Ρομαντισμός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Με τον όρο ρομαντισμό, χαρακτηρίζεται συνήθως, η περίοδος εκείνη της ιστορίας της τέχνης, που ξεκινάει από μερικά έργα του Γκρός και ιδιαίτερα από τη «Σχεδία της Μέδουσας» του Ζερικώ (1819), έχει σε ζωηρή πολεμική με τον νεοκλασικισμό, την πρώτη της σημαντική εκδήλωση το 1824 με την παρουσίαση στο παρισινό Σαλόν των πινάκων του Κόνσταμπλ και μερικών έργων του Ντελακρουά.<ref>{{Cite web|url=http://www.artmag.gr/art-history/art-history/item/529-romanticism|title=Ρομαντισμός - Art Magazine|last=Ρουμπέκα|first=Κατερίνα|website=www.artmag.gr|language=el-gr|accessdate=2019-08-02}}</ref> Το συναίσθημα, η φαντασία, ο λυρισμός αντιτίθενται στην λογική και στην πεζότητα. Το χρώμα είναι πλούσιο, το περίγραμμα αδυνατίζει, η σύνθεση γεμίζει κίνηση και ενέργεια και οι πινελιές είναι ελεύθερες. Οι έντονες και αντιθετικές κινήσεις, οι δραματικές φωτοσκιάσεις, είναι από τα κυριότερα χαρακτηριστικά της τέχνης αυτής και θυμίζουν σε μεγάλο βαθμό την τέχνη του [[μπαρόκ]]. Χαρακτηριστικό είναι το έργο των: [[Γκόγια]] (Ισπανία), [[Τζόζεφ Μάλλορντ Ουίλλιαμ Τέρνερ|Τέρνερ]] (Αγγλία), [[Ζαν-Λουί-Τεοντόρ Ζερικώ|Ζερικώ]] και [[Ντελακρουά]] (Γαλλία), [[Κάσπαρ Νταβίντ Φρίντριχ|Φρίντριχ]] (Γερμανία).