Κέρκυρα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

===Νεότερα χρόνια===

====19ος αιώνας====

[[File:Russian-Gun-on-Corfu.jpg|thumb|right|250px|Ρωσικό πυροβόλο στην [[Παλαιοκαστρίτσα Κέρκυρας]] από την εποχή της Ρώσο-Οθωμανικής κατοχής του νησιού στις αρχές του 19ου αιώνα.]]

Με την [[Συνθήκη του Κάμπο Φόρμιο]] (1797) η Κέρκυρα παραχωρήθηκε στην Γαλλία που την διατήρησε στην κατοχή της δυο χρόνια, οι Γάλλοι εκδιώχθηκαν με μια συμμαχική επίθεση Ρώσων και Οθωμανών υπό την ηγεσία του στρατηγού [[Θεόδωρος Ουσακώφ|Θεόδωρου Ουσάκωφ.]] Η Κέρκυρα έγινε στην συνέχεια πρωτεύουσα σε μια αυτό-διοικούμενη Ομοσπονδία κρατών υπό Οθωμανική κυριαρχία που έμεινε γνωστή σαν [[Επτάνησος Πολιτεία]]. Την περίοδο αυτή η Κέρκυρα αναπτύσσει αξιόλογη δράση στον τομέα της [[Ιστορία της ελληνικής τυπογραφίας|Τυπογραφίας]] με την έκδοση πολλών βιβλίων, Ελληνικών και ξένων, και πρωτοπορεί στην Ελληνική επικράτεια. Με την [[Συνθήκη του Τιλσίτ]] (1807) πέρασε ξανά στους Γάλλους του [[Ναπολέων Α΄|Ναπολέοντα]] με κυβερνήτη τον Φρανσουά Ξαβιέ Ντονζελότ αλλά σε δυο χρόνια πολιορκήθηκε από έναν Βρετανικό στόλο που κατέλαβε τα Επτάνησα (1809) .<ref>One or more of the preceding sentences incorporates text from a publication now in the public domain: Gardner, Ernest Arthur; Caspari, Maximillian Otto Bismark (1911). "Corfu". In Chisholm, Hugh. Encyclop?dia Britannica. 7 (11th ed.). Cambridge University Press. pp. 145–146.</ref>

 

====Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος====

Όταν ξέσπασε ο [[Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος]] η Κέρκυρα έγινε καταφύγιο του Σερβικού στρατού, όταν η πατρίδα τους βομβαρδίστηκε από τους Γερμανούς, τους Αυστριακούς και τους Βούλγαρους κατέφυγε στα πλοία των συμμάχων. Οι Σέρβοι στρατιώτες πέθαναν στην πλειοψηφία τους από την πείνα, το κρύο και τις κακουχίες, τάφηκαν στα νερά δίπλα από το νησί [[Βίδο Κέρκυρας]] στο στόμιο του κόλπου, οι Σέρβοι ανήγειραν μνημείο για να τιμήσουν τους νεκρούς και να ευχαριστήσουν τους Έλληνες. Τα νερά γύρω από το Βίδο σύμφωνα με ένα ποίημα που έγραψε ο Μιλουτίν Μπότζικ όταν έληξε ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος ονομάστηκαν από τους Σέρβους ''"Μπλε τάφος"''.

 

====Άφιξη Μικρασιατών====

 

====Ιταλική κατοχή====

 

====Ναζιστική κατοχή====

Με την πτώση του Ιταλικού φασισμού (1943) η [[Ναζιστική Γερμανία]] κινήθηκε αμέσως να αποκτήσει στο νησί. Η Κέρκυρα βομβαρδίστηκε από την [[Luftwaffe|Ντόιτσε Λούφτβαφφε]] καταστρέφοντας εκατοντάδες σπίτια, εκκλησίες, μνημεία, προάστια, ολόκληρη την Εβραϊκή συνοικία αλλά και δημόσια κτίρια όπως το Ιόνιο Κοινοβούλιο, το Δημοτικό Θέατρο και την Δημοτική Βιβλιοθήκη.<ref>http://www.corfu.gr/en/history.htm</ref> Οι Ιταλοί αποχώρησαν και το νησί πέρασε σε Γερμανική κατοχή, ο δήμαρχος Κολλάς γνωστός δοσίλογος και φανατικός Αντισημίτης πέρασε μια νέα σειρά από νόμους που εξασφάλιζαν την απόλυτη κυριαρχία των Γερμανών.<ref>https://www.ushmm.org/greece/eng/corfu.htm</ref> Τον Ιούνιο του 1944 η [[Γκεστάπο]] συνέλαβε όλους τους Εβραίους και τους φυλάκισε στο παλαιό κάστρο της πόλης (10 Ιουνίου 1944), στην συνέχεια μεταφέρθηκαν στο [[Στρατόπεδο συγκέντρωσης Άουσβιτς]] και επέζησαν ελάχιστοι.<ref>https://www.ushmm.org/greece/eng/corfu.htm</ref> Μονάχα 200 Εβραίοι σε συνολικό πληθυσμό 1.900 επέζησαν.<ref>https://web.archive.org/web/20071017000100/http://kis.gr/kerkyrahistory_en.html</ref> Πολλοί Κερκυραίοι έδωσαν καταφύγιο στους 200 Εβραίους που επέζησαν από τους Ναζί.<ref>https://web.archive.org/web/20040601224603/https://www.ushmm.org/greece/eng/corfu.htm</ref> Στο τμήμα της παλαιάς πόλης που σήμερα ονομάζεται Εβραϊκή βρίσκεται συναγωγή με 65 μέλη, μιλούν όλοι την πατρική Ιταλογενή γλώσσα.<ref>https://web.archive.org/web/20071017000100/http://kis.gr/kerkyrahistory_en.html</ref>

 

====Απελευθέρωση====

[[File:Bundesarchiv_Bild_101I-177-1459-32,_Korfu,_italienische_Soldaten.jpg|thumb|right|250px|Ιταλοί στρατιώτες αιχμάλωτοι από τους Γερμανούς στην Κέρκυρα τον Σεπτέμβριο του 1943.]]

