Παγωμένο κλίμα

Το παγωμένο κλίμα ή κλίμα καλύμματος πάγου (ταξινόμηση Κέππεν EF όπου F σημαίνει Frost, «πάγος», «παγετός» στα γερμανικά) είναι μία εκ των υποκατηγοριών του πολικού κλίματος που χαρακτηρίζεται από θερμοκρασίες που βρίσκονται πάντα κάτω από τους 0 °C, ελάχιστο υετό, ξηρότητα και ισχυρούς ανέμους, όντας εχθρικό προς κάθε μορφή ζωής.

Είναι ίδιον κυρίως των δύο πόλων, όντας η Ανταρκτική (λόγω του ηπειρωτικού χαρακτήρα της) η περιοχή όπου εκφράζεται με μεγαλύτερη οξύτητα και φτάνοντας ακραίες θερμοκρασίες της τάξης των -70°C και -80°C. Επίσης, το κλίμα των υψηλότερων ορέων του πλανήτη, πέραν των 5000 μέτρων, είναι αρκετά παρόμοιο με αυτό των πόλων.

Η κύρια αιτία των χαμηλών θερμοκρασιών είναι η μεγάλη κλίση με την οποία φτάνουν οι ακτίνες του ήλιου στος πόλους.

Ανταρκτική

Το εσωτερικό οροπέδιο της Ανταρκτικής χαρακτηρίζεται από ισχυρές διαφοροποιήσεις στη θερμοκρασία μεταξύ των μηνών ηλιοφάνειας και διαρκούς νύχτας. Τα ρεκόρ θερμοκρασίας του σταθμού του Νοτίου Πόλου είναι -13°C το καλοκαίρι και -82°C τον χειμώνα. Τα επίπεδα υετού είναι ελάχιστα και η μέτρησή τους αρκετά δύσκολη δεδομένων των ισχυρών ανέμων.

Βιβλιογραφία

• Aguilera Arilla et al. (2009), Geografía general I. Geografía Física. Μαδρίτη: UNED.