Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
-τρέχον +ισχύον |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 84:
Κατά τον 19ο αιώνα, οι Ηνωμένες Πολιτείες εκτόπισαν ιθαγενείς φυλές, απέκτησαν το έδαφος της Λουιζιάνας από τη Γαλλία, την [[Φλόριντα]] από την Ισπανία, μέρος της Χώρας του Όρεγκον από το Ηνωμένο Βασίλειο, μέρος της χώρας του Μεξικό, και την [[Αλάσκα]] από τη Ρωσία, και προσάρτησαν την [[Δημοκρατία του Τέξας]] και την Δημοκρατία της Χαβάης. Οι διαμάχες μεταξύ του [[Νότιες Ηνωμένες Πολιτείες|αγροτικού Νότου]] και του [[Βόρειες Ηνωμένες Πολιτείες|βιομηχανικού Βορρά]] για την επέκταση του θεσμού της δουλείας και τα δικαιώματα των πολιτειών προκάλεσαν τον [[Αμερικανικός Εμφύλιος Πόλεμος|Εμφύλιο Πόλεμο]] της δεκαετίας του 1860. Η νίκη του Βορρά απέτρεψε μια μόνιμη διαίρεση της χώρας και οδήγησε στο τέλος της νόμιμης δουλείας στις Ηνωμένες Πολιτείες. Κατά την δεκαετία του 1870, η εθνική τους οικονομία ήταν η μεγαλύτερη του κόσμου.<ref>{{cite web|author=Maddison, Angus|url=http://www.ggdc.net/maddison/Historical_Statistics/horizontal-file_09-2008.xls|title=Historical Statistics for the World Economy|publisher=The Groningen Growth and Development Centre, Economics Department of the University of Groningen|year=2006|accessdate=2008-11-06}}</ref> Ο Ισπανοαμερικανικός Πόλεμος και ο [[Α' Παγκόσμιος Πόλεμος]] επιβεβαίωσαν την θέση της χώρας ως στρατιωτικής δύναμης. Αναδύθηκε από τον [[Β' Παγκόσμιος Πόλεμος|Β' Παγκόσμιο Πόλεμο]] ως η πρώτη χώρα με πυρηνικά όπλα και μόνιμο μέλος του [[Συμβούλιο Ασφαλείας Ηνωμένων Εθνών|Συμβουλίου Ασφαλείας Ηνωμένων Εθνών]].
Το καλοκαίρι του [[1963]], οι Η.Π.Α. συγκλονίστηκαν από αιματηρές φυλετικές ταραχές -τη χειρότερη, σύμφωνα με τον τότε υπουργό Εξωτερικών Ντιν Ρασκ, εσωτερική κρίση από το τέλος του εμφυλίου πολέμου. Σε πολλές περιοχές, και ειδικά στις νότιες Πολιτείες, εξτρεμιστικές ρατσιστικές οργανώσεις, όπως η διαβόητη [[Κου-Κλουξ-Κλαν]], αλλά και τοπικές αστυνομικές δυνάμεις απαντούσαν με ωμή βία στην αφύπνιση των μαύρων. Ο αυξανόμενος ριζοσπαστισμός των μαύρων εκφραζόταν, ενίοτε, ακόμα και με αποσχιστικά συνθήματα, όπως αυτά των διαδηλωτών που αξίωναν "Ανεξαρτησία από τις ΗΠΑ στο Νότο", "Δημοκρατία των αφρικανικών λαών στο Νότο - Τώρα!" κ.α. Στην πλειοψηφία του, όμως, το αντιρατσιστικό κίνημα ακολούθησε το δρόμο της ειρηνικής αντίστασης, με κοινές πορείες λευκών-μαύρων, μποϊκοτάζ εταιριών, απεργίες και καθιστικές διαμαρτυρίες. Αποκορύφωμα υπήρξε η μνημειώδης διαδήλωση και πορεία 200.000 ατόμων στην Ουάσινγκτον, στις [[28 Αυγούστου]] του [[1963]], όπου ο [[Μάρτιν Λούθερ Κινγκ]] εκφώνησε την περίφημη ομιλία του «Έχω ένα όνειρο» (I have a dream
Την εποχή που ο μαύρος πάστορας αναδεικνυόταν σε μία από τις πιο φωτεινές μορφές του 20ου αιώνα, δύο λευκοί κατέκτησαν περίοπτες θέσεις στις πιο μαύρες σελίδες της Ιστορίας: οι κυβερνήτες Ρος Μπαρνέτ του [[Μισισίπι]] και Τζορτζ Γουάλας της [[Αλαμπάμα]] εμπόδισαν με ισχυρότατες αστυνομικές δυνάμεις την εγγραφή δύο μαύρων στο πανεπιστήμιο των Πολιτειών τους, αψηφώντας και αυτό το Ανώτατο Δικαστήριο και αναγκάζοντας τον πρόεδρο [[Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι]] να κηρύξει κατάσταση έκτακτης ανάγκης και να κινητοποιήσει ισχυρότατες δυνάμεις του στρατού και της Εθνοφρουράς. Και μόνο, όμως, οι βανδαλισμοί λευκών ρατσιστών ήταν μία συντριπτική μαρτυρία για την κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των μαύρων στις Η.Π.Α., έναν αιώνα μετά την υπογραφή της Πράξης της Χειραφέτησης από τον [[Αβραάμ Λίνκολν]].
| |||