Διαδίκτυο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το '''Διαδίκτυο''' (αγγλ. Internet) είναι παγκόσμιο σύστημα διασυνδεδεμένων δικτύων [[Ηλεκτρονικός υπολογιστής|υπολογιστών]], οι οποίοι χρησιμοποιούν καθιερωμένη ομάδα πρωτοκόλλων, η οποία συχνά αποκαλείται "[[TCP/IP]]" (αν και αυτή δεν χρησιμοποιείται από όλες τις υπηρεσίες του Διαδικτύου) για να εξυπηρετεί εκατομμύρια χρήστες καθημερινά σε ολόκληρο τον κόσμο. Οι διασυνδεδεμένοι ηλεκτρονικοί υπολογιστές ανά τον κόσμο, οι οποίοι βρίσκονται σε ένα κοινό δίκτυο επικοινωνίας, ανταλλάσσουν μηνύματα (πακέτα) με τη χρήση διαφόρων πρωτοκόλλων (τυποποιημένοι κανόνες επικοινωνίας), τα οποία υλοποιούνται σε επίπεδο [[Υλικό|υλικού]] και [[λογισμικό|λογισμικού]]. Το κοινό αυτό δίκτυο καλείται Διαδίκτυο.

Σύμφωνα με την προσέγγιση της "[[ιντερνετοφιλίας]]" (ένα μείγμα κλασικής "πλουραλιστικής" προσέγγισης και [[τεχνολογικός ντετερμινισμός|τεχνολογικού "ντετερμινισμού"]]), το Διαδίκτυο, αλλά και η [[ψηφιακή τεχνολογία]] γενικότερα, έχουν την ικανότητα να δημιουργούν "[[εικονικούς χώρους]]", "[[εικονικές κοινότητες]]", όπου παύουν να υφίστανται οι κοινωνικές και πολιτιστικές διαχωριστικές γραμμές που υπάρχουν στον πραγματικό κόσμο και που τα παραδοσιακά μέσα επικοινωνίας αδυνατούν να ξεπεράσουν εύκολα. Η επικοινωνία μέσω του διαδικτύου καθίσταται άμεση και αμφίδρομη. Δίνεται η δυνατότητα σε κάθε χρήστη ηλεκτρονικού υπολογιστή συνδεδεμένου στο Διαδίκτυο, να πληροφορηθεί αλλά και να πληροφορήσει ανταλλάσσοντας απόψεις μέσω ενός πιο συμμετοχικού και λιγότερο ελεγχομένου διαύλου επικοινωνίας. Οι χρήστες αποκτούν ολοένα και περισσότερο την ιδιότητα του παγκοσμίου πολίτη. Υπάρχει έντονη τάση, ήδη από την αρχή της εμφάνισής του διαδικτύου, να θεωρείται ένα άκρως [[δημοκρατία|δημοκρατικό]] μέσο μαζικής επικοινωνίας, το οποίο αποδιαμεσολαβεί την επικοινωνία και καθιστά ισχυρότερο τον μέσο άνθρωπο, καθώς δίνει στον τελευταίο τη δυνατότητα πρόσβασης σε μεγάλο όγκο [[πληροφορία|πληροφοριών]] συγκεντρωμένων σε ένα "χώρο" και την δυνατότητα της προσωπικής επιλογής των πληροφοριών αυτών. Συνεπώς, η βασική θέση της προσέγγισης αυτής είναι ότι το Διαδίκτυο θα εκδημοκρατίσει την [[κοινωνία]] με το να βελτιώσει την επικοινωνία καταργώντας την ανάγκη για διαμεσολάβηση.

Παράλληλα δημιουργήθηκαν και άλλα δίκτυα, τα οποία χρησιμοποιούσαν διαφορετικά πρωτόκολλα(όπως το [[x.25]] και το [[UUCP]]) τα οποία συνδέονταν με το [[ARPANET]]. Το πρωτόκολλο που χρησιμοποιούσε το [[ARPANET]] ήταν το NCP ([[Network Control Protocol]]), το οποίο, όμως, είχε το μειονέκτημα ότι λειτουργούσε μόνο με συγκεκριμένους τύπους υπολογιστών. Έτσι, δημιουργήθηκε η ανάγκη στις αρχές του 1970 για ένα πρωτόκολλο που θα ένωνε όλα τα δίκτυα που είχαν δημιουργηθεί μέχρι τότε. Το 1974 λοιπόν, δημοσιεύεται η μελέτη των [[Βιντ Σερφ]] (''Vint Cerf'') και [[Μπομπ Κάαν]] (Bob Kahn) από την οποία προέκυψε το [[TCP/IP|πρωτόκολλο TCP]] (Transmission Control Protocol) που αργότερα το 1978 έγινε [[TCP/IP]], προσετέθη δηλαδή το [[Internet Protocol]] (IP), ώσπου το 1983 έγινε το μοναδικό πρωτόκολλο που ακολουθούσε το [[ARPANET]].

Το 1984 υλοποιείται το πρώτο ''DNS'' ([[Domain Name System]]) σύστημα στο οποίο καταγράφονται 1000 κεντρικοί κόμβοι και οι υπολογιστές του διαδικτύου πλέον αναγνωρίζονται από διευθύνσεις κωδικοποιημένων αριθμών. Ένα ακόμη σημαντικό βήμα στην ανάπτυξη του Διαδικτύου έκανε το Εθνικό Ίδρυμα Επιστημών ([[National Science Foundation]], NSF) των [[Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής|ΗΠΑ]], το οποίο δημιούργησε την πρώτη διαδικτυακή πανεπιστημιακή ραχοκοκκαλιά (backbone), το [[NSFNet]], το 1986. Ακολούθησε η ενσωμάτωση άλλων σημαντικών δικτύων, όπως το [[Usenet]], το [[Fidonet]] και το [[Bitnet]].

