Ροζέ ντε Φλορ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 8:
Έλαβε μέρος στην τελευταία [[Σταυροφορία]], κατά την οποία διακρίθηκε στην άμυνα της πολιορκίας του Αγίου Ιωάννη της Άκρας ([[1291]]). Οι [[Ιππότες του Ναού|Ναΐτες]] όμως τον κατηγόρησαν ότι υπεξαίρεσε τον θησαυρό του Τάγματος μέσα στο χάος που δημιουργήθηκε κατά την εκκένωση της πόλης. Για τον λόγο αυτό απολύθηκε από της τάξεις των Ναϊτών. Έχοντας σημαντική πολεμική εμπειρία έγινε μισθοφόρος στην υπηρεσία του βασιλιά [[Φρειδερίκος Β΄ της Σικελίας|Φρειδερίκου Β΄]] της Σικελίας, υιού του [[Πέτρος Γ΄ της Αραγωνίας|Πέτρου Γ΄]] της Αραγωνίας.
Ο Φρειδερίκος Β΄ τον έθεσε επικεφαλής των [[Αλμογάβαροι|Αλμογάβαρων]], των [[Καταλανοί|Καταλανών]] μισθοφόρων που χρησιμοποίησε το [[Στέμμα της Αραγωνίας]] κατά την ανακατάληψη της [[Βαλένθια]] και της [[Μαγιόρκα]], καθώς επίσης για να στερεώσει την εξουσία του στις Σικελικές του κτήσεις, έναντι των επιδιώξεων του [[Οίκος των
Επικεφαλής των Αλμογαβάρων παρήλασε μπροστά από τον Αυτοκράτορα και λίγο αργότερα επιτέθηκε κατά των [[Γενοβέζοι|Γενοβέζων]] της πόλης, τους οποίους σχεδόν εκμηδένισε, προς μεγάλη τέρψη του αυτοκράτορα, που δεν μπορούσε να υποφέρει τις παρεμβάσεις τους. Κατόπιν πέρασε στη [[Μικρά Ασία]] και κατέλαβε την [[Φιλαδέλφεια (Μικρά Ασία)|Φιλαδέλφεια]], την [[Μαγνησία]] και την [[Έφεσος|Έφεσο]], απωθώντας τους Τούρκους μέχρι την [[Κιλικία]] και τον [[Ταύρος (οροσειρά)|Ταύρο]] ([[1304]]), πάντα υστερώντας αριθμητικά στις μάχες. Την άνοιξη του [[1304]] συγκρούσθηκαν οι [[Αλμογάβαροι]] με τους [[Σκύθες]] ([[Αλανοί|Αλανούς]])που προέρχονταν από τον [[Εύξεινος Πόντος|Εύξεινο Πόντο]] και τους νίκησε. Για τις υπηρεσίες του προς την αυτοκρατορία, ο Ανδρόνικος Β΄ τον έχρισε Μέγα Δούκα και τον νύμφευσε με την Μαρία Ασέν, την ανιψιά του και κόρη του [[Ιβάν Ασέν Γ΄]] της Βουλγαρίας.
| |||