Λουδοβίκος του Γκυγιέν: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 6:
Το 1401 απεβίωσε τριών ετών ο μεγαλύτερος αδελφός του Κάρολος, οπότε ο Λουδοβίκος έγινε διάδοχος και κληρονόμησε το Δελφινάτο. Την επόμενη ημέρα ο πατέρας του τον περιέβαλε με το αξίωμα του δούκα του Γκυγιέν (Ακουιτανίας), πράγμα που τον ενέταξε στους τιτλούχους της χώρας. Αρχικά τα έσοδα της επαρχίας πήγαιναν στο θησαυροφυλάκιο της μητέρας του. Τα έσοδα επιβλεπόταν από τον μεγάλο θείο του [[Ιωάννης του Μπερί|Ιωάννη του Μπερύ]] υποδιοικητή του Λανγκεντόκ{{sfn|Lebailly|2005|pp=357–59}}. Το 1403 αρραβωνιάστηκε τη μνηστή του αποβιώσαντος αδελφού του Καρόλου, κόρη του [[Ιωάννης της Βουργουνδίας|Ιωάννη Βαλουά]] δούκα της Βουργουνδίας. Αυτό δυσαρέστησε τον δούκα της Ορλεάνης, που ήλπιζε η κόρη του να γίνει μνηστή του διαδόχου. Όταν ο Λουδοβίκος έγινε 8 ετών, απέκτησε δική του κατοικία (hôtel) και θησαυροφυλάκιο{{sfn|Lebailly|2005|pp=357–59}}.
===Στη δική του κατοικία===
Το 1403 αποφασίστηκε η αδελφή του Μιχαέλα να παντρευτεί τον [[φίλιππος Γ΄ της Βουργουνδίας|Φίλιππο Βαλουά]] κόμη του Χαρολαί (μετέπειτα δούκα της Βουργουνδίας), αδελφό της Μαργαρίτας. Επειδή ο Λουδοβίκος και η Μαργαρίτα ήταν δεύτερα εξαδέλφια και ο γάμος απαγορευόταν, περίμεναν την παπική έγκριση και ο γάμος έγινε το 1404 στη Νοτρ-Νταμ του Παρισιού{{sfn|Lebailly|2005|pp=357–59}}.
 
Ο πατέρας του υπέφερε από αυξανόμενη παράνοια και η επιρροή στον Λουδοβίκο από τις αντίπαλες μερίδες ήταν σημαντική για την πολιτική. Το 1404 ο πεθερός του Ιωάννης Α΄ έγινε δούκας της Βουργουνδίας. Το επόμενο έτος ο δούκας της Ορλεάνης και η βασίλισσα Ισαβέλλα θέλησαν να τον αποσπάσουν από την επιρροή του ΙωάννηΑ΄ : όταν ο βασιλιάς κάλεσε τον δούκα της Βουργουνδίας στο Παρίσι, εκείνοι έφυγαν και πήραν κρυφά μαζί τους τον Λουδοβίκο, που ήταν άρρωστος και τον μετέφεραν με φορείο. Ωστόσο ανακαλύφθηκε και ο Ιωάννης Α΄ και ο γιος του Φίλιππος τον μετέφεραν πίσω στο Λούβρο{{sfn|Lebailly|2005|pp=357–59}}. Ο δούκας της Βουργουνδίας έβαλε έμπιστούς του για καγκελάριο και επιστάτη του οίκου (maître d'hôtel) του Λουδοβίκου, ενώ ο δούκας της Ορλεάνης έβαλε δικό του άτομο ως οικονόμο του διαδόχου. Ο καθένας προσπαθούσε να κάνει τον Λουδοβίκο να αγοράζει από τους δικούς του προμηθευτές{{sfn|Lebailly|2005|pp=357–59}}.