Κυβέρνηση Ελευθερίου Βενιζέλου 1917: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 8:
| σημαία = Royal Coat of Arms of Greece (1863-1936).svg|50px
| σημαία_border =
| κυβέρνηση_επικεφαλής = [[ΑλέξανδροςΕλευθέριος ΖαΐμηςΒενιζέλος]]
| κυβέρνηση_αναπληρωτής = [[Εμμανουήλ Ρέπουλης]]
| αρχηγός_κράτους = [[Αλέξανδρος Α΄ της Ελλάδας]]
| τρέχων_αριθμός =
Γραμμή 30:
Ο Βενιζέλος, επιζητώντας την λειτουργία του Κοινοβουλίου και πάλι ζήτησε και πήρε από τον βασιλιά Αλέξανδρο - με το βασιλικό διάταγμα της 29ης Ιουνίου του 1917 - την επανέναρξη των εργασιών της Βουλής. Μάλιστα, επιθυμώντας μια Βουλή με όσο το δυνατόν περισσότερους προσκείμενους στο κόμμα του βουλευτές, πέτυχε την επανασύσταση της [[Ελληνικές βουλευτικές εκλογές Μαΐου 1915|Βουλής του
Μαΐου]] στην οποία το [[Κόμμα Φιλελευθέρων (Ελλάδα)|κόμμα των Φιλελευθέρων]] είχε την πλειοψηφία των εδρών. Αυτή η "νεκρανάσταση" της προ-τελευταίας Βουλής, ονομάστηκε σκωπτικά από τον Τύπο, [[Βουλή των Λαζάρων]]. <ref>Ανδρέας Διαμαντόπουλος: «Οι ελληνικές κυβερνήσεις 1843 - 2004», http://www.greeklaws.com/pubs/results.php?id=842</ref>
 
Η κυβέρνηση τελικά, προκήρυξε εκλογές για τις 20 Οκτωβρίου 1920, αλλά ο ξαφνικός θάνατος του βασιλιά Αλέξανδρου, ανέβαλλε την πραγματοποίησή τους για την [[Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1920|1η Νοεμβρίου του 1920]], ενώ προσωρινά, ο ναύαρχος Παύλος Κουντουριώτης, έγινε «Αντιβασιλέας».
 
==Επιβολή [[Στρατιωτικός νόμος|στρατιωτικού νόμου]]==
Στις [[20 Ιουλίου]] [[1917]] η κυβέρνηση, ενεργοποιώντας τον νόμο 4068 (ΔΞΘ') του [[1912]] κήρυξε τους νομούς Αττικοβοιωτίας σε «κατάσταση πολιορκίας». <ref>ΦΕΚ Α147/1917</ref> Σύμφωνα με τον παραπάνω νόμο, όταν μια περιοχή τεθεί σε κατάσταση πολιορκίας : «πάσαι οι εξουσίαι των πολιτικών αρχών, αι αναγόμεναι εις την τήρησιν της τάξεως και την αστυνομία, μεταβαίνουσι στην στρατιωτική αρχή. και «Τα στρατιωτικά δικαστήρια επιλαμβάνονται της καταδιώξεως πάντων των κατά της ασφαλείας του Κράτους, του πολιτεύματος και της δημοσίας τάξεως και ειρήνης αδικημάτων, οιαδήποτε και αν είναι η ιδιότης των αυτουργών ή των συνεργών.» Επιπροσθέτως, φυσική συνέπεια του παραπάνω νόμου '''ανεστάλη η ισχύς των άρθρων''' '''5''' :« κανείς δεν συλλαμβάνεται χωρίς δικαστικό ένταλμα», '''6''': «οι κατηγορούμενοι για πολιτικά εγκλήματα μπορούν να απελευθερωθούν με εγγύηση ενώ δεν μπορούν να προφυλακίζονται πέρα από 6 μήνες», '''10''': «δικαίωμα του συνέρχεσθαι», '''11''': «δικαίωμα του συνεταιρίζεσθαι», '''12''': «η κατοικία θεωρείται άσυλο», '''14''': «απαγόρευση λογοκρισίας του Τύπου», '''20''': «απόρρητο των επιστολών», και '''95''': «τα πολιτικά εγκλήματα δικάζονται από ενόρκους»
 
 
 
 
 
== Σύνθεση υπουργικού συμβουλίου ==
<ref>«Γενική γραμματεία της κυβέρνησης»: http://www.ggk.gov.gr/?p=899</ref>
<ref>ΦΕΚ Α111/1917, ΦΕΚ Α113 /1917, Α116/1917</ref>
 
* ''«Πρωθυπουργός»'' - (''«Πρόεδρος του υπουργικού συμβουλίου»''): [[Ελευθέριος Βενιζέλος]]
* ''«Αντιπρόεδρος του υπουργικού συμβουλίου»''): [[Εμμανουήλ Ρέπουλης]]
 
