Κυβέρνηση Δημητρίου Γούναρη 1921: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ προστέθηκε η Κατηγορία:1922 (με το HotCat) |
Diu (συζήτηση | συνεισφορές) |
||
Γραμμή 54:
Στις [[25 Φεβρουαρίου]] [[1922]] ο Γούναρης αφού εξέθεσε στη Βουλή τις επαφές και τα αποτελέσματα που είχε στις πρωτεύουσες των Συμμάχων (Λονδίνο, Παρίσι, Ρώμη), προκειμένου να βρεθεί μια διπλωματική λύση για τον τερματισμό της Μικρασιατικής εκστρατείας, ζήτησε επιβεβαίωση της μέχρι τότε πολιτικής του μέσω της ψήφου εμπιστοσύνης. Σε σύνολο 317 παρόντων βουλευτών, ''υπέρ'' της ψήφου εμπιστοσύνης ψήφισαν 155 και ''κατά'', 162.<ref>«Πρακτικά των συνεδριάσεων της Βουλής», Γ' Εθνοσυνέλευση, περίοδος Κ' τόμος 3, σελ. 1715</ref><br />
Εκτός από το κόμμα της Αντιπολίτευσης, τους Φιλελεύθερους, κατά της κυβέρνησης ψήφισαν και οι βουλευτές της συμπολίτευσης που ανήκαν στο «Εθνικό Μεταρρυθμιστικό Κόμμα» του [[Νικόλαος Στράτος|Νικόλαου Στράτου]], καθώς και οι βουλευτές από την Μακεδονία, που είχαν αρχηγό τον βουλευτή Γρεβενών, [[Γεώργιος Μπούσιος|Γεώργιο Μπούσιο]]. Έτσι, ο Γούναρης παραιτήθηκε.<br />
Τις επόμενες μέρες, ο βασιλιάς είχε μια σειρά διερευνητικών συνομιλιών με διάφορα πρόσωπα, και στις 28 Φεβρουαρίου έδωσε εντολή σχηματισμού κυβέρνησης, στον Νικόλαο Στράτο, ο οποίος όμως αν και κατάφερε να έρθει σε συμφωνία με τον Γεώργιο Μπούσιο, ωστόσο δεν κατάφερε να σχηματίσει κυβέρνηση και την ίδια μέρα παρέδωσε την εντολή. <ref>Εφημερίδα, "Εμπρός" της 1ης Μαρτίου 1922</ref> Τελικά, και αφού ο Γούναρης δέχτηκε να συμπεριλάβει στη νέα κυβέρνηση, βουλευτές του κόμματος του Ν. Στράτου καθώς και προσκείμενους στον Γ. Μπούσιο βουλευτές, ορκίστηκε και πάλι πρωθυπουργός.
==== Σύνθεση υπουργικού συμβουλίου ====
Γραμμή 73:
* ''«Άνευ Χαρτοφυλακίου»'' υπουργοί :
:[[Γεώργιος Αλεξανδρόπουλος]] αντικαταστάθηκε στις 27/3/1922 από τον [[Χαράλαμπος Βοζίκης|Χαράλαμπο Βοζίκη]]
==Αναφορές==
| |||