Μάχη του Μελιγαλά: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Ετικέτες: Επεξεργασία από κινητό Διαδικτυακή επεξεργασία από κινητό
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Ετικέτες: Επεξεργασία από κινητό Διαδικτυακή επεξεργασία από κινητό
Γραμμή 28:
Η '''μάχη του Μελιγαλά''' έλαβε χώρα στο [[Μελιγαλάς|Μελιγαλά]] της [[Μεσσηνία]]ς από τις 13 ως και τις 15 Σεπτεμβρίου του 1944 ανάμεσα στον [[Ελληνικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός|ΕΛΑΣ]], [[Εθνική Αντίσταση (Ελλάδα)|αντιστασιακό]] στρατό του [[ΕΑΜ]] και τα δωσιλογικά [[Τάγματα Ασφαλείας]] (ΤΑ). [[Ανταρτοπόλεμος|Ανταρτοομάδες]] του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ δρούσαν στην [[Κατοχή της Ελλάδας 1941-1944|κατεχόμενη]] [[Πελοπόννησος|Πελοπόννησο]] από το 1942 και το 1943 ξεκίνησαν να εδραιώνουν την κυριαρχία τους στην περιοχή. Για την αντιμετώπισή τους οι γερμανικές αρχές οργάνωσαν τα ΤΑ, ένα από τα οποία είχε έδρα το Μελιγαλά και τα οποία συμμετείχαν σε αντιανταρτικές επιχειρήσεις και μαζικά αντίποινα εναντίον του συμπαθούντος πληθυσμού. Καθώς πλησίαζε η [[Απελευθέρωση της Αθήνας (1944)|απελευθέρωση]], οι ταγματασφαλίτες βρέθηκαν στο στόχαστρο του ΕΛΑΣ.
 
Μετά την αποχώρηση των [[Κατοχή της Ελλάδας 1941-1944|κατοχικών]] γερμανικών δυνάμεων από την Πελοπόννησο το Σεπτέμβριο του 1944, μέρος της δωσιλογικής διοίκησης της [[Καλαμάτα]]ς κατέφυγε στο Μελιγαλά, όπου οχυρώθηκε μια δύναμη περίπου 1.000 ταγματασφαλιτών. Εκεί περικυκλώθηκαν από τμήματα του ΕΛΑΣ, συνολικής δύναμης περίπου 1.200 ανταρτών. Μετά από τριήμερη σκληρή μάχη, οι αντάρτες εκπόρθησαν τις οχυρώσεις των ταγματασφαλιτών και εισήλθαν στην πόλη. Την επικράτηση του ΕΛΑΣ ακολούθησε σφαγή, κατα την οποία πραγματοποιήθηκαν εκτελέσεις αιχμαλώτων ταγματασφαλιτών καιαλλά κάποιωνκαι αμάχων σε μια κοντινή «πηγάδα». Το πλήθος των εκτελεσθέντων υπολογίζεται σε περίπου 700 με 1100. Μετά τη διάδοση της είδησης οι εκπρόσωποι του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ εργάστηκαν στις περισσότερες περιοχές της Ελλάδας για την ομαλή μεταβίβαση της εξουσίας, περιορίζοντας τα φαινόμενα αντεκδικήσεων.
 
Μεταπολεμικά οι εκτελεσθένες μνημονεύονται ως πατριώτες θύματα της κομμουνιστικής βαρβαρότητας. Μετά την έκλειψη της εθνικόφρονος κρατικής αιγίδας, τη δεκαετία του '80, οι εκτελεσθέντες τιμώνται από τους βιολογικούς απογόνους και τους ιδεολογικούς επιγόνους τους και τα γεγονότα του Μελιγαλά έγιναν μέρος του συνθηματολογικού οπλοστασίου της [[αντιφασισμός|αντιφασιστικής]] [[αριστερά (πολιτική)|αριστεράς]] στην αντιπαράθεση με την [[άκρα δεξιά]].