Ως αποτέλεσμα της επιρροής αυτής του Ίντερνετ στη παραγωγή ειδήσεων τα όρια μεταξύ ενός απλού χρήστη του διαδικτύου και ενός επαγγελματία δημοσιογράφου γίνονται περισσότερο δυσδιάκριτα. Αυτό με τη σειρά του οδηγεί στην ανάγκη για επαναπροσδιορισμό της έννοιας της [[δημοσιογραφία]]ς καθώς και της απαραίτητης εκπαίδευσης των δημοσιογράφων. Η ανάγκη για τον επαναπροσδιορισμό της δημοσιογραφίας, όμως, δεν είναι τόσο μεγάλη σύμφωνα με τους υποστηριχτές της "[[αντι-πλουραλιστικής]]" προσέγγισης, καθώς θεωρούν πως το Ίντερνετ δεν μπορεί να ασκήσει ουσιαστική επίδραση στην [[επικοινωνία]] γενικότερα και στην δημοσιογραφία ειδικότερα.

Το Διαδίκτυο έχει κατηγορηθεί ως παράγοντας που έπαιξε ρόλο σε θανάτους.{{ref|1}}{{ref|2}} Ο [[Μπράντον Βέντας]] (Brandon Vedas) πέθανε από υπερβολική δόση ενός μείγματος νομίμων και παρανόμων [[ναρκωτικά|ναρκωτικών]] παρακινούμενος από συνομιλητές του στο [[IRC]]. Ο [[Σων Γούλεϊ]] (''Shawn Woolley'') αυτοκτόνησε με [[πιστόλι]] για λόγους που σχετίζονται με τον εθισμό του με το [[EverQuest]], ένα [[Μαζικά Πολυχρηστικό Διαδικτυακό Παιχνίδι Ρόλων]] (''MMORPG''), όπως ισχυρίστηκε η μητέρα του. Ο [[Άρμιν Μάιβες]] (Armin Meiwes) μαχαίρωσε μέχρι θανάτου και έφαγε μέρος του σώματος του [[Μπερντ-Γιούργκεν Μπράντες]] (Bernd Jürgen Brandes) όταν ο τελευταίος απάντησε στην αγγελία του πρώτου που ζητούσε έναν «μεγαλόσωμο άνδρα έτοιμο να σφαγιαστεί και μετά να καταβροχθιστεί».

Η μέθοδος “phishing”“[[phishing]]” συχνά συνδέεται με την αθέμιτη απόκτηση δεδομένων ή τη διάπραξη απάτης στο διαδίκτυο. H έκφραση “phishing” προέρχεται από την συνήθεια των hackers να χαρακτηρίζουν τους ηλεκτρονικούς τόπους στους οποίους έχουν πρόσβαση “phish”.

Επειδή η μέθοδος “phishing” βασίζεται στην πλάνη του θύματος με σκοπό την περιουσιακή του ζημία, είναι προφανές ότι οι Phishers μέσω αυτής προσπορίζουν στον εαυτό τους ή/και σε τρίτους παράνομο περιουσιακό όφελος. Επειδή δε οι δράστες έχουν γνώση και θέληση σχετικά με την παράνομη δραστηριότητά τους, συμπεραίνεται ότι το “phishing” συνιστά απάτη, κατά το άρθρο 386 του [[Ποινικός Κώδικας|Ποινικού Κώδικα]], σύμφωνα με το οποίο «όποιος με σκοπό να αποκομίσει ο ίδιος ή άλλος παράνομο περιουσιακό όφελος βλάπτει ξένη περιουσία πείθοντας κάποιον σε πράξη, παράλειψη ή ανοχή με την εν γνώσει παράσταση ψευδών γεγονότων σαν αληθινών ή την αθέμιτη απόκρυψη ή παρασιώπηση αληθινών γεγονότων τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον τριών μηνών και αν η ζημία που προξενήθηκε είναι ιδιαίτερα μεγάλη, με φυλάκιση τουλάχιστον δύο ετών».

Η μέθοδος “pharming”“[[pharming]]” αποτελεί ένα είδος διείσδυσης μέσω του διαδικτύου, χωρίς τη συναίνεση του νόμιμου κατόχου των στοιχείων. Συνεπώς, η μέθοδος αυτή, εφόσον είναι ολοφάνερο ότι τελείται με δόλο, συνιστά παραβίαση απορρήτου κατά το άρθρο 370 Γ § 2 του Ποινικού Κώδικα, σύμφωνα με το οποίο «όποιος αποκτά πρόσβαση σε στοιχεία που έχουν εισαχθεί σε υπολογιστή ή σε περιφερειακή μνήμη υπολογιστή ή μεταδίδονται με συστήματα τηλεπικοινωνιών, εφόσον οι πράξεις αυτές έγιναν χωρίς δικαίωμα, ιδίως με παραβίαση απαγορεύσεων ή μέτρων ασφαλείας που είχε λάβει ο νόμιμος κάτοχός τους, τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι τρεις μήνες ή με χρηματική ποινή τουλάχιστον 29,00 € (…)».