Δημήτριος Νταλίπης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Ετικέτες: Οπτική επεξεργασία Επεξεργασία από κινητό Διαδικτυακή επεξεργασία από κινητό
Γραμμή 27:
| γενικά =
}}
Ο '''Δημήτριος Κεχαγιάς''' ή '''Κωνσταντινίδης''' (Γάβρος Καστοριάς, [[19ος αιώνας]], - [[Ανταρτικό Φλώρινας]], [[19 Νοεμβρίου]] [[1906]]), γνωστός με το ψευδώνυμο '''Δημήτριος Νταλίπης''', ήταν [[Σλαβόφωνοι στην οθωμανική Μακεδονία|σλαβόφωνος]]<ref name="AGM">Ιωάννης Σ. Κολιόπουλος (επιστημονική επιμέλεια), Αφανείς, γηγενείς Μακεδονομάχοι, Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών, University Studio Press, Θεσσαλονίκη, 2008, σελ. 76</ref> [[Έλληνες|Έλληνας]] [[Μακεδονικός Αγώνας#Μακεδονομάχοι|μακεδονομάχος]] και οπλαρχηγός.
 
== Βιογραφικά στοιχεία ==
Ο Δημήτριος Νταλίπης του Κωνσταντίνου γεννήθηκε στα μέσα του 19ου αιώνα στον [[Γάβρος Καστοριάς|Γάβρο]] [[Νομός Καστοριάς|Καστοριάς]] από οικογένεια κτηνοτρόφων. Το πραγματικό επίθετο της οικογενείας ήταν ''Κεχαγιάς''. Προσέλαβε το προσωνύμιο ''"Νταλίπης"'' από τον ξακουστό [[κλέφτες|κλέφτη]] και επαναστάτη [[Στέφανος Νταλίπης|Στέφανο Νταλίπη]], ενός από τους πρωτεργάτες της [[Μακεδονική επανάσταση του 1878|Μακεδονικής Επανάστασης του 1878]]. Αποτέλεσε έναν από τους ισχυρότερους οπλαρχηγούς στα [[Δήμος Κορεστίων|Κορέστια]] που αγωνίστηκαν για την υποστήριξη της Ελληνικής πλευράς. Αρχικά πήρε μέρος το [[1903]] στην εξέγερση του Ίλιντεν. Στη συνέχεια όμως διαχώρησε τη θέση του από την [[ΕΜΕΟ]], όταν αυτή στράφηκε εναντίον των Ελληνικών συμφερόντων. Συνεργάστηκε τότε, με τον [[Κώττας Χρήστου|Κώττα Χρήστου]]. Στη συνέχεια συμμετείχε στον αγώνα στο πλευρό του [[Παύλος Μελάς|Παύλου Μελά]]. Μετά το θάνατο του τελευταίου το [[1904]], συνεργάστηκε διαδοχικά με τους [[Γεώργιος Κατεχάκης|Γεώργιο Κατεχάκη (Ρούβα)]], Ευθύμιο Καούδη και Ιωάννη Καραβίτη. Έλαβε μέρος στη μάχη του Ζελόβου ([[Ανταρτικό Φλώρινας|Αντάρτικο]]) με τους [[Παύλος Κύρου|Παύλο Κύρου]] και Γ. Κατεχάκη, το [[1905]]. Το Νοέμβριο του 1905, συνεργάστηκε με τον [[Γεώργιος Τσόντος Βάρδας|Γεώργιο Τσόντο (Βάρδα)]]. Σκοτώθηκε σε συμπλοκή με τον [[Οθωμανική Αυτοκρατορία|Οθωμανικόοθωμανικό]] στρατό<ref name="AGM" /><ref>Γενικό Επιτελείο Στρατού, Διεύθυνσις Ιστορίας Στρατού, Ο Μακεδονικός Αγών και τα εις Θράκην γεγονότα, Αθήνα 1979, σσ. 107, 111, 155, 297</ref> ή σε βουλγαρική ενέδρα<ref>Γ.Χ. Μόδης, ''Μακεδονικός Αγών και Μακεδόνες αρχηγοί'', ΕΜΣ, β' έκδοση, Θεσσαλονίκη 2007, σελ. 195.</ref> στο [[Ανταρτικό Φλώρινας|Ζέλοβο (Αντάρτικο)]] [[Νομός Φλώρινας|Φλώρινας]] στη θέση ''Ασβού Ράχη'', στις 19 ΝοεμρίουΝοεμβρίου του [[1906]].
<ref>Γενικό Επιτελείο Στρατού, Διεύθυνσις Ιστορίας Στρατού, Ο Μακεδονικός Αγών και τα εις Θράκην γεγονότα, Αθήνα 1979, σσ. 107, 111, 155, 297</ref><ref name="AGM">Ιωάννης Σ. Κολιόπουλος (επιστημονική επιμέλεια), Αφανείς, γηγενείς Μακεδονομάχοι, Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών, University Studio Press, Θεσσαλονίκη, 2008, σελ. 76</ref>
 
Γιος του ήταν ο [[συνταγματάρχης]], υφυπουργός Βορείου Ελλάδος (Γενικός Διοικητής [[Δυτική Μακεδονία|Δυτικής Μακεδονίας]]) της [[Κυβέρνηση Δημητρίου Μαξίμου 1947|κυβέρνησης Δημητρίου Μαξίμου]] και μέλος της οργάνωσης ΕΕΕ, [[Αναστάσιος Νταλίπης]].