Τζίμι Κάρτερ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
→Προεδρική εκστρατεία 1980: επιμελεια |
μεταφράσεις - επιμέλεια |
||
Γραμμή 40:
Ως Πρόεδρος, ο Κάρτερ δημιούργησε δύο νέα κυβερνητικού επιπέδου υπουργεία (στα αγγλικά των ΗΠΑ ονομάζoνται ''departments'', δηλαδή ''τμήματα''): το [[Υπουργείο Ενέργειας των Ηνωμένων Πολιτειών|Υπουργείο Ενέργειας]] και το [[Υπουργείο Εκπαίδευσης των ηνωμένων Πολιτειών|Υπουργείο Εκπαίδευσης]]. Εγκαθίδρυσε μια [[Ενεργειακή πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών|εθνική ενεργειακή πολιτική]] που περιελάμβανε την διατήρηση, τον έλεγχο των τιμών, και τις νέες τεχνολογίες. Στα εξωτερικά ζητήματα, ο Κάρτερ επεδίωξε τις [[Συμφωνίες του Καμπ Ντέιβιντ]], τις [[Συνθήκες του Καναλιού του Παναμά]], τον δεύτερο γύρο των [[Συνομιλίες Περιορισμού Στρατηγικών Όπλων|Συνομιλιών Περιορισμού Στρατηγικών Όπλων]] (SALT II), και επέστρεψε την [[Ζώνη του Καναλιού του Παναμά]] στον Παναμά.
Σε όλη την καριέρα του, ο Κάρτερ επίμονα έδινε έμφαση στα ανθρώπινα δικαιώματα. Ανέλαβε το αξίωμα του σε περίοδο διεθνούς [[στασιμοπληθωρισμός|στασιμοπληθωρισμού]], ο οποίος παρέμεινε σε όλη τη θητεία του. Το τέλος της προεδρικής του θητείας σημαδεύτηκε από την [[Ιρανική κρίση ομηρίας]] του 1979-1981, την [[ενεργειακή κρίση του 1979]], το [[
Μέχρι το 1980, η δημοτικότητα του Κάρτερ είχε διαβρωθεί. Επιβίωσε από μια προκριματική αναμέτρηση ενάντια στον [[Τεντ Κέννεντι]] για το χρίσμα του [[Δημοκρατικό Κόμμα (ΗΠΑ)|Δημοκρατικού Κόμματος]] στις [[Προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ 1980|εκλογές του 1980]], αλλά έχασε στις εκλογές από τον [[Ρεπουμπλικανικό Κόμμα (ΗΠΑ)|Ρεπουμπλικανό]] υποψήφιο [[Ρόναλντ Ρέιγκαν]]. Στις 20 Ιανουαρίου 1981, λεπτά μετά την λήξη της θητείας του Κάρτερ, οι 52 Αμερικανοί αιχμάλωτοι στην πρεσβεία των ΗΠΑ στην Τεχεράνη ελευθερώθηκαν, τερματίζοντας την 444ήμερη κρίση ομηρίας στο Ιράν.<ref>{{cite web|url=http://www.history.com/this-day-in-history/1/20 |title=Iran Hostage Crisis ends – History.com This Day in History – 1/20/1981 |publisher=History.com |date= |accessdate=June 8, 2010}}</ref>
Αφότου άφησε το αξίωμα του, ο Κάρτερ και η σύζυγος του [[Ρόζαλυν Κάρτερ|Ρόζαλυν]] ίδρυσαν το [[
== Πρώιμη ζωή ==
[[Αρχείο:Jimmy Carter with his dog Bozo 1937.gif|upright|thumb|Ο Τζίμμυ Κάρτερ (περίπου 13 ετών) και ο σκύλος του,
Ο Κάρτερ κατάγεται από μετανάστες από την νότια Αγγλία (ο πρόγονος από την πλευρά του πατέρα του έφθασε στις Αμερικανικές Αποικίες το 1635),<ref>"[http://www.time.com/time/magazine/article/0,9171,915294,00.html The Nation: Magnus Carter: Jimmy's Roots]". ''Time''. August 22, 1977. Retrieved February 16, 2010.</ref> και η οικογένεια του έχει ζήσει στην πολιτεία της τζόρτζια αρκετές γενεές. Ο Κάρτερ έχει καταγεγραμμένους προγόνους που πολέμησαν στην Αμερικανική Επανάσταση, και είναι μέλος της [[
