Σαμποτάζ του βαρέος ύδατος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Πριν από τον πόλεμο (1934) είχε κατασκευαστεί στο Vemork κοντά στην νορβηγική πόλη Rjukan, στην επαρχία Τέλεμαρκ, το Norsk Hydro που είχε τη δυνατότητα να παράγει κάθε χρόνο 12 τόνους βαρέος ύδατος asως aένα byproductυποπροϊόν ofτης fertilizerπαραγωγής productionλιπάσματος. Πριν από την γερμανική εισβολή στην Νορβηγία τον Απρίλιο του 1940 το Δεύτερο Γραφείο της Γαλλικής Υπηρεσίας Πληροφοριών μετέφερε μυστικά 185 κιλά βαρέος ύδατος από το Norsk Hydro στη [[Γαλλία]] μέσω [[Σκωτία|Σκωτίας]] ενώ το εργοστάσιο συνέχισε να έχει τη δυνατότητα να παράγει βαρύ ύδωρ. Έτσι, και καθώς οι Σύμμαχοι ανησυχούσαν ότι οι δυνάμεις κατοχής θα χρησιμοποιήσουν τις εγκαταστάσεις και τον τεχνολογικό εξοπλισμό για την παραγωγή βαρέος ύδατος, έγιναν μια σειρά από σαμποτάζ από μέλη της νορβηγικής αντίστασης, καθώς και βομβαρδισμοί από συμμαχικά αεροπλάνα, προκειμένου να καταστραφεί το εργοστάσιο και όση ποσότητα βαρέος ύδατος είχε παραχθεί. Οι επιχειρήσεις δολιοφθοράς ήταν τρεις και είχαν τις ονομασίες "Grouse," "Freshman," and "Gunnerside". Τελικά κατάφεραν να βγάλουν το εργοστάσιο εκτός λειτουργίας στις αρχές του 1943. Τότε οι Γερμανοί αποφάσισαν να μεταφέρουν όσο βαρύ ύδωρ δεν είχε καταστραφεί στη Γερμανία με το φέρι SF Hydro αλλά τα μέλη της νορβηγικής αντίστασης κατάφεραν να το βυθίσουν στην λίμνη Tinnsjø και να καταστρέψουν το φορτίο του.