Αρχαία αιγυπτιακή θρησκεία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας Ετικέτες: Οπτική επεξεργασία Επεξεργασία από κινητό Διαδικτυακή επεξεργασία από κινητό |
Σύνδεσμος Ετικέτες: Οπτική επεξεργασία Επεξεργασία από κινητό Διαδικτυακή επεξεργασία από κινητό |
||
Γραμμή 140:
Όταν ολοκληρωνόταν η διαδικασία της μουμιοποίησης, η μούμια μεταφερόταν στον τάφο με νεκρική πομπή στην οποία συμμετείχαν συγγενείς και φίλοι, μαζί με διάφορους ιερείς. Πριν την κηδεία, οι ιερείς αυτοί πραγματοποιούσαν αρκετά τελετουργικά, μεταξύ τον οποίων η [[Τελετή ανοίγματος του στόματος]] που είχε ως σκοπό την αποκατάσταση των αισθήσεων του νεκρού και τη δυνατότητα να λαμβάνει προσφορές. Κατόπιν η μούμια θαβόταν και ο τάφος σφραγιζόταν{{Sfn | Taylor | 2001 | pp = 187–93}}. Κατόπιν, οι συγγενείς ή ιερείς που είχαν προσληφθεί για αυτό το σκοπό, προσέφεραν φαγητό σε ταφικούς ναΐσκους ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Με τον καιρό, οι οικογένειες αναπόφευκτα παραμελούσαν τις προσφορές προς τους από πάρα πολύ καιρό αποθανόντες συγγενείς, έτσι η περισσότερες νεκρικές λατρείες διαρκούσαν μία ή δύο γενιές{{Sfn | Taylor | 2001 | p = 95}}. Όμως, όσο η λατρεία επιβίωνε, οι ζωντανοί κάποιες φορές γράφανε γράμματα ζητώντας από τους αποθανόντες συγγενείς τους για βοήθεια, με την πίστη ότι οι νεκροί μπορούσαν να επηρεάσουν τον κόσμο των ζωντανών, όπως μπορούσαν και η θεοί{{Sfn | David | 2002 | p = 282}}.
Οι πρώτοι αιγυπτιακοί τάφοι ήταν οι [[μασταμπάς|μασταμπάδες]], παραλληλόγραμμα οικοδομήματα από τούβλο, όπου ενταφιάζονταν βασιλείς και ευγενείς. Κάθε ένας από αυτούς περιελάμβανε ένα νεκρικό θάλαμο κάτω από το έδαφος, και ένα ξεχωριστό ιερό πάνω στο έδαφος για τα ταφικά τελετουργικά. Κατά το Παλαιό Βασίλειο, ο μασταμπάς εξελίχθηκε στην [[Πυραμίδα (αρχιτεκτονική)|πυραμίδα]], η οποία συμβόλιζε το αρχέγονο λόφο του αιγυπτιακού μύθου. Οι Πυραμίδες ήταν για τα βασιλικά πρόσωπα, και συνοδεύονταν από μεγάλους ταφικούς ναούς. Οι φαραώ του Μέσου Βασιλείου συνέχισαν να χτίζουν πυραμίδες, και η δημοτικότητα του μασταμπά έφθινε. Όλο και πιο πολύ, κοινά μη βασιλικά άτομα με αρκετούς πόρους, άρχισαν να θάβονται σε τάφους σκαμμένους στο βράχο με ξεχωριστό ναΐσκο κοντά, μια πρακτική που καθιστούσε τον τάφο λιγότερο ευάλωτο στην [[τυμβωρυχία]]. Μέχρι τις αρχές του Νέου Βασιλείου, ακόμα και οι φαραώ θάβονταν σε τέτοιους τάφους, και συνέχισαν να είναι σε χρήση μέχρι την παρακμή της ίδιας της αιγυπτιακής θρησκείας{{Sfn | Taylor | 2001 | pp = 141–55}}.
Οι τάφοι μπορούσαν να περιέχουν με μεγάλη ποικιλία αντικειμένων, περιλαμβανομένων αγαλμάτων του νεκρού για να χρησιμεύσουν για υποκατάστατα του σώματος σε περίπτωση που αυτό υποστεί ζημιά{{Sfn | Fleming | Lothian | 1997 | pp = 100–1}}. Επειδή πιστευόταν ότι ο νεκρός θα χρειαζόταν να δουλέψει στη μετά θάνατον ζωή, όπως ακριβώς έκανε και κατά τη διάρκεια της ζωής του, οι ταφές συχνά περιείχαν και μικρά αγαλματίδια ανθρώπων τα οποία θα έκαναν εκείνα τη δουλειά στη θέση του νεκρού, τα [[ουσάμπτι]]{{Sfn | Taylor | 2001 | pp = 99–103}}. Οι τάφοι των πλουσιοτέρων μπορούσαν να περιέχουν επίσης επίπλωση, ρουχισμό, και άλλα καθημερινά αντικείμενα για χρήση στη μεταθανάτια ζωή, μαζί με φυλακτά για μαγική προστασία εναντίον των κινδύνων του κόσμου των πνευμάτων{{Sfn | Taylor | 2001 | pp = 107–10, 200–13}}. Παραπέρα προστασία παρεχόταν από ταφικά κείμενα που περιείχε η ταφή. Ο τάφος επίσης είχε έργα τέχνης, όπως απεικονίσεις του νεκρού να τρώει φαί το οποίο πιστευόταν ότι του επέτρεπε να λάβει μαγικά τροφή για να συντηρηθεί ακόμα και μετά το σταμάτημα των ταφικών προσφορών{{Sfn | Quirke | Spencer | 1992 | pp = 97–98, 112}}.
| |||