Ο Κάρτερ ήταν προικισμένος μαθητής ο οποίος πάντα είχε ευαρέσκεια στο διάβασμα. Την περίοδο που παρακολουθούσε το Σχολείο Μέσης Εκπαίδευσης του Πλέινς (Plains High School), ήταν επίσης αστέρας στην καλαθοσφαίριση. Επηρεάστηκε αρκετά από μια δασκάλα του στο γυμνάσιο, την Τζούλια Κόλμαν (1889–1973). Ενώ ήταν στη μέση εκπαίδευση ήταν στην [[Future Farmers of America]], η οποία αργότερα άλλαξε το όνομά της σε [[National FFA Organization]], υπηρετώντας ως Γραμματέας του Τμήματος FFA του Πλέινς.<ref name=FFA>{{cite web |accessdate= |url=http://www.ffa.org/documents/about_prominentmembers.pdf |format=PDF |title=National FFA Organization: Prominent Former Members |publisher=National FFA Organization}}</ref>
Γραμμή 66:
=== Έκτρωση ===
Παρότι "προσωπικά αντίθετος" με την έκτρωση, μετά την σημαδιακή απόφαση του [[Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ|Ανώτατου Δικαστηρίου των ΗΠΑ]]
| url=http://www.lifesitenews.com/ldn/2005/nov/05110707.html
| title=Jimmy Carter Using Abortion to Split Support for Republicans?
Γραμμή 95:
Πολλοί στην Αμερική εξοργίσθηκαν από την καταδίκη σε ισόβια του [[Ουίλλιαμ Κάλλεϋ]] στο [[Φορτ Μπέννινγκ]] για τον ρόλο του στη [[Σφαγή του Μι Λάι]]· ο Κάρτερ θέσπισε την Ημέρα του Αμερικανού Μαχόμενου Άνδρα (''American Fighting Man's Day'') και ζήτησε από τους πολίτες της Τζόρτζια να οδηγούν επί μια εβδομάδα με αναμμένα τα φώτα προς υποστήριξη του Κάλλεϋ.<ref name="'70s 84">{{cite book |title= How We Got Here: The '70s|last= Frum|first= David|authorlink= David Frum|coauthors= |year= 2000|publisher= Basic Books|location= New York, New York|isbn= 0-465-04195-7|page= |pages=84–85 |url= }}</ref> Ο κυβερνήτης της Ιντιάνα ζήτησε όλες οι πολιτειακές σημαίες να κυματίζουν μεσίστιες για τον Κάλλεϋ, και οι κυβερνήτες της Γιούτα και του Μισισίπι επίσης διαφώνησαν με την ετυμηγορία.<ref name="'70s 84"/>
Παρά την πρότερη υποστήριξη του, ο Κάρτερ σύντομα έγινε πολέμιος της θανατικής ποινής, και κατά τη διάρκεια Προεδρικών εκστρατειών (όπως του προηγούμενου υποψηφίου Τζορτζ ΜακΓκόβερν και των δύο επόμενων υποψηφίων, του [[Ουόλτερ Μοντέιλ]] και του [[Μάικλ Δουκάκις]]), αυτό φάνηκε.<ref>[http://www.boston.com/news/nation/articles/2003/12/07/democrats_shift_on_death_penalty/ Democrats shift on death penalty – The Boston Globe].</ref> Τρεχόντως, ο Κάρτερ είναι γνωστός για την δημόσια αντίθεση του στη θανατική ποινή σε όλες τις μορφές της·
=== Διορισμός στην αμερικανική γερουσία ===
Ο [[Ρίτσαρντ Ράσσελ, νεότερος]], τότε [[Πρσωρινός πρόεδρος της Γερουσίας των Ηνωμένων Πολιτειών]], πέθανε εν ενεργεία στις 21 Ιανουαρίου 1971. Ο Κάρτερ, μόλις εννέα ημέρες μετά την έναρξη της θητείας του ως κυβερνήτη, διόρισε τον πρόεδρο του πολιτειακού Δημοκρατικού Κόμματος [[Ντέιβιντ Χ. Γκάμπρελ]] για να αναπληρώσει την ημιτελή θητεία του Ράσσελ στη Γερουσία την 1η Φεβρουαρίου.<ref>[http://bioguide.congress.gov/scripts/biodisplay.pl?index=G000034 GAMBRELL, David Henry – Biographical Information<!--Bot-generated title-->].</ref> Ο Γκάμπρελ ηττήθηκε στον επόμενο Δημοκρατικό [[προκριματική εκλογή|προκριματικό]] από τον πιο συντηρητικό [[Σαμ Ναν]].
