Γουλιέλμος Δ΄ του Νεβέρ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Γουλιέλμος Δ¨Δ΄''', γαλλ. Guillaume IV (π. 1130 - 24 Οκτωβρίου 1168) αό τον [[Οίκος του Νεβέρ|Οίκο του Νεβέρ]] ήταν κόμης του Νεβέρ, του Ωσέρ & του Τοννέρ (1161-68).

Έγινε ιππότης το 1159, δύο έτη πριν το τέλος του πατέρα του. Αυτός και οι αδελφοί του ήταν ααρκετάαρκετά νέοι όταν απεβίωσε ο Γουλιέλμος Γ΄: οτο 1164 ο Γκυ αναφέρεται ως ανήλικος. Ο Γουλιέλμος Δ΄ διέμενε στον πύργο του Νεβέρ και του Κλαμεσύ. Η πιο κοντινή πόλη στο Κλαμεσύ είναι ανατολικά, το Βεσελαί, εκείνη την εποχή σημείο συγκέντρωσης και αναχώρησης για τις Σταυροφορίες.

Σύμφωνα με την ''Καθολική Εγκυκλοπαίδεια'' το αββαείο του Βεζελαί ήταν συχνά σε σύγκρουση με τους κόμητες του Νεβέρ. Ο Γουλιέλμος Δ΄ έβαλε τον κοσμήτορα Λετάρ να πιέσει τους μοναχούς να φύγουν, εγκαταλείποντας το αββαείο. Το 1166 ο [[Λουδοβίκος Ζ΄ της Γαλλίας]] κανόνισε τη συμφιλίωση του κόμη με τον ηγούμενο του Βεζελαί, Γκυγιώμ ντε Μελό. Την ημέρα των Θεοφανίων του 1167 ο βασιλιάς παρακολούθησε την εορτή της συμφιλίωσης. Για να εξιλεωθεί από το υποτιθέμενο κρίμα του εναντίον της Εκκλησίας, ο Γουλιέλμος Δ΄ ξεκίνησε για τα σταυροφορικά κράτη. Το 1168 ο [[Γουλιέλμος της Τύρου]] καταγράφει την άφιξη του κόμη στην Ιερουσαλήμ., όμως ο κόμης Απεβίωσεαπεβίωσε σύντομα μετά και τάφηκε στη Βηθλεέμ.

Το 1168, πριν το τέλος του, υποσχέθηκε στον επίσκοπο της Βηθλεέμ, ότι αν η πόλη έπεφτε ποτέ στα χέρια των Μουσουλμάνων, θα τον περίμενε στο Κλαμενσύ. Το 1187 η Βηθλεέμ κατελήφθη από τον [[Σαλαδίνος|Σαλαντίν]] και ο επίσκοπός της -κατά την υπόσχεση του αποβιώσαντος κόμη- μετέβη στο Κλαμενσύ, όπου εγκαταστάθηκε στο νοσοκομείο του Παντενόρ. Ο επίσκοπος έμεινε εκεί ως ''τιτουλάριος (in partibus infidelium)'' επίσκοπος της Βηθλεέμ συνεχώς ως τη Γαλλική Επανάσταση (1789).

Νυμφεύτηκε το 1164 την [[Ελεονώρα, κόμισσα του Βερμαντουά|Ελεονώρα των Καπετιδών]], κόρη και κληρονόμο του [[ΡαουλΡαούλ Α΄ του Βερμαντουά|Ραούλ Α΄]] κόμη του Βερμαντουά. Δεν απέκτησαν απογόνους.

Για την Ελεονώρα ήταν ο 2ος γάμος και έκανε και τρίτον3ο γάμο, αλλά δεν απέκτησε τέκνα και κληροδότησε το Βερμαντουά στον [[Φίλιππος Β΄ της Γαλλίας|Φίλιππο Β΄]] της Γαλλίας, γιο του 2ου εξαδέλφου της Λουδοβίκου Ζ΄.