Αγαμέμνων (τραγωδία): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

 

Ο '''Αγαμέμνων''' είναι τίτλος [[τραγωδία]]ς του [[Αισχύλος|Αισχύλου]], στην οποία περιγράφεται η επιστροφή του νικητή [[στρατηλάτης|στρατηλάτη]] των Ελλήνων και η δολοφονία του από τη γυναίκα του [[Κλυταιμνήστρα]] και τον εραστή της [[Αίγισθος|Αίγισθο]].

Στον "Αγαμέμνονα" περιγράφεται η επάνοδος του βασιλιά στην πατρίδα του, η υποδοχή και ο φόνος του, καθώς και ο φόνος της [[Κασσάνδρα]]ς την οποία είχε φέρει μαζί του ως τρόπαιο από την Τροία -κατ' άλλους, που την είχε ερωτευτεί. Το έργο ολοκληρώνεται με την έξαλλη ικανοποίηση της [[Κλυταιμνήστρα]]ς για το γεγονός ότι σκότωσε εκείνον που είχε θυσιάσει την κόρη της και με την ανακούφιση του Αίγισθου που επιτέλους θα πάρει πίσω το θρόνο τον οποίο πιστεύει ότι δικαιούται. Ο χορός όμως αφήνει να εννοηθεί ότι τίποτα δεν μένει ατιμώρητο και ότι οι θεοί μπορεί να στείλουν τον [[Ορέστης|Ορέστη]] για να αποκαταστήσει την δικαιοσύνη.

 

 

Πολλές από τις φράσεις του έργου ξεχωρίζουν, όπως το "κανένα μη λες ευτυχισμένο μέχρι να πεθάνει" που εντυπωσιάζει κυρίως τους ξένους αναλυτές (και που παραπέμπει στο "μηδένα προ του τέλους του μακάριζε") και "όταν το μαύρο αίμα του θνητού πέσει στη γη, δεν ξέρω κανένα που να μπορεί να τον αναστήσει με λόγια" (για τη ματαιοπονία του θρήνου και της αναζήτησης ευθυνών), και το αντιπολεμικό "στέλνουν τους άντρες τους να πολεμήσουν και τους περιμένουν να γυρίσουν, μα δεν γυρνούν αυτοί, γυρίζουν ευκολοβάσταγα λεβέτια με στάχτη ανθρώπων" όπως και το "σαν ξημέρωσε είδαμε ν' ανθίζει το Αιγαίο από νεκρούς και συντρίμια" για την φοβερή θαλασσοταραχή που βρήκε τους Ελληνες καθώς επέστρεφαν<ref>"ὁρῶμεν ἀνθοῦν πέλαγος Αἰγαῖον νεκροῖς... τ᾽ ἐρειπίοις.", φράση που ανέφερε και ο Σεφέρης στο "όπου κι αν ταξιδεύω η Ελλάδα με πληγώνει"</ref> κ.α.

 

==Το υπόβαθρο==