Γραμμή 111 ⟶ 110 :
{{Κύριο|Προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ 1976}}
[[Αρχείο:ElectoralCollege1976.svg|thumb|300px|right|Ο εκλογικός χάρτης της εκλογής του 1976]]
Όταν ο Κάρτερ εισήλθε στους προεδρικούς προκριματικούς του Δημοκρατικού Κόμματος το 1976, θεωρείτο ότι είχε μικρή πιθανότητα εναντίον εθνικά πιο διάσημων πολιτικών. Είχε [[αναγνώριση ονόματος]] μόνο 2%. Όταν είπε στην οικογένεια του την πρόθεση του να διαγωνιστεί για Πρόεδρος, η μητέρα του ρώτησε, "Πρόεδρος τίνος?" Το [[Σκάνδαλο Γουότεργκειτ|σκάνδαλο
[[Αρχείο:Carter and Ford in a debate, September 23, 1976.jpg|right|thumb|Ο Κάρτερ και ο Πρόεδρος [[Τζέραλντ Φορντ]] συζητούν στο [[
Ο Κάρτερ έγινε το φαβορί νωρίς με την νίκη του στους προκριματικούς της [[Αϊόβα]] και του [[προκριματικοί του Νιου Χάμσαϊρ]]. Χρησιμοποίησε μια στρατηγική δύο σκελών: Στον Νότο,ο οποίος σιωπηρά είχε συνταχθεί με τον Τζορτζ Ουάλλας της Αλαμπάμα, ο Κάρτερ διαγωνίσθηκε ως μετριοπαθής ντόπιος. Όταν η δύναμη του Ουάλλας εξαντλήθηκε, ο Κάρτερ σάρωσε την περιοχή. Στον Βορρά, ο Κάρτερ απευθύνθηκε κυρίως σε συντηρητικούς Χριστιανούς και αγροτικούς ψηφοφόρους και είχε μικρή πιθανότητα να κερδίσει την πλειοψηφία στις περισσότερες πολιτείες. Κέρδισε αρκετές Βόρειες πολιτείες κτίζοντας το μεγαλύτερο ενιαίο μπλοκ. Η στρατηγική του Κάρτερ περιελάμβανε το να φτάσει σε μια περιοχή προτού ένας άλλος υποψήφιος επεκτείνει την επιρροή του εκεί. Ταξίδεψε πάνω από 50.000 μίλια, επισκέφθηκε 37 πολιτείες, και εκφώνησε πάνω από 200 λόγους προτού οποιοιδήποτε άλλοι υποψήφιοι καν ανακοινώσουν ότι ήταν στην κούρσα.<ref>[http://www.pbs.org/wgbh/americanexperience/films/carter/player/#v276 PBS Amex Jimmy Who?].</ref> Αρχικά εξοστρακισμένος ως περιφερειακός υποψήφιος, ο Κάρτερ αποδείχθηκε ο μόνος Δημοκρατικός με μια αληθινά εθνική στρατηγική, και τελικά κέρδισε το χρίσμα.
