοχή του Λόφου του Καπιτωλίου με μια Μεσαιωνική γειτονιά. Το ίδιο το μνημείο συχνά θεωρείται πομπώδες και τεράστιο. Είναι καθαρά ορατό από το μεγαλύτερο μέρος της πόλης της Ρώμης παρότι στο γενικό του σχήμα είναι σαν κουτί και στερείται θόλου ή πύργου. Το μνημείο είναι επίσης εκτυφλωτικά άσπρο, πράγμα που το κάνει πολύ ξεχωριστό εν μέσω των γενικά καφετιών κτιρίων που το περιβάλλουν και η ογκώδης γεμάτη φύση του του έχει προσδώσει αρκετά προσωνύμια. Οι ξένοι αναφέρονται πολλές φορές στο μνημείο με πολλά παρατσούκλια, όπως "γαμήλια τούρτα" ενώ οι Ρωμαίοι συνήθως το λένε "γραφομηχανή". Παρ’ όλη αυτή την κριτική, το μνημείο ακόμη προσελκύει μεγάλο αριθμό επισκεπτών. Ο Ιταλός Πρόεδρος [[Κάρλο Ατζέλιο Τσιάμπι]] (1999–2006) καλλιέργησε το άνοιγμα του Βιτοριάνο ως δημόσιου φόρουμ και άποψης πάνω από τον πυρήνα της Πόλης. Αυτή η νέα προσβασιμότητα επέτρεψε στους επισκέπτες να εξοικειωθούν με το μνημείο, κάνοντάς το να ανέβει στην υπόληψη, αν όχι των κριτικών, του κόσμου.

 

Το μνημείο περιέχει τον Τάφο του Άγνωστου Στρατιώτη με μια αιώνια φλόγα, χτισμένο κάτω από το άγαλμα της Ιταλίας μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ακολουθώντας μια ιδέα του στρατηγού Τζούλιο Ντουέτ. Η Μαρία Μπεργκάμας (1867–1952) ήταν μια Ιταλίδα, που επιλέχτηκε για να αντιπροσωπεύσει όλες τις Ιταλίδες μητέρες που είχαν χάσει κάποιο γιο κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, χωρίς να γνωρίζουν πού είχε ταφεί. Γεννημένη στη Γκραντίσκα ντ’ Ισόντσο έζησε για πολλά χρόνια στην Τεργέστη. Εκείνη την εποχή τόσο η Γκραντίσκα ντ’ Ισόντσο όσο και η Τεργέστη ήταν τμήμα της Αυστροουγγαρίας, έτσι ο Αντόνιο, το μοναχοπαίδι της, κλήθηκε στον Αυστριακό στρατό. Το 1916 ο Αντόνιο λιποτάκτησε και προσχώρησε στον Ιταλικό Βασιλικό Στρατό, σκοτώθηκε στη μάχη στις 16 Ιουνίου 1916, αλλά ποτέ δε βρέθηκε το σώμα του. Μετά τον πόλεμο, στις 26 Οκτωβρίου 1921 στην [[Ακυληία]], αυτή επέλεξε ένα από τα 11 μη αναγνωρισμένα πτώματα μελών των Ιταλικών Ενόπλων Δυνάμεων, των οποίων τα λείψανα είχαν περισυλλεγεί από διάφορες περιοχές του μετώπου. Το επιλεγμένο σώμα ετάφη στις 4 Νοεμβρίου 1921 στον Τάφο του Αγνώστου Στρατιώτη στο Βιτοριάνο. Τα άλλα 10 λείψανα τάφηκαν στο στρατιωτικό νεκροταφείο της Ακυληίας. Μετά το θάνατό της η Μπεργκάμας ετάφη στις 4 Νοεμβρίου 1954, την 46η επέτειο της νίκης, στο νεκροταφείο της Ακυληίας, μαζί με τα σώματα των άλλων δέκα άγνωστων στρατιωτών.

 

{{authority control}}