Δυναστεία των Σελτζούκων: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 25:
Ο διάδοχος του Τογρούλ Μπεγ, [[Αλπ Αρσλάν]] (1063-1073), ξεκίνησε μια σειρά κατακτήσεων με απώτατο στόχο τη διάλυση του [[Χαλιφάτο των Φατιμιδών|Χαλιφάτου των Φατιμιδών]] της Αιγύπτου, ενώ η εισβολή στην [[Αρμενία]] κατέληξε στη βυζαντινή συμφορά στη [[Μάχη του Μαντζικέρτ]] το 1071, η οποία μάλλον πραγματοποιήθηκε στα πλαίσια της προσπάθειας αποφυγής πιθανής δημιουργίας βυζαντινοφατιμιδικής συμμαχίας. Το Βυζάντιο όμως δεν εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία δημιουργίας συνασπισμού με τους Φατιμίδες.
 
Τον Αλπ Αρσλάν διαδέχτηκε ο [[Μαλίκ Σαχ Α΄]] (1072-1092), επί του οποίου παγιώθηκαν τα θεμέλια για την κυριαρχία των Σελτζούκων στο χώρο της Εγγύς Ανατολής. Παγιώθηκε η κυριαρχία στην Περσία, τη Μεσοποταμία, τη [[Συρία]] και την [[Παλαιστίνη (ιστορική περιοχή)|Παλαιστίνη]]. Την εποχή εκείνη κατακτήθηκε η Ιβηρία (σημερινή [[Γεωργία]]) και νικήθηκαν επανειλημμένα τα φύλα των [[Καραχανίδες|Καραχανιδών]] Τούρκων, ενώ στη Συρία ιδρύθηκε νέος δυναστικός σελτζουκικός κλάδος από τον αδελφό του σουλτάνου, τον [[Τουτούς]].
 
Από τους σημαντικότερους διαδόχους του Μαλίκ Σαχ υπήρξε ο [[Σαντζάρ]] (1118-1157), που αρχικά σημείωσε σημαντικές στρατιωτικές επιτυχίες κατά των Καραχανιδών στην [[Υπερωξιανή]] (Τρανσοξιανή) και κατά των [[Γαζναβίδες|Γαζναβιδών]] στα σύνορα με τη σημερινή [[Ινδία]]. Όμως, από το 1138 αντιμετώπισε πρόβλημα με την απόσχιση της [[Χορασμία|Χωρεσμίας]] και τις εισβολές των μογγολικής προέλευσης Καρά-Κιτάι από την κεντρική Ασία, οι οποίοι τον συνέτριψαν το 1141.