Τα εθνικά μέσα ενημέρωσης ανακάλυψαν και προώθησαν τον Κάρτερ, όπως επισημαίνει ο
{{απόφθεγμα|απόφθεγμα=''Αυτό που είχε ο Κάρτερ το οποίο δεν είχαν οι αντίπαλοί του ήταν η αποδοχή και η υποστήριξη τομέων ελίτ των μέσων μαζικής επικοινωνίας. Ήταν η ευνοϊκή κάλυψη του Κάρτερ και της εκστρατείας του που του έδωσαν ένα προβάδισμα, προωθώντας τον ταχύτατα στην κορυφή των δημοσκοπήσεων. Αυτό βοήθησε τον Κάρτερ να κερδίσει καίριες προκριματικές νίκες, επιτρέποντάς του να αναδυθεί από μια ασηρημένη πολιτική μορφή σε εκλεγμένο Πρόεδρο σε ένα βραχύ διάστημα 9 μηνών.''|πηγή=}}
Ο Κάρτερ έδωσε συνέντευξη στον [[Ρόμπερτ Σέερ]] του ''[[Playboy]]'' για την έκδοση του Νοεμβρίου 1976, η οποία κυκλοφόρησε στα καταστήματα δύο εβδομάδες πριν την εκλογή.
Μέχρι και τις 26 Ιανουαρίου 1976 ο Κάρτερ ήταν η πρώτη επιλογή μόνο του 4% των Δημοκρατικών υποψηφίων, σύμφωνα με μια δημοσκόπηση της
Επέλεξε τον Γερουσιαστή [[Ουόλτερ Μοντέιλ|Ουόλτερ Φ. Μοντέιλ]] ως συνυποψήφιο.
Ο Κάρτερ άρχισε τον αγώνα με μια ευμεγέθη διαφορά επί του Φορντ, ο οποίος μπόρεσε να μικρύνει τη διαφορά κατά την πορεία της εκστρατείας, αλλά ήταν ανίκανος να αποτρέψει τον Κάρτερ από το να τον νικήσει οριακά στις 2 Νοεμβρίου 1976. Ο Κάρτερ κέρδισε την λαϊκή ψήφο με 50,1 % προς 48% για τον Φορντ και έλαβε 297 [[εκλεκτορικό κολλέγιο|εκλεκτορικές ψήφους]] έναντι 240 για τον Φορντ. Η εκλεκτορική ψήφος ήταν τόσο εγγύς που αν ο Φορντ είχε κερδίσει το Τέξας και το Αρκάνσας (αντί για τον Κάρτερ), ο Φορντ θα είχε κερδίσει την εκλογή. Ο Κάρτερ έγινε ο πρώτος υποψήφιος από τον [[Βαθύς Νότος|Βαθύ Νότο]] που εκλέχθηκε Πρόεδρος μετά την [[Προεδρική εκλογή των Ηνωμένων Πολιτειών 1848|εκλογή του 1848]]. Ο Κάρτερ κέρδισε λιγότερες πολιτείες από τον Φορντ—23 πολιτείες έναντι 27 για τον ηττημένο Φορντ—αλλά κέρδισε το μεγαλύτερο ποσοστό λαϊκής ψήφου (50,1 %) από κάθε μη εν ενεργεία πρόεδρο μετά τον [[Ντουάιτ Αϊζενχάουερ]], και μόνο μισή εκατοστιαία μονάδα λιγότερο από αυτό με το οποίο θα τον νικούσε ο Ρόναλντ Ρέιγκαν το 1980.
