Αλκέτας Παναγούλιας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Μικρή διόρθωση τρίτης θητείας στον Άρη: έναρξη 1988 αντί 1987, η πληροφορία υπάρχει στις ήδη υφιστάμενες πηγές. Συμπλήρωση δεύτερου περάσματος από τον Άρη, που έλειπε (το κείμενο μιλούσε για τρίτο πέρασμα χωρίς πουθενά να υπάρχει δεύτερο). Διόρθωση τόπου θανάτου. |
|||
Γραμμή 8:
| τόπος γέννησης = [[Θεσσαλονίκη]], [[Ελλάδα]]
| ημερομηνία θανάτου = {{Ηθηλ|2012|6|18|1934|5|30}}
| τόπος θανάτου = Βιέννα, [[
| ύψος =
| θέση = Αμυντικός
Γραμμή 22:
| προπονητής2=Ελλάδα |προπονητής2βοηθός=yes | περίοδοςπροπονητής2=1972-1973
| προπονητής3=Ελλάδα | περίοδοςπροπονητής3=1973-1976
| προπονητής4=Άρης Θεσσαλονίκης | περίοδοςπροπονητής4=1975 (ταυτόχρονα με την Εθνική)
| προπονητής5=
| προπονητής6=
| προπονητής7=Ολυμπιακός Πειραιώς | περίοδοςπροπονητής7=
| προπονητής8=
| προπονητής9=
| προπονητής10=
| προπονητής11=
| προπονητής12=
| προπονητής13=Ηρακλής Θεσσαλονίκης | περίοδοςπροπονητής13=1996-1998
| προπονητής14=Άρης Θεσσαλονίκης | περίοδοςπροπονητής14=1999
}}
Ο '''Αλκέτας Παναγούλιας''' ([[Θεσσαλονίκη]], [[30 Μαΐου]] [[1934]] – Βιέννα, [[
Στην [[Ποδόσφαιρο|ποδοσφαιρική]] του καριέρα υπήρξε ποδοσφαιριστής της ομάδας του [[Άρης Θεσσαλονίκης (ποδόσφαιρο)|Άρη Θεσσαλονίκης]], την οποία στήριξε αργότερα ως προπονητής αλλά και ως παράγοντας.
Γραμμή 49 ⟶ 51 :
Το 1972 ανέλαβε βοηθός του προπονητή της [[Εθνική Ελλάδος (ποδόσφαιρο ανδρών)|εθνικής Ελλάδας]] [[Μπίλι Μπίνγκαμ]] και το 1973 τον αντικατέστησε αναλαμβάνοντας πρώτος προπονητής έως το 1976.
Τη σεζόν 1976-77 ανέλαβε εκ νέου τον Άρη, προβαίνοντας σε ανανέωση του έμψυχου δυναμικού της ομάδας<ref>[https://www.aris.re/index.php/%CE%B1%CF%86%CE%B9%CE%B5%CF%81%CF%8E%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1/16291-541976-%CE%BD%CE%AF%CE%BA%CE%B7-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BD%CE%B5%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82-%CE%BF%CE%BC%CE%AC%CE%B4%CE%B1%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B3%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%B9%CE%B1-%CE%B5%CF%80%CE%AF-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%80%CE%B1%CE%BF.html «1976: Νίκη της νεανικής ομάδας του Παναγούλια επί του ΠΑΟ»], άρθρο στον ιστότοπο www.aris.re</ref>.
Στη δεύτερη περίοδό του ως προπονητής της Ελλάδας (1977-1981), την οδήγησε στην πρόκριση για τα τελικά του [[Euro 1980]] (τότε Κύπελλο Εθνών) στην [[Ιταλία]], που υπήρξε η πρώτη μεγάλη διάκριση στην ιστορία της, αφήνοντας εκτός διοργάνωσης την [[Εθνική ΕΣΣΔ (ποδόσφαιρο ανδρών)|ΕΣΣΔ]] και την [[Εθνική Ουγγαρίας (ποδόσφαιρο ανδρών)|Ουγγαρία]] (στον προκριματικό όμιλο συμμετείχε και η [[Εθνική Φινλανδίας (ποδόσφαιρο ανδρών)|Φινλανδία]]). Στην τελική φάση πραγματοποίησε τρεις αξιοπρεπείς εμφανίσεις, καθώς στους δύο πρώτους αγώνες της ηττήθηκε δύσκολα (0-1) από την [[Εθνική Ολλανδίας (ποδόσφαιρο ανδρών)|Ολλανδία]] (φιναλίστ δύο χρόνια νωρίτερα στο [[Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου 1978|Μουντιάλ 1978]]) και την [[Εθνική Τσεχοσλοβακίας (ποδόσφαιρο ανδρών)|Τσεχοσλοβακία]] (1-3) ενώ στον τελευταίο αγώνα της με τη μετέπειτα τροπαιούχο [[Εθνική Γερμανίας (ποδόσφαιρο ανδρών)|Δυτική Γερμανία]] αναδείχθηκε ισόπαλη χωρίς τέρματα.▼
▲Στη δεύτερη περίοδό του ως προπονητής της Ελλάδας (1977-1981)
Από το 1981 έως το 1983 υπήρξε προπονητής του [[Ολυμπιακός Σ.Φ.Π. (ποδόσφαιρο)|Ολυμπιακού]] κατακτώντας το [[Α΄ Εθνική ποδοσφαίρου ανδρών 1981-1982|πρωτάθλημα του 1982]].▼
▲Από το 1981 έως το 1983 υπήρξε προπονητής του [[Ολυμπιακός Σ.Φ.Π. (ποδόσφαιρο)|Ολυμπιακού]], κατακτώντας το [[Α΄ Εθνική ποδοσφαίρου ανδρών 1981-1982|πρωτάθλημα του 1982]].
