Αθανάσιος ο Πάριος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 16:
Γεννήθηκε πιθανότατα το 1721<ref>Σύμφωνα με τους περισσότερους ερευνητές γεννήθηκε το 1721, καθώς αναφέρεται πως όταν αποσύρθηκε από τα εκπαιδευτικά του καθήκοντα το 1811, είχε συμπληρώσει ενενήντα χρόνια ζωής (βλ. Π. Β. Πάσχου, ''Εν ασκήσει και μαρτυρίω'', εκδόσεις Αρμός, Αθήνα 1996, σελ. 15 - 16).</ref>, στο χωριό [[Κώστος Πάρου|Κώστος]] της Πάρου και πήρε το όνομα Αθανάσιος<ref>Χ. Γιανναράς, Ορθοδοξία και Δύση..., σελ. 178</ref><ref name=":0">Π. Β. Πάσχου, ''Εν ασκήσει και μαρτυρίω'', εκδόσεις Αρμός, Αθήνα 1996, σελ. 15.</ref>. Ο πατέρας του ονομαζόταν Απόστολος Τούλιος<ref name=":0" /> και προερχόταν από τη [[Σίφνος|Σίφνο]], αλλά κατοίκησε στην Πάρο αφού νυμφεύτηκε ντόπια γυναίκα. Την πρώτη μόρφωση την έλαβε στο χωριό του, ενώ το 1745 μετέβη για σπουδές στη Σμύρνη, όπου μαθήτευσε δίπλα στον [[Ιερόθεος Δενδρινός|Ιερόθεο Δενδρινό]]<ref>Χ. Τσολακίδης, Αγιολόγιο της..., σελ. 566</ref><ref name=":1">Π. Β. Πάσχου, 1996, σελ. 16.</ref> και αργότερα (1751) στην [[Αθωνιάδα Σχολή|Αθωνιάδα σχολή]], όπου και σπούδασε υπό τους [[Νεόφυτος Καυσοκαλυβίτης|Νεόφυτο Καυσοκαλυβίτη]] και [[Ευγένιος Βούλγαρης|Ευγένιο Βούλγαρη]] (με τον δεύτερο το διάστημα μεταξύ του 1754 και 1757)<ref name=":1" />. Συγκέκριμενα από τον Νεόφυτο εκπαιδεύτηκε στα ''"Γραμματικά"'' και στα ''"Περί Συντάξεως"'' του [[Θεόδωρος Γαζής|Θεοδώρου Γαζή]], ενώ από τον [[Ευγένιος Βούλγαρης|Ευγένιο Βούλγαρη]] τα φιλοσοφικά μαθήματα. Κατόπιν εκπαιδεύτηκε στη [[ρητορική]] και την [[ποιμαντική]].
Το 1758, μετά από παρότρυνση και πίεση του Ευγένιου Βούλγαρη, δέχεται τη διεύθυνση της σχολής του Γένους στη Θεσσαλονίκη. Διδάσκει στη σχολή μόνο για δύο έτη<ref>Εγκυκλοπαίδεια Γιοβάνη, Λήμμα Αθανάσιος ο Πάριος, Εκδόσεις Γιοβάνη, Αθήνα 1981, τ. 1, σελίδα 212</ref> καθώς η Σχολή κλείνει λόγω επιδημίας πανώλης στην πόλη. Έτσι καταφεύγει στην [[Κέρκυρα]], όπου ολοκληρώνει τις σπουδές του δίπλα στο [[Νικηφόρος Θεοτόκης|Νικηφόρο Θεοτόκη]], σπουδάζοντας φυσική. Τελικά οδηγείται στο [[Μεσολόγγι]], μετά από πρόσκληση του συμμαθητή του στην Αθωνιάδα Σχολή Παναγιώτη Παλαμά, που είχε ιδρύσει από το 1760 την ''"Παλαμιαία Σχολή"''. Το
Ο ίδιος δέχεται άμεσα και παρεπιδημεί στο [[Άγιο Όρος]], οπού συναντά το [[Μακάριος Νοταράς|Μακάριο Νοταρά]], ο οποίος τον προτρέπει να χειροτονηθεί. Ο Αθανάσιος υπακούει και χειροτονείται απ’ τον ίδιο, [[πρεσβύτερος]]. Την εποχή αυτή θα αναμιχθεί ενεργά με τον κίνημα των Κολλυβάδων, με αποτέλεσμα όχι απλώς να διωχθεί από τη σχολή, αλλά να καταδικαστεί ως [[Αίρεση|αιρετικός]] και να [[Αποσχηματισμός|αποσχηματισθεί]] το 1776<ref>Χ. Γιανναράς, Ορθοδοξία και Δύση..., σελ. 178</ref>. Επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη ως καθηγητής σε γυμνάσιο και
Η εκκλησία τον τιμά στην ημερομηνία της τελευτής του και του αποδίδει το απολυτίκιο: ''"Σοφία κοσμούμενος, παντοδαπεί ευσεβώς, διδάσκαλος ένθεος, της Εκκλησίας Χριστού, και βίου ορθότητος, στήλη λαμπρά ωράθης ,Αθανάσιε Πάτερ. Όθεν η νήσος Πάρος, τη ση δόξη καυχάται, και πάντες σου τα θεία, τιμώμεν προτερήματα."''
|