Κέρκυρα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το νησί δέχτηκε νέα επιδρομή από τους Σαρακηνούς (1033) αλλά στην συνέχεια παρουσιάστηκε νέα μεγαλύτερη απειλή οι φιλόδοξοι [[Νορμανδοί]] οι οποίοι μετά την Νορμανδική Κατάκτηση της Νότιας Ιταλίας αποφάσισαν να επεκταθούν ανατολικά. Η πρώτη Νορμανδική κατοχή (1081 - 1084) τερμάτισε όταν ο αυτοκράτορας [[Αλέξιος Α΄ Κομνηνός]] εξασφάλισε βοήθεια από την [[Δημοκρατία της Βενετίας]] και έδωσε σε αντάλλαγμα μεγάλα προνόμια στους Βενετσιάνους εμπόρους. Η δεύτερη Νορμανδική κατοχή (1147 - 1149) έγινε από τον ναύαρχο Γεώργιο της Αντιόχειας, τερματίστηκε όταν ο [[Μανουήλ Α΄ Κομνηνός]] ανακατέλαβε το νησί ύστερα από πολιορκία 10 μηνών (1149). Η τρίτη Νορμανδική κατοχή έγινε από τον [[Γουλιέλμος Β΄ της Σικελίας|Γουλιέλμο Β΄ της Σικελίας]] (1185) αλλά το νησί ανέκτησε ξανά ο αυτοκράτορας [[Ισαάκιος Β΄ Άγγελος]].<ref>Leontsini 2014, pp. 36–38.</ref> Στην [[Δ΄ Σταυροφορία]] η Κέρκυρα κατακτήθηκε από πειρατές που υπηρετούσαν την [[Δημοκρατία της Γένοβας]] (1197 - 1207) αλλά στην συνέχεια εκδιώχθηκαν από τους Βενετσιάνους. Το νησί κατακτήθηκε από το [[Δεσποτάτο της Ηπείρου]] που το έδωσε δώρο στον [[Μανφρέδος της Σικελίας|Μανφρέδο της Σικελίας]] σαν προίκα (1259).<ref>Runciman, Steven (1958). The Sicilian Vespers. Cambridge: Cambridge University Press. p. 43.</ref> Με τον θάνατο του Μανφρέδου (1267) η Κέρκυρα μαζί με τις υπόλοιπες κτήσεις του πέρασαν στον [[Οίκος των ΚαπέτωνΚαπετιδών-Ανζού|Οίκο των Καπετιδών του Ανζού,]] την περίοδο που κυβέρνησαν το νησί δέχτηκε πολλές σκληρές επιθέσεις από πειρατές και τυχοδιώκτες.<ref>One or more of the preceding sentences incorporates text from a publication now in the public domain: Gardner, Ernest Arthur; Caspari, Maximillian Otto Bismark (1911). "Corfu". In Chisholm, Hugh. Encyclop?dia Britannica. 7 (11th ed.). Cambridge University Press. pp. 145–146.</ref>