Βόρεια Μακεδονία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η Μακεδονία όριζε με το πέρασμα του χρόνου μια περιοχή με ποικιλόμορφη γεωγραφική έκταση. Έτσι, πριν από τις κατακτήσεις του [[Φίλιππος Β΄ της Μακεδονίας|Φιλίππου Β΄ της Μακεδονίας]], αντιστοιχούσε στη σημερινή [[Μακεδονία (διαμέρισμα)|ελληνική Μακεδονία]], ενώ κατά τα τέλη του [[Μεσαίωνας|Μεσαίωνα]], περιελάμβανε όχι μόνο την ελληνική περιοχή, αλλά και τα εδάφη που σήμερα βρίσκονται υπό βουλγαρικό και αλβανικό έλεγχο, καθώς και το νότιο τμήμα της σημερινής Βόρειας Μακεδονίας. Η μεταγενέστερη αυτή μορφή της Μακεδονίας{{ασαφές}} ήταν διαιρεμένη σε τρία οθωμανικά [[βιλαέτι]]α, και πιο συγκεκριμένα αυτά της [[Θεσσαλονίκη]]ς, των [[Βιλαέτι του Κοσόβου|Κοσσυφοπεδίου]] και του [[Βιλαέτι του Μοναστίρ|Μοναστηρίου]],<ref>{{cite book | title=Définition de la Macédoine - Encyclopædia Britannica| year=1911| coauthors=| pages= 216}}</ref> χωρίς ωστόσο να διατηρεί μία ενιαία γεωγραφική ονομασία καθ' όλη την περίοδο της [[Οθωμανική Αυτοκρατορία|Τουρκοκρατίας]]. Οι Σλάβοι αποτελούσαν την μεγαλύτερη αριθμητικά εθνική μειονότητα, χωρίς ωστόσο να αποτελούν και την πλειοψηφία ''(η πλειοψηφία ήταν [[Έλληνες]])''<ref>{{cite book | title=Population de la Macédoine - Encyclopædia Britannica| year=1911|pages=217}}</ref>. Η περιοχή κατελήφθη και στη συνέχεια διαιρέθηκε το 1912 μεταξύ της [[Βουλγαρία]]ς, της [[Ελλάδα]]ς και της [[Σερβία]]ς. Οι σλαβικοί πληθυσμοί σύντομα αφομοιώθηκαν, ωστόσο οι σερβικές και μετέπειτα γιουγκοσλάβικες αρχές συνάντησαν μεγαλύτερη δυσκολία, καθώς η σλαβομακεδονική εθνική ταυτότητα ήταν ανθεκτικότερη εντός της σερβικής Μακεδονίας<ref>{{harvsp|Poulton|2000|p=77}}</ref>. Μετά τον [[ΒΠΠ|Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο]], ο [[Τίτο]] παραχώρησε στους Σλαβομακεδόνες το καταστατικό του έθνους και τους υποσχέθηκε μια ομοσπονδιακή δημοκρατία, η οποία έλαβε την ονομασία «[[Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μακεδονίας]]». Κατά την ανεξαρτητοποίηση της χώρας το 1991, η τελευταία πήρε, την ονομασία «Δημοκρατία της Μακεδονίας».

 

 

Το διεθνές όνομά της το οφείλει στον [[Κίρο Γκλιγκόροφ]] που χειρίστηκε τις διαπραγματεύσεις της ονομασίας ως πρωθυπουργός της υπό ίδρυσης χώρας, του οποίου ο ρόλος υποβαθμίστηκε από τις μετέπειτα κυβερνήσεις και ο ίδιος κατηγορήθηκε ως προδότης από τους Μακεδονιστές για την υποστήριξη της σλαβικής ταυτότητας των Σλαβομακεδόνων.<ref>[http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_world_100055_03/01/2012_467915 «Ο ιδρυτής των Σκοπίων έφυγε συκοφαντημένος από τους επιγόνους»], άρθρο στην εφημερίδα «Η Καθημερινή», 3 Ιανουαρίου 2012.</ref> Σε δηλώσεις του είχε αρνηθεί την απευθείας σύνδεση του έθνους του με τον Μέγα Αλέξανδρο, υποστηρίζοντας ότι οι [[Σλαβομακεδόνες]] είναι [[Σλάβοι]] που κατέφθασαν στην περιοχή τον 6ο μ.Χ. αιώνα.<ref>{{Cite news|url=https://www.independent.co.uk/news/obituaries/kiro-gligorov-president-of-macedonia-throughout-the-nineties-6286840.html|title=Kiro Gligorov: President of Macedonia throughout the Nineties|work=The Independent|language=en-GB|accessdate=2018-11-25}}</ref>

