Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του «Αδηφάγος (θηλαστικό)»

 

Η πυκνότητα των πληθυσμών των αδηφάγων σε δεδομένη περιοχή είναι ''πολύ μικρή''. <ref>Makridin</ref> Ακόμη και σε ιδανικά ενδιαιτήματα, είναι πολύ πιο σπάνιοι από τους λύκους που περιπλανιώνται στις ίδιες περιοχές. <ref>Van Zyll de Jong</ref> Μπορεί να παρατηρηθούν πολύ αραιές πυκνότητες, της τάξης του ενός (1) ατόμου/200 χμ² ή ακόμη και 1/500 χμ², στην Σκανδιναβία, <ref>Krott</ref> ενώ στην Σιβηρία, όπου είναι πιο κοινοί, οι αντίστοιχες πυκνότητες είναι 1 άτομο/50 χμ² έως 1/250 χμ². <ref>Zyryanov</ref> Στην Βόρεια Αμερική οι πυκνότητες κυμαίνονται από 1 άτομο/200 χμ² στην Αλάσκα, έως 1 άτομο/65 χμ² στην Μοντάνα. <ref>www.science.smith.edu</ref>

 

*Η ικανότητα του αδηφάγου να τεμαχίζει την σκληρή σάρκα των θνησιμαίων, ακόμη και όταν αυτή είναι παγωμένη, έχει οδηγήσει κάποια πτηνά που, επίσης τρέφονται με θνησιμαία, να συνεργάζονται μαζί του. Τα πτηνά αυτά διακρίνονται για τον ιδιαίτερα υψηλό δείκτη ευφυίας τους, κυρίως κορακοειδή όπως το κοινό [[κοράκι]], το οποίο όταν εντοπίσει ένα παγωμένο θνησιμαίο «προκαλεί» κάποιον αδηφάγο με τις κραυγές του και εκείνος, προφανώς εξοικειωμένος, ακολουθεί το κοράκι μέχρι το σφάγιο. Με το δυνατό του σαγόνι, ο αδηφάγος τεμαχίζει το θνησιμαίο, τρέφεται και το μεταφέρει εάν χρειαστεί για να το αποθηκεύσει, ενώ το κοράκι περιμένει υπομονετικά για να τραφεί από τα υπολείμματα του σφαγίου. <ref>BBC documentary ''The Frozen Planet'', episode ''Winter''</ref>