Το διάστημα 1983-1985 ανέλαβε προπονητής της [[Εθνική ΗΠΑ (ποδόσφαιρο ανδρών)|εθνικής ομάδας των ΗΠΑ]], ενώ το 1984 ήταν προπονητής της ολυμπιακής ομάδας των ΗΠΑ στην [[Θερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες 1984|Ολυμπιάδα του Λος Άντζελες]].
Γραμμή 59 ⟶ 63 :
Στη συνέχεια ανέλαβε και πάλι τον Ολυμπιακό, κατακτώντας ένα ακόμα πρωτάθλημα το [[Α΄ Εθνική ποδοσφαίρου ανδρών 1986-1987|1987]], που έμελλε να είναι και το τελευταίο πριν τα πέτρινα χρόνια της ομάδας, καθώς και το [[Κύπελλο φιλίας και αλληλεγγύης|Σούπερ Καπ]].
Το 1988 κλήθηκε να καθίσει για τρίτη φορά στον πάγκο του Άρη και παρά τα προβλήματα που υπήρχαν τερμάτισε στην 7η θέση του πρωταθλήματος. Την επόμενη περίοδο ([[Α΄ Εθνική ποδοσφαίρου ανδρών 1989-1990|1989-90]]) συνέχισε στην τεχνική ηγεσία του συλλόγου, αλλά τον Ιανουάριο του 1990 απομακρύνθηκε έπειτα από την ισοπαλία με τον Ιωνικό (1-1).
Τον Ιανουάριο του 1991 ανέλαβε τον [[Α.Π.Ο. Λεβαδειακός|Λεβαδειακό]], αλλά η ομάδα υποβιβάστηκε στη [[Β΄ Εθνική ποδοσφαίρου ανδρών|
Το 1992 ανέλαβε για τρίτη
Αποτέλεσε έναν προπονητή - σύμβολο για την εθνική ομάδα στην εποχή του και υπήρξε ο πρώτος (και μοναδικός Έλληνας μέχρι σήμερα
Το διάστημα 1996-1998 ανέλαβε τον [[
== Τίτλοι - Διακρίσεις ==
Γραμμή 81 ⟶ 85 :
== Πρόεδρος του Άρη ==
Η αποχώρηση του μεγαλομετόχου του Άρη [[Δημήτρης Κοντομηνάς|Δημήτρη Κοντομηνά]] και η πώληση των μετοχών στον Γιάννη Ζαχουδάνη στις 12 Ιουλίου 2001 προκάλεσε διοικητική αναταραχή στην ομάδα του Άρη. Το καλοκαίρι του 2002 ο Αλκέτας Παναγούλιας επέστρεψε για να βοηθήσει τον σύλλογο από τη θέση του προέδρου με σύμβουλο τον Λάμπρο Σκόρδα. Συστάθηκε "οικουμενική διοίκηση" με στόχο να μην καταρρεύσει η ΠΑΕ. Ωστόσο
== Εκτός ποδοσφαίρου ==
Πλούσια υπήρξε και η συνεισφορά του εκτός γηπέδων, καθώς στο παρελθόν είχε εκλεγεί μέλος του δημοτικού συμβουλίου της [[Δήμος Θεσσαλονίκης|Θεσσαλονίκης]]. Στις [[Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1993|βουλευτικές εκλογές του 1993]] υπήρξε υποψήφιος βουλευτής με τη [[Νέα Δημοκρατία]] στην [[Εκλογική περιφέρεια Α΄ Θεσσαλονίκης|
Ακόμα έχει υπάρξει επιθεωρητής της [[FIFA]], μέλος της Ακαδημίας των Σπορ των ΗΠΑ, μέλος του Αμερικανικού ποδοσφαιρικού Χολ οφ
Ο δρόμος πίσω από το [[Γήπεδο Κλεάνθης Βικελίδης]] έχει πάρει από το 2014 προς τιμήν του το όνομά του.
== Παραπομπές ==
|