Μετά την Απελευθέρωση έφτασε στην Κέρκυρα ο ''"40ος Στόλος του Βρετανικού Βασιλικού Ναυτικού"'' (14 Οκτωβρίου 1944) και άρχισε να ερευνά το λιμάνι της Κέρκυρας δυο χρόνια (1944, 1945) για νάρκες αλλά δεν βρήκε καμία.<ref>http://www.bbc.co.uk/ww2peopleswar/stories/74/a3855774.shtml</ref><ref>Wright, Quincy (1949). "The Corfu Channel Case". The American Journal of International Law. 43 (3): 491–494.</ref> Ακολούθησε το [[Επεισόδιο Στενών Κερκύρας]], ένα έντονο διπλωματικό επεισόδιο ανάμεσα στην Μεγάλη Βρετανία και την νεοσύστατη κομμουνιστική [[Αλβανία]]. [[Πολεμικό πλοίο|Πολεμικά πλοία]] του Βρετανικού Βασιλικού Ναυτικού επιχειρώντας τον διάπλου των Στενών δέχθηκαν πυρά από αλβανικά επάκτια [[Πυροβολείο|Πυροβολεία]] κατά παράβαση υφιστάμενων διεθνών συνθηκών που καθόριζαν το νομικό καθεστώς των στενών.<ref>Wright, Quincy (1949). "The Corfu Channel Case". The American Journal of International Law. 43 (3): 491–494.</ref><ref>http://discovery.nationalarchives.gov.uk/details/record?catid=4548923&catln=6</ref><ref>Bancroft, Harding F.; Stein, Eric (1949). "The Corfu Channel Case: Judgment on the Preliminary Objection". Stanford Law Review. 1 (4): 646–657.</ref><ref>Cook, Bernard A. (2001). Europe Since 1945: An Encyclopedia</ref> Στην διάρκεια του επεισοδίου αυτού υπήρξαν 43 θύματα Άγγλοι ενώ ένα Αγγλικό [[Καταδρομικό]] υπέστη σχεδόν ολική καταστροφή. Η Αγγλία διαμαρτυρήθηκε στα [[Ηνωμένα Έθνη]] και η υπόθεση οδηγήθηκε στο [[Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης]] που καταδίκασε την [[Αλβανία|Λαϊκή Δημοκρατία της Αλβανίας]] με πρόστιμο των 800.000 λιρών (σημερινής αξίας περίπου 20 εκατομμυρίων Λιρών) σαν αποζημίωση στην Αγγλία, ακολούθησε διακοπή των [[Διπλωματικές σχέσεις|διπλωματικών σχέσεων]] των δύο χωρών.

 

====Σύγχρονη ανάπτυξη====

[[File:Corfu_citadel.jpg|thumb|right|250px|Η βόρεια πλευρά του [[Παλαιό Φρούριο (Κέρκυρα)|Παλαιού κάστρου]] την νύχτα, διακρίνεται καθαρά ο Μεγάλος Σταυρός.]]

Με την λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και του [[Ελληνικός Εμφύλιος Πόλεμος 1946–1949|Ελληνικού Εμφυλίου Πολέμου]] το νησί μπήκε από την Ελληνική κυβέρνηση σε πρόγραμμα Ανοικοδόμησης. Η οικονομία και το εμπόριο του νησιού αποκαταστάθηκαν και τα κτίρια που κτίστηκαν όλη την περίοδο της Ιταλικής κατοχής επανήλθαν σε αστική χρήση. Η [[Μαρία Δεσύλλα - Καποδίστρια]] δισέγγονη του [[Γεώργιος Καποδίστριας|Γεωργίου Καποδίστρια]] αδερφού του [[Ιωάννης Καποδίστριας|Ιωάννη Καποδίστρια]] εξελέγη πρώτη γυναίκα Ελληνίδα δήμαρχος στην Ελλάδα (18 Απριλίου 1956).<ref>https://web.archive.org/web/20041015102214/http://www.corfu.gr/en/proties/desila.htm</ref> Οικοδομήθηκε το Γενικό Νοσοκομείο της Κέρκυρας (1970), την δεκαετία του 1950 ήρθε το ηλεκτρικό ρεύμα, η [[Ελληνική Ραδιοφωνία]] εγκαινιάστηκε τον Μάρτιο του 1957, η τηλεόραση εισήχθη την δεκαετία του 1960 και το διαδίκτυο ήρθε το 1995.<ref>https://web.archive.org/web/20071225013700/http://www.whealth.gr/index.php?MODULE=bce%2Fapplication%2Fpages&SiteID=229</ref><ref>https://web.archive.org/web/20090402210132/http://tvradio.ert.gr/radio/localhistory.asp?id=2184</ref><ref>http://alfa.corfumail.net/default.asp?id=28&mnu=28&LangID=Greek_Iso</ref> Ιδρύθηκε τέλος το [[Ιόνιο Πανεπιστήμιο]] με έδρα την Κέρκυρα (1984).