Ρωσική Επανάσταση: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας Ετικέτες: Επεξεργασία από κινητό Διαδικτυακή επεξεργασία από κινητό |
|||
Γραμμή 13:
Ο ρόλος του κεφαλαίου, αλλά και η θέση της εργατικής τάξης μελετήθηκαν επιστημονικά από τους [[Καρλ Μαρξ]] και [[Φρίντριχ Ένγκελς]], που δεν περιορίστηκαν σε αφηρημένες επιστημονικές μελέτες αλλά, ως καινούριοι [[Διαφωτισμός|Διαφωτιστές]], άνοιξαν το δρόμο που οδηγεί στην πρακτική εφαρμογή της έλλειψης των κοινωνικών αντιθέσεων, στην κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, με μια λέξη στον [[Κομμουνισμός|κομμουνισμό]]. Η αστική τάξη, αφού εξασφάλισε λίγο ή πολύ όσα αγωνίστηκε να πετύχει το [[1789]], κατάντησε να συνεργάζεται με τα υπολείμματα της φεουδαρχίας, που είχε μεταβληθεί σε πεφωτισμένη, συνταγματική μοναρχία. Η μαρξιστική διδασκαλία της σήψης του καπιταλιστικού συστήματος μέσα από τις ίδιες του τις αντιθέσεις συμπληρώθηκε από τη μεγάλη προσφορά στο μαρξιστικό οικοδόμημα του [[Βλαδίμηρος Λένιν|Βλαδίμηρου Λένιν]], ο οποίος υποστήριξε στο κείμενό του "''Το σύνθημα για τις Ενωμένες Πολιτείες της Ευρώπης''" και "''Το στρατιωτικό πρόγραμμα της προλεταριακής επανάστασης''" τη θεωρία, σύμφωνα με την οποία η επικράτηση του σοσιαλισμού είναι προσωρινά μόνο δυνατή σε μία μόνο, ξεχωριστή, καπιταλιστική χώρα.
Η Ρωσική Επανάσταση υπήρξε το φυσιολογικό αποτέλεσμα των κοινωνικών όρων που επέβαλαν στη Ρωσία ο [[Μέγας Πέτρος]] και η [[Αικατερίνη Β΄ της Ρωσίας|Αικατερίνη Β΄]], του απολυταρχικού τσαρικού καθεστώτος, της αποσύνθεσης της αριστοκρατίας και του θεσμού της δουλοπαροικίας. Οι κοινωνικές αντιθέσεις κορυφώθηκαν ήδη από το [[1825]], όταν ξέσπασε η εξέγερση των [[Ρώσοι Δεκεμβριστές|
===Επαναστατικό υπόβαθρο κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα===
| |||