Επαναστάσεις του 1848: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Πολλές κυβερνήσεις προέβησαν σε μερική ανατροπή των επαναστατικών μεταρρυθμίσεων του 1848-1849, καθώς και σε αυξημένη καταστολή και λογοκρισία. Οι ευγενείς του [[Αννόβερο]]υ προσέφυγαν με επιτυχία στην Ομοσπονδιακή Δίαιτα το 1851 για την απώλεια των αριστοκρατικών προνομίων τους, ενώ οι Πρώσοι ''Junker'' (μεγάλοι γαιοκτήμονες) ανέκτησαν τις κτηματικές αστυνομικές εξουσίες τους από το 1852 ως το 1855<ref>Green, Abigail, ''Fatherlands: State-Building and Nationhood in Nineteenth-Century Germany'' (Cambridge, 2001), p. 75</ref><ref>Barclay, David, ''Friedrich Wilhelm IV and the Prussian Monarchy 1840–1861'' (Oxford, 1995), pp. 190, 231</ref>. Στην Αυστριακή Αυτοκρατορία καταργήθηκε (1851) το υιοθετημένο το Μάρτιο του 1849 σύνταγμα του Φραντς Στάντιον και ο Νόμος των Βασικών Δικαιωμάτων, ενώ ο αριθμός των συλλήψεων στα εδάφη των Αψβούργων αυξήθηκε από 70.000 το 1850 σε ένα εκατομμύριο το 1854.<ref>Deak, John. ''Forging a Multinational State: State Making in Imperial Austria from the Enlightenment to the First World War'' (Stanford, 2015), p. 105</ref>. Η διοίκηση του Νικολάου Α΄ στη Ρωσία μετά το 1848 ήταν ιδιαίτερα καταπιεστική και χαρακτηριζόταν από την επέκταση της μυστικής αστυνομίας (Tρέτιγε Oτντελένιγε) και την αυστηρότερη λογοκρισία. Οι Ρώσοι που εργάζονταν για όργανα λογοκρισίας ήταν περισσότεροι από τα πραγματικά βιβλία που δημοσιεύονταν την περίοδο αμέσως μετά το 1848.<ref>Westwood, J. N. ''Endurance and Endeavour: Russian History, 1812–1980''. Oxford (2002), p. 32</ref><ref>Goldfrank, David M. ''The Origins of the Crimean War''. London: Longman, (1994), p. 21</ref>. Στη Γαλλία τα έργα των Λεντρύ-Ρολέν, [[Βίκτωρ Ουγκώ|Ουγκώ]], [[Σαρλ Μπωντλαίρ|Μπωντλαίρ]] και [[Πιερ-Ζοζέφ Προυντόν|Προυντόν]] κατασχέθηκαν.<ref>Price, Roger. ''The French Second Empire: An Anatomy of Political Power'' (Cambridge, 2001), p. 327.</ref>.

 

 

Οι κυβερνήσεις μετά το 1848 αναγκάστηκαν να διαχειριστούν τα δημόσια και τα λαϊκά προβλήματα με μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα, με αποτέλεσμα την αυξημένη σημασία της Πρωσικής ''Zentralstelle für Pressangelegenheiten'' (Κεντρική Υπηρεσία Τύπου, που ιδρύθηκε το 1850), της Αυστριακής ''Zensur-und polizeihofstelle'' και της Γαλλικής ''Direction Générale de la Librairie'' (1856).