Κόμμα Εθνικοφρόνων: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 35:
<ref>Εφημερίδα "ΣΚΡΙΠ", φύλλο της 27ης Μαΐου 1915, σελ. 1</ref>
==Ιστορική διαδρομή==
Με τις νίκες του στις εκλογικές αναμετρήσεις, το κόμμα των Εθνικοφρόνων, έγινε ο κύριος πόλος αντίθεσης στην πολιτική του Ελευθέριου Βενιζέλου, κυρίως όσο αφορούσε την συμμετοχή της Ελλάδας ή μη στον Α' Παγκόσμιο πόλεμο.<br />
Οι Έλληνες είχαν χωριστεί σε δυο στρατόπεδα: από την μία ο Ελευθέριος Βενιζέλος που επέμεινε στην έξοδο μας στον πόλεμο με το πλευρό της Αντάντ, και από την άλλη, ο βασιλιάς Κωνσταντίνος (με εκφραστές της πολιτικής του, τον Δημήτριο Γούναρη και τους υπόλοιπους παλαιοκομματικούς αρχηγούς) που ήθελε την ουδετερότητα της Ελλάδας. <ref>Βιβλίο ιστορίας Γ' Γυμνασίου [http://ebooks.edu.gr/modules/ebook/show.php/DSGYM-C105/65/522,1915/] «Ο '''Ελευθέριος Βενιζέλος''', που θεωρούσε ότι οι Αγγλογάλλοι θα επικρατούσαν, έκρινε ότι η Ελλάδα θα έπρεπε να συμμαχήσει με την Αντάντ για να διαφυλάξει τα κέρδη της από τους βαλκανικούς πολέμους αλλά και να διευρύνει τα σύνορά της. Η θέση αυτή υποστηριζόταν από μεγάλα τμήματα των λαϊκών τάξεων, που εμπνέονταν από τη Μεγάλη Ιδέα, αλλά και από τη μεγαλοαστική τάξη, ιδίως της Διασποράς, που προσδοκούσε να ενταχθεί σε μια μεγάλη και ισχυρή Ελλάδα.»... «Ο '''βασιλιάς Κωνσταντίνος''' ήθελε την Ελλάδα σύμμαχο των Κεντρικών Δυνάμεων. Επειδή, όμως, η Οθωμανική αυτοκρατορία και η Βουλγαρία είχαν ήδη ταχθεί στο πλευρό της Γερμανίας, ο βασιλιάς υποστήριζε, σε συνεννόηση με τον Γερμανό αυτοκράτορα, τη «διαρκή ουδετερότητα» με το επιχείρημα ότι έτσι η Ελλάδα θα προστατευόταν από τον πόλεμο.»</ref>Η σύγκρουση κλιμακώθηκε ως τον [[Εθνικός διχασμός|διχασμό της χώρας]] που τυπικά ξεκίνησε τον Σεπτέμβριο του 1916 με το Κίνημα της Εθνικής Άμυνας, και τυπικά έληξε τον 1920 με την επιστροφή του βασιλιά Κωνσταντίνου στην Ελλάδα.<br />
Όλο αυτό το διάστημα το κόμμα του Γούναρη, διατήρησε την πιο άκαμπτη στάση απέναντι στις Συμμαχικές δυνάμεις, με αποτέλεσμα όταν επικρατήσει στρατιωτικά και πολιτικά ο Ελευθέριος Βενιζέλος, ο Γούναρης να εξοριστεί από την Ελλάδα στην [[Κορσική]]. Την ίδια τύχη είχαν και οι Εθνικόφρονες βουλευτές, [[Γεώργιος Πεσμαζόγλου]], [[Γεώργιος Μερκούρης]] και [[Γεώργιος Μπαλτατζής]] <ref>Τζιομάκης, σελ.99</ref>
| |||