 

[[Αρχείο:Sanjak of Üsküb, Ottoman Balkans (late 19th century).png|thumb|left|Το [[Σαντζάκι Σκοπίων]] στο [[Βιλαέτι του Κοσσυφοπεδίου|Βιλαέτι Κοσσυφοπεδίου]] της [[Οθωμανική Αυτοκρατορία|Οθωμανικής Αυτοκρατορίας]].]]

===Οθωμανική Αυτοκρατορία===

Από το 1725 έδρασε στην περιοχή ο [[Θεόκλητος Πολυειδής]], [[Έλληνας]] λόγιος, [[Ορθόδοξη Εκκλησία|κληρικός]] και εκπαιδευτικός της περιόδου του [[Νεοελληνικός διαφωτισμός|Νεοελληνικού Διαφωτισμού]], ως [[Ιερά Μητρόπολις Πολυανής και Κιλκισίου|επίσκοπος Πολυανής]], με έδρα την πόλη της [[Παλαιά Δοϊράνη|Παλαιάς Δοϊράνης]] (βυζαντινή Πολυανή).<ref>Εγκυκλοπαίδεια «Δομή», τόμος ΙΓ΄ [http://www.ygeiaonline.gr/index.php?option=com_k2&view=item&id=44428:polyeidhs_ueoklhtos λήμμα:Πολυειδής, Θεόκλητος]</ref><ref>{{ Cite book

| author = [[Ανδρόνικος Δημητρακόπουλος]]

Το όραμα της [[Ενωμένη Μακεδονία|Ενωμένης Μακεδονίας]] χρησιμοποιήθηκε από την [[Εσωτερική Μακεδονική Επαναστατική Οργάνωση]] (IMRO) στο διάστημα του [[Μεσοπόλεμος|Μεσοπολέμου]]. Οι αρχηγοί της οργάνωσης, όπως οι [[Τόντορ Αλεξάντροφ]], [[Αλεξάνταρ Προτογέροφ]] και [[Ιβάν Μιχαήλοφ]], προώθησαν τη συγκεκριμένη ιδέα με στόχο την προσάρτηση των ελεγχόμενων από την Ελλάδα και Σερβία εδαφών και τη δημιουργία μίας ενωμένης Μακεδονίας για όλους τους Μακεδόνες, ανεξαρτήτως θρησκείας και εθνικότητας. Η Βουλγαρική κυβέρνηση του [[Αλεξάντερ Μαλίνοφ]] το 1918 προσφέρθηκε να παραδώσει τη [[Μακεδονία του Πιρίν]] για αυτόν το σκοπό μετά τον [[Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος|Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο]],<ref>Gerginov, Kr., Bilyarski, Ts. Unpublished documents for Todor Alexandrov's activities 1910–1919, magazine VIS, book 2, 1987, p.214 – Гергинов, Кр. Билярски, Ц. Непубликувани документи за дейността на Тодор Александров 1910–1919, сп. ВИС, кн. 2 от 1987, с. 214.</ref> αλλά οι Μεγάλες Δυνάμεις δεν το επέτρεψαν, καθώς η Σερβία και η Ελλάδα εναντιώθηκαν στη συγκεκριμένη ιδέα.

