Βικιπαίδεια

Εμφύλιος Πόλεμος του Ελ Σαλβαδόρ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά
← Προηγούμενη διαφοράΕπόμενη διαφορά →
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ΟπτικήΚώδικας wiki
Γραμμή 47:
Στις 20 Φεβρουρίου 1977, ο στρατηγός [[Ουμπέρτο Ρομέρο]], από το "Κόμμα Εθνικής Συμφιλίωσης" (PCN), επικράτησε του "Επαναστατικού Κόμματος Δημοκρατικής Ενοποίησης" σε εκλογές που σημαδεύτηκαν από νοθεία και βία από τις παραστρατιωτικές ομάδες της κυβέρνησης, όπως η διαβόητη "Όρντεν" (ORDEN, "Τάξη" στα ισπανικά), που τρομοκρατούσε τους ψηφοφόρους με ματσέτες. Η περίοδος μεταξύ των εκλογών και της τελετής ορκωμοσίας του Προέδρου Ρομέρο την 1η Ιουλίου 1977 χαρακτηρίστηκε από μαζικές διαμαρτυρίες από το λαϊκό κίνημα, που αντιμετωπίστηκαν με κρατική καταστολή. Στις 28 Φεβρουαρίου 1977, πλήθος διαδηλωτών συγκεντρώθηκε στο κέντρο της Πόλης του Ελ Σαλβαδόρ για να διαμαρτυρηθεί για την εκλογική νοθεία. Οι δυνάμεις ασφαλείας άνοιξαν πυρ, οδηγώντας σε σφαγή καθώς αδιάκριτα σκότωσαν διαδηλωτές και διερχομένους. Οι εκτιμήσεις για το σύνολο των νεκρών πολιτών κάνουν λόγο για 200 έως 1.500 άτομα. Ο Πρόεδρος Μολίνα κατηγόρησε τους διαδηλωτές ως όργανα κομμουνιστών άλλων χωρών, και άμεσα εξόρισε έναν αριθμό κορυφαίων μελών του κόμματος "Ηνωμένη Εθνική Αντιπολίτευση" (UNO) από τη χώρα.
 
Η καταστολή συνεχίστηκε μετά την ορκωμοσία του Προέδρου Ρομέρο, οπότε η νέακυβέρνησηνέα κυβέρνηση κήρυξε τη χώρα σε κατάσταση πολιορκίας και ανέστειλε τις πολιτικές ελευθερίες. Στην ύπαιθρο, η αγροτική ελίτ οργανώθηκε και χρηματοδότησε "ομάδες θανάτου", όπως τη διαβόητη "Ένοπλες Δυνάμεις του Ρεγαλάδο" (FAR) υπό την ηγεσία του Έκτορ Ρεγαλάδο, γαιοκτήμονα και οδοντίατρου. Ενώ οι "ομάδες θανάτου" ήταν αρχικώς αυτόνομες από τον Σαλβαδοριανό Στρατό και αποτελούντο από πολίτες (π.χ. οι FAR είχαν προκύψει από μια ομάδα Προσκόπων), σύντομα ανέλαβε την καθοδήγησή τους η στρατιωτική μυστική υπηρεσία "Ανσεσάλ" (ANSESAL), υπό τη διεύθυνση του ταγματάρχη [[Ρομπέρτο Ντ' Ωμπουισόν]], με αποτέλεσμα οι συγκεκριμένες ομάδες να αποτελέσουν κρίσιμο και σημαντικό τμήμα του κρατικού μηχανισμού καταστολής, δολοφονώντας χιλιάδες συνδικαλιστές, ακτιβιστές, φοιτητές, μαθητές, καθηγητές και δασκάλους ύποπτους για υποστήριξη προς την Αριστερά. Η "Χριστιανική Νομική Υποστήριξη" (Socorro Jurídico Cristiano), ένα γραφείο νομικής βοήθειας μέσα στην Καθολική Αρχιεπισκοπή του Ελ Σαλβαδόρ και η σημαντικότερη ομάδα ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη χώρα, ανέφερε την εκτέλεση 687 πολιτών από τις κυβερνητικές δυνάμεις το 1978. Το 1979, ο αριθμός των καταγεγραμμένων εκτελέσεων ανέβηκε στις 1.796. Η καταστολή οδήγησε πολλούς στην Καθολική Εκκλησία να αποκηρύξουν την κυβέρνηση, η οποία αντέδρασε με καταστολή του Κλήρου.
 
==Πραξικόπημα, καταστολή και εξέγερση: 1979-1981==
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/wiki/Εμφύλιος_Πόλεμος_του_Ελ_Σαλβαδόρ"