Γραμμή 130 ⟶ 129 :
== Προεδρία ==
{{Κύριο|Προεδρία του Τζίμμυ Κάρτερ}}
[[Αρχείο:Inauguration of Jimmy Carter.jpg|thumb|right|Ο Τζίμμυ Κάρτερ ορκίζεται 39ος Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών από τον [[Αρχιδικαστής των Ηνωμένων Πολιτειών|Αρχιδικαστή]] [[Ουόρρεν Ε. Μπέργκερ|Ουόρρεν Μπέργκερ]], 20 Ιανουαρίου 1977.]]Ο Κάρτερ εκλέχθηκε επί του Τζέραλντ Φορντ το 1976. Η θητεία του ήταν περίοδος συνεχιζόμενου πληθωρισμού και ύφεσης, καθώς και ενεργειακής κρίσης. Στις 7 Ιανουαρίου 1980, ο Κάρτερ υπέγραψε το [http://www.presidency.ucsb.edu/ws/index.php?pid=32978 Law H.R. 5860 aka Public Law 96-185] γνωστό ως ''The Chrysler Corporation Loan Guarantee Act of 1979'' διασώζοντας την [[Chrysler Corporation]] και ακύρωσε αυξήσεις των στρατιωτικών
Ενώ προσπάθησε να διευθετήσει τις διάφορες συγκρούσεις στο κόσμο, πιο ορατά στην Μέση Ανατολή καταλήγοντας στην υπογραφή των Συμφωνιών του Καμπ Ντέιβιντ, δίνοντας πίσω το Κανάλ του Παναμά και υπογράφοντας την συνθήκη μείωσης των πυρηνικών όπλων SALT II με τον Σοβιετικό ηγέτη [[Λεονίντ Μπρέζνιεφ]], το τελευταίο έτος της προεδρίας του αμαυρώθηκε από την [[Ιρανική κρίση των ομήρων]], η οποία συνεισέφερε στην ήττα του στην εκστρατεία επανεκλογής του το 1980 ενάντια στον Ρόναλντ Ρέιγκαν.▼
▲Ενώ προσπάθησε να διευθετήσει τις διάφορες συγκρούσεις στο κόσμο, πιο ορατά στην Μέση Ανατολή καταλήγοντας στην υπογραφή των Συμφωνιών του Καμπ Ντέιβιντ, δίνοντας πίσω το Κανάλ του Παναμά και υπογράφοντας την συνθήκη μείωσης των πυρηνικών όπλων SALT II με τον Σοβιετικό ηγέτη [[Λεονίντ Μπρέζνιεφ]], το τελευταίο έτος της προεδρίας του αμαυρώθηκε από την [[Ιρανική κρίση των ομήρων]], η οποία συνεισέφερε στην ήττα του στην εκστρατεία επανεκλογής του το 1980 ενάντια στον Ρόναλντ Ρέιγκαν.[[Image:ShahCarter.gif|thumb|Ο Κάρτερ σε συνάντηση με τον [[Σάχης|σάχη]] του Ιράν [[Μοχάμεντ Ρεζά Παχλαβί|Μοχαμάντ Ρεζά Παχλαβί]], στη [[Τεχεράνη]]]]
===Ενεργειακή Κρίση των Η.Π.Α.===
Στις 18 Απριλίου 1977 ο Κάρτερ εκφώνησε τηλεοπτική ομιλία όπου διεκήρυσσε ότι η ενεργειακή κρίση στις ΗΠΑ κατά την διάρκεια της δεκαετίας του 1970 ήταν το [[Ομιλία περί Ηθικού Ισοδύναμου του Πολέμου του Προέδρου Τζίμμυ Κάρτερ|ηθικό ισοδύναμο του πολέμου]].
== Προεδρική εκστρατεία 1980 ==
{{Κύριο|Προεδρική εκλογή των Ηνωμένων Πολιτειών 1980}}
Γραμμή 147 ⟶ 141 :
Η [[Προεδρική εκλογή των Ηνωμένων Πολιτειών 1980|εκστρατεία του Κάρτερ για επανεκλογή το 1980]] ήταν μία από τις δυσκολότερες, και λιγότερο επιτυχείς, στην ιστορία. Αντιμετώπισε ισχυρές προκλήσεις από τον δεξιό ([[Ρόναλντ Ρέιγκαν]]), τον κεντρώο ([[Τζον Μπ. Άντερσον]]), και τον αριστερό ([[Τεντ Κέννεντι]]). Έπρεπε να διαγωνιστεί ενάντια στην ίδια του την πληγείσα από [[στασιμοπληθωρισμός|στασιμοπληθωρισμό]] οικονομία. Αποξένωσε τους φιλελεύθερους σπουδαστές κολεγίων, οι οποίοι αναμενόταν να είναι η βάση του, επαναφέροντας την υποχρεωτική στρατιωτική θητεία. Ηττήθηκε από τον Ρόναλντ Ρέιγκαν.
==
<references />
|