 
* ''«Επί των Εξωτερικών υπουργός»'': [[Νικόλαος Πολίτης]]
* ''«Επί της Δικαιοσύνης υπουργός»'': [[Ιωάννης Τσιριμώκος]]
* ''«Επί των Εσωτερικών υπουργός»'': [[Εμμανουήλ Ρέπουλης]]
: - αντικαταστάθηκε στις 4/1/1918 από τον [[Κωνσταντίνος Ρακτιβάν|Κωνσταντίνο Ρακτιβάν]]
* ''«Επί των Εκκλησιαστικών και της Δημοσίας εκπαιδεύσεως υπουργός»'': [[Δημήτριος Δίγκας]]
* ''«Επί των Οικονομικών υπουργός»'': [[Μιλτιάδης Νεγρεπόντης]]
Γραμμή 51 ⟶ 52 :
* ''«Επί των Δημοσίων Συγκοινωνιών υπουργός»'': [[Αλέξανδρος Παπαναστασίου]]
* ''«Επί της Γεωργίας και Δημοσίων κτημάτων υπουργός»'' : [[Ανδρέας Μιχαλακόπουλος]]
: - αντικαταστάθηκε στις 9/1/1919 από τον [[Γεώργιος Καφαντάρης|Γεώργιο Καφαντάρη]]
* ''«Επί των Στρατιωτικών υπουργός»'': Ελευθέριος Βενιζέλος
* ''«Επί των Ναυτικών υπουργός»'': [[Παύλος Κουντουριώτης]]
: - αντικαταστάθηκε στις 2/12/1919 από τον [[Αθανάσιος Ν. Μιαούλης|Αθανάσιο Μιαούλη]]
* ''«Επί του Επισιτισμού και Αυταρκείας υπουργός»'' : [[Λεωνίδας Εμπειρίκος]]
: - αντικαταστάθηκε στις 22/1/1918 από τον [[Παναγιώτης Βουρλούμης|Παναγιώτη Βουρλούμη]]
* ''«Επί της Περιθάλψεως υπουργός»'': [[Σπυρίδων Σίμος]]
* ''«Υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου»'' : Εμμανουήλ Ρέπουλης
: αντικαταστάθηκε στις 9/1/1919 από τον [[Ανδρέας Μιχαλακόπουλος|Ανδρέα Μιχαλακόπουλο]]
 
 
Στις 3 Ιανουαρίου 1918 διορίστηκε και ο:
*[[Κωνσταντίνος Ρακτιβάν]], Υπουργός Εσωτερικών
 
Στις 22 Ιανουαρίου 1918 ανέλαβε στη θέση του Λ. Εμπειρίκου ο:
*[[Παναγής Βουρλούμης]], Υπουργός Επισιτισμού
 
Στις 9 Ιανουαρίου 1919 διορίστηκαν οι:
*[[Γεώργιος Καφαντάρης]], Υπουργός Γεωργίας
ενώ ο Ανδρέας Μιχαλακόπουλος έγινε Υπουργός Άνευ Χαρτοφυλακίου
 
Στις 2 Δεκεμβρίου 1919 στη θέση του Π. Κουντουριώτη διορίστηκε ο:
*[[Αθανάσιος Ν. Μιαούλης]], υπουργός Ναυτικών
 
και στις 28 Ιανουαρίου 1920 ο:
*[[Αριστείδης Στεργιάδης]], υπουργός άνευ Χαρτοφυλακίου
 
==Κυβερνητικό έργο==
Από τις πρώτες πράξεις της νέας κυβέρνησης, ήταν η ίδρυση δυο νέων υπουργείων. <br />
Το πρώτο, ονομάστηκε '''«[[Υπουργείο Γεωργίας και Δημοσίων Κτημάτων|Υπουργείο Γεωργίας και Δημοσίων κτημάτων]]»'''. Στο υπουργείο αυτό, μεταφέρθηκαν τα τμήματα, «Γεωργίας», «Γεωργικής Οικονομίας», «Δασών», «Αλιείας», «Ζωοτεχνικής και Κτηνιατρικής υπηρεσίας» από το Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας, καθώς και η «Διεύθυνση δημοσίων κτημάτων» από το Υπουργείο Οικονομικών. Στο νέο υπουργείο, δημιουγήθηκε και η διεύθυνση «Εσωτερικού αποικισμού», που σκοπό είχε την παροχή υλικο-τεχνικής βοήθειας στους πρόσφυγες που ήθελαν να ασχοληθούν με την πρωτογενή παραγωγή.<br />
Το δεύτερο υπουργείο ονομάστηκε '''«[[Υπουργείο Περιθάλψεως]]»'''. Σκοπός του υπουργείου αυτού ήταν η μέριμνα για τους νεοεισερχόμενους πρόσφυγες μετά τις εδαφικές αλλαγές λόγω του πολέμου, καθώς και για τους επιστρατευμένους. Το υπουργείο αυτό ανέλαβε εκτός των άλλων να διαχειρίζεται και να απονέμει το χρηματικό επίδομα στις οικογένειες των επιστρατευμένων, και να προσελκύει νέους εθελοντές στρατιώτες. <ref>ΦΕΚ ίδρυσης: Α112/1917</ref><br />
Τον Ιανουάριο του [[1918]], δημιουργήθηκε η θέση του «Υπουργού άνευ Χαρτοφυλακίου», υπουργός με όλα τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις ενός υπουργού, αλλά χωρίς εκ των προτέρων καθορισμένο τομέα δράσης επιστασίας.
Ο πρώτος υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου, ο οποίος είχε και την θέση του αντι -προέδρου της κυβέρνησης σε περίπτωση απουσίας ή ασθένειας του πρωθυπουργού ήταν ο [[Εμμανουήλ Ρέπουλης]], ο πιο στενός συνεργάτης του Βενιζέλου, γνωστός στους πολιτικούς κύκλους και ως "Υποβενιζέλος".
 
==Παραπομπές==
<references />
 
==Πηγές==
*{{cite web |url=http://www.ggk.gov.gr/?p=899| title=«Κυβέρνησις Ελευθερίου Βενιζέλου» | accessdate=4 Ιουλίου 2011 |publisher=Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης}}