 

 

==== Η γέννηση του Μακεδονισμού ====

Κατά τη διάρκεια του [[Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου]], η Γιουγκοσλαβία πέρασε στην κατοχή των δυνάμεων του [[Άξονας Βερολίνου - Ρώμης|Άξονα]] από το 1941 μέχρι το 1945. Η [[Βαρντάρσκα Μπανόβινα]] διαμελήθηκε μεταξύ της [[Βουλγαρία]]ς και της [[Βασίλειο της Αλβανίας (1939-1943)|ιταλοκρατούμενης Αλβανίας]]. Ιδρύθηκαν οι λεγόμενες [[Βουλγαρικές Επιτροπές Δράσης]] που είχαν ως στόχο να προετοιμάσουν την περιοχή για το νέο Βουλγαρικό διοικητικό και στρατιωτικό καθεστώς.<ref>[http://www.kroraina.com/knigi/bugarash/bccc_1941/index.html Bulgarian Campaign Committees in Macedonia – 1941] Dimitre Mičev</ref> Οι Επιτροπές αποτελούνταν κυρίως από πρώην μέλη της IMRO, αλλά και μερικούς κομμουνιστές όπως ήταν οι [[Πάνκο Μπρασνάροφ]] (Panko Brashnarov), [[Στραχίλ Γκόγκοφ]] (Strahil Gogov) και [[Μετόντι Σατόροφ]] (Metodi Shatorov).

 

Οι Βουλγαρικές αρχές, υπό Γερμανική πίεση,<ref>Bulgaria managed to save its entire 48,000-strong Jewish population during World War II from deportation to [[concentration camps]], but under German pressure those Jews from their newly annexed territories without Bulgarian citizenship were deported, such as those from Vardar Macedonia and [[Western Thrace]]. [http://www.ushmm.org/wlc/article.php?lang=en&ModuleId=10006804 ''The Holocaust in Macedonia: Deportation of Monastir Jewry''] [[United States Holocaust Memorial Museum]]</ref> συγκέντρωσαν περισσότερους από 7.000 Εβραίους στα Σκόπια και τη Μπίτολα και τους έστειλαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης.<ref>Mark Cohen, [http://www.ushmm.org/wlc/article.php?lang=en&ModuleId=10006803 The Holocaust in Macedonia: Deportation of Monastir Jewry], United States Holocaust Memorial Museum</ref> Η σκληρή διακυβέρνηση από τις κατοχικές δυνάμεις οδήγησε πολλούς Σλαβομακεδόνες στη στήριξη της κομμουνιστικής αντίστασης των παρτιζάνων στο κίνημα του [[Γιόσιπ Μπροζ Τίτο]] μετά το 1943,<ref>This policy changed since 1943 with the arrival of the Tito's envoy Montenegrin Serb Svetozar Vukmanović-Tempo. He began in earnest to organise armed resistance to the Bulgarian rule and sharply criticized the Sharlo's pro-Bulgarian policy.At a meeting of the partisan brigades, as well as a group of battalions in the Resen region on 21 Dec 1943, Tempo makes the following comments about Shatorov and the leadership of the MCP: ...They thought that the Macedonian people were Bulgarians and that they were oppressed by the hegemony of Great Serbia and had to be transferred to Bulgaria. Their basic slogan is: "All non-Macedonians out of Macedonia". The capital J [Serbo-Croatian spelling of Yugoslavia, Yugoslavian, etc.] was deleted from all documents. In fact they did not want Yugoslavia, no matter where it stood politically. When the war started, the initial decision of this leadership was to be separate from Yugoslavia and from Tito. They declared that Macedonia would be free as soon as the Bulgarians came...</ref> με επακόλουθο την ολοκλήρωση του [[Εθνικός Απελευθερωτικός Πόλεμος της Βόρειας Μακεδονίας|Εθνικού Απελευθερωτικού Πολέμου]] και την υποχώρηση των Γερμανικών δυνάμεων έξω από την περιοχή μέχρι το τέλος του 1944.