Διαφορική γεωμετρία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
τελεία κενό κεφαλαίο Ετικέτες: Επεξεργασία από κινητό Διαδικτυακή επεξεργασία από κινητό |
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 2:
Η '''διαφορική γεωμετρία''' είναι μια μαθηματική αρχή που χρησιμοποιεί τις τεχνικές του [[Διαφορικός λογισμός|διαφορικού λογισμού]], [[Ολοκληρωτικός λογισμός|ολοκληρωτικού λογισμού]], [[Γραμμική άλγεβρα|γραμμικής άλγεβρας]] και[[Πολυγραμμική άλγεβρα| πολυγραμμικής άλγεβρας]] για να μελετήσει τα προβλήματα στη γεωμετρία. Η [[θεωρία των επίπεδων]] και [[καμπυλών του χώρου]] και επιφανειών στον τρισδιάστατο [[Ευκλείδειος χώρος|Ευκλείδειο χώρο]] αποτέλεσε τη βάση για την ανάπτυξη της διαφορικής γεωμετρίας κατά τη διάρκεια του 18ου αιώνα και του 19ου αιώνα.
Από τα τέλη του 19ου αιώνα, η διαφορική γεωμετρία έχει εξελιχθεί σε ένα πεδίο που αφορά γενικότερα τις γεωμετρικές δομές στις [[διαφορίσιμες πολλαπλότητες]]. Η
== Ιστορία της Ανάπτυξης ==
Η
Όταν καμπύλες, επιφάνειες που περικλείονται από καμπύλες, και σημεία σε καμπύλες βρέθηκαν να είναι ποσοτικά, και γενικά συσχετιζόμενα με μαθηματικές μορφές, η επίσημη μελέτη της φύσης των καμπυλών και των επιφανειών έγινε ένα πεδίο μόνο του, με το χαρτί του [Gaspard Monge Monge]'s το 1795, και ειδικότερα, με την δημοσίευση του άρθρου του [Carl Friedrich Gauss Gauss], με τίτλο "Disquisitiones Generales Circa εξωτερική επιφάνεια Curvas", Commentationes Societatis Regiae Scientiarum Gottingesis Recentiores το 1827.
Αρχικά εφαρμόστηκε στον
== Κλάδοι της διαφορικής γεωμετρίας ==
=== Riemann γεωμετρία ===
Η γεωμετρία του Riemann μελετά [[Πολλαπλότητες Riemann
Η [[Αμφιδιαφορίσιμος|αμφιδιαφορίσιμη]] σχέση μεταξύ Riemann πολλαπλοτήτων η οποία διατηρεί την απόσταση ονομάζεται ισομετρία. Αυτή η έννοια μπορεί επίσης να οριστεί σε τοπικό επίπεδο, δηλαδή για μικρές γειτονιές των σημείων. Κάθε δύο κανονικές καμπύλες είναι τοπικά ισομετρικές. Ωστόσο, το Theorema Egregium του [[Καρλ Φρίντριχ Γκάους]], έδειξε ότι για επιφάνειες, η ύπαρξη μιας τοπικής ισομετρίας επιβάλλει ισχυρή συμβατότητα συνθηκών των μετρικών: η[[ Gaussian καμπυλότητα]] στα αντίστοιχα σημεία πρέπει να είναι η ίδια. Σε υψηλότερες διαστάσεις, η καμπυλότητα του [[Riemann τανυστής|Riemann τανυστή]] είναι ένα σημαντικό, κατά σημείο αμετάβλητο, μέτρο που σχετίζεται με τις πολλαπλότητες του Riemann, που μετρά πόσο κοντά είναι στο να είναι επίπεδη. Μια σημαντική κατηγορία των πολλαπλοτήτων Riemann είναι οι [[συμμετρικοί χώροι Riemann]], των οποίων η καμπυλότητα δεν είναι απαραίτητα σταθερή. Αυτές είναι οι πιο κοντινές αναλογίες στο «συνηθισμένο» επίπεδο και χώρο και εξετάζονται στην Ευκλείδεια και [[Ευκλείδεια γεωμετρία.|μη Ευκλείδεια γεωμετρία.]]
|