Ιωάννης του Μπερί: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1:
{{πληροφορίες προσώπου}}
Ο '''Ιωάννης, δούκας του Μπερί''' (''Jean Ier de Berry'', [[30 Νοεμβρίου]] [[1340]] - [[15 Ιουνίου]] [[1416]]) ήταν τρίτος γιος του βασιλιά της Γαλλίας [[Ιωάννης Β΄ της Γαλλίας|Ιωάννη Β΄]] και της [[Μπόννη του Λουξεμβούργου|Μπόνης του Λουξεμβούργου]]. Τα αδέρφια του ήταν ο [[Κάρολος Ε΄ της Γαλλίας]], ο [[Λουδοβίκος Α΄ του Ανζού]] και ο [[Φίλιππος Β΄ της Βουργουνδίας]].
 
Με το θάνατο του μεγαλύτερου αδελφού του βασιλιά της Γαλλίας [[Κάρολος Ε΄ της Γαλλίας|Καρόλου Ε΄]] (1380) τοποθετήθηκε μαζί με τα υπόλοιπα αδέλφια του αντιβασιλιάς του ανήλικου [[Κάρολος ΣΤ΄ της Γαλλίας|Καρόλου ΣΤ΄]]. Μετά τον θάνατο και του δεύτερου αδελφού του [[Λουδοβίκος Α΄ του Ανζού|Λουδοβίκου]] στάθηκαν μαζί με τον αδελφό του [[Φίλιππος Β΄ της Βουργουνδίας|Φίλιππο]], κυρίαρχες φυσιογνωμίες, στο βασίλειο. Ο μικρός βασιλιάς ενηλικιώθηκε (1388) και έδωσε την εξουσία στους υπουργούς του πατέρα του που ήταν εχθροί των ισχυρών θείων του.
Γραμμή 6:
Τα δύο αδέλφια κατάφεραν να ενισχύσουν την δύναμη τους το [[1392]], όταν ο μικρός βασιλιάς είχε την πρώτη κρίση παραφροσύνης, ένα δεινό που θα τον συνοδεύσει σε όλη του την ζωή. Οι δύο δούκες είχαν την απόλυτη εξουσία ως το [[1302]] που σε μια στιγμή διαύγειας ο Κάρολος ΣΤ΄ έδωσε δύναμη στον αδελφό του [[Λουδοβίκος των Βαλουά|Λουδοβίκο, δούκα της Ορλεάνης]].
 
Μετά τον θάνατο και του [[Φίλιππος Β΄ της Βουργουνδίας|Φιλίππου Β΄]] (1404), έμεινε ο μόνος επιζών γιος του [[Ιωάννης Β΄ της Γαλλίας|Ιωάννη Β΄]] και ο μόνος που θα μπορούσε να παίξει ρόλο ανάμεσα στους ανταγωνισμό μεταξύ των ανιψιών του δούκα της Ορλεάνης και του [[Ιωάννης Β΄ της Βουργουνδίας|Ιωάννη του Ισχυρού]]. Μετά τον φόνο του δούκα της Ορλεάνης στον εμφύλιο που ακολούθησε ο Ιωάννης πήρε την υποστήριξη του οίκου της Ορλεάνης αλλά πάντοτε έπαιζε τον ρόλο του ειρηνοποιού συμφιλιωτή.
 
Παροτρύνθηκαν ο Κάρολος ΣΤ΄ και οι γιοί του να μην είναι παρόντες στην [[μάχη του Αζενκούρ]] (1415). Οι άσχημες αναμνήσεις στην [[μάχη του Πουατιέ]] με την μακρόχρονη αιχμαλωσία του πατέρα του δεν άφηναν περιθώρια να σκεφτεί τίποτα διαφορετικό. Πέθανε λίγους μήνες μετά την μάχη, που ήταν τόσο καταστροφική όσο φοβόταν.