Δυναστεία των Σελτζούκων: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 22:
 
[[Εικόνα:Seljuk Empire locator map.svg|right|420px|thumb|Η μεγάλη αυτοκρατορία των Σελτζούκων το 1092 (Η Μικρά Ασία αποτέλεσε στην ουσία αυτόνομη περιοχή-σουλτανάτο στα πλαίσια της αυτοκρατορίας, υπό την κυριαρχία διάφορων ηγεμόνων-σουλτάνων και τη "χαλαρή" επικυριαρχία του σουλτάνου των Μεγάλων Σελτζούκων]]
Ο πρώτος μεγάλος Σελτζούκος κατακτητής [[Τογρούλ ΜπεγΤογκρούλ-Μπεγκ]] (1038-1063), με αστραπιαία διείσδυση στο ανατολικό σύνορο του μουσουλμανικού κόσμου, κατέλαβε το 1055 τη [[Βαγδάτη]], εκδιώκοντας τον τελευταίο εκπρόσωπο της δυναστείας των [[Μπουγίδες|Μπουγιδών]] (τουρκοπερσικής δυναστείας σιιτώνΣιιτών μουσουλμάνων), λαμβάνοντας τον τίτλο του «[[σουλτάνος|σουλτάνου]]». Ο Τογρούλ κατάφερε να επιβληθεί σε μια αχανή έκταση από το σημερινό Αφγανιστάν ώςως δυτικά στα ανατολικά σύνορα της [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία|Βυζαντινής Αυτοκρατορίας]] στη σημερινή [[Αρμενία]].
 
Ο ανεψιός και διάδοχος του Τογρούλ Μπεγ, [[Αλπ Αρσλάν]] (1063-1073), ξεκίνησε μια σειρά κατακτήσεων με απώτατο στόχο τη διάλυση του [[Χαλιφάτο των Φατιμιδών|Χαλιφάτου των Φατιμιδών]] της Αιγύπτου, ενώ η εισβολή στην [[Αρμενία]] κατέληξε στη βυζαντινή συμφορά στη [[Μάχη του Μαντζικέρτ]] το 1071, η οποία μάλλον πραγματοποιήθηκε στα πλαίσια της προσπάθειας αποφυγής πιθανής δημιουργίας βυζαντινοφατιμιδικής συμμαχίας. Το Βυζάντιο όμως δεν εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία δημιουργίας συνασπισμού με τους Φατιμίδες.
 
Τον Αλπ Αρσλάν διαδέχτηκε ο [[Μαλίκ Σαχ Α΄]] (1072-1092), επί του οποίου παγιώθηκαν τα θεμέλια για την κυριαρχία των Σελτζούκων στο χώρο της Εγγύς Ανατολής. Παγιώθηκε η κυριαρχία στην Περσία, τη Μεσοποταμία, τη [[Συρία]] και την [[Παλαιστίνη (ιστορική περιοχή)|Παλαιστίνη]]. Την εποχή εκείνη κατακτήθηκε η Ιβηρία (σημερινή [[Γεωργία]]) και νικήθηκαν επανειλημμένα τα φύλα των [[ΚαραχανίδεςΧανάτο των Καραχανιδών|Καραχανιδών]] Τούρκων, ενώ στη Συρία ιδρύθηκε νέος δυναστικός σελτζουκικόςΣελτζουκικός κλάδος από τον αδελφό του σουλτάνου, τον [[Τουτούς]].
 
Από τους σημαντικότερους διαδόχους του Μαλίκ Σαχ υπήρξε ο [[Αχμέτ Σαντζάρ]] (1118-1157), που αρχικά σημείωσε σημαντικές στρατιωτικές επιτυχίες κατά των Καραχανιδών στην [[Υπερωξιανή]] (Τρανσοξιανή) και κατά των [[Γαζναβίδες|Γαζναβιδών]] στα σύνορα με τη σημερινή [[Ινδία]]. Όμως, από το 1138 αντιμετώπισε πρόβλημα με την απόσχιση της [[Χορασμία|Χωρεσμίας]] και τις εισβολές των μογγολικής προέλευσης Καρά-Κιτάι από την κεντρική Ασία, οι οποίοι τον συνέτριψαν το 1141.
 
Μετά το θάνατο του Σαντζάρ, καταλύθηκε η σελτζουκικήΣελτζουκική κυριαρχία στο [[Χορασάν]], που από το 1194 προσαρτήθηκε από τους διαρκώς ανερχόμενους [[Δυναστεία των Χωρεσμίων|Χωρέσμιους Τούρκους]]. Η σελτζουκικήΣελτζουκική δυναστεία της Συρίας καταλύθηκε το 1117 από τον Ιλγαζί των [[Ορτοκίδες|Ορτοκιδών]], ενώ η δυναστεία του [[Καρμανία|Κερμάν]] άρχισε να καταρρέει μετά το θάνατο του Τουγρίλ Σαχ.
 
Τελικά η περιοχή που ήλεγχαν λεηλατήθηκε μέχρι αφανισμού από τους Τουρκομάνους του Χορασάν, το 1185-1187. Παρά ταύτα, σε ένα μέρος της [[Μικρά Ασία|Μικράς Ασίας]] διατηρήθηκαν ώς τις αρχές του 14ου αιώνα.