Μανίσα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Μετά τη λεγόμενη επανάσταση των Νεότουρκων (1908) η ελληνική κοινότητα της Μαγνησίας ήταν αντικείμενο εκτεταμένου οικονομικού αποκλεισμού (μποϊκοταρισμά) από τις τοπικές αρχές.<ref>{{cite book|last1=Shirinian|first1=George N.|title=Genocide in the Ottoman Empire: Armenians, Assyrians, and Greeks, 1913–1923|date=2017|publisher=Berghahn Books|isbn=9781785334337|page=43|url=https://books.google.gr/books?id=SlwEDQAAQBAJ&pg=|language=en|quote=In small towns such as Magnesia... , and throughout the villages where the ubiquitous Greek petty trader is to be found, boycotting in a most severe form is being carried on. All Moslems or Greeks who are found entering raya shops are beaten, and all semblance of free commerce or equality is at an end while as things tend at present, the position of the Greeks and Armenians in many districts is becoming more and more untenable.}}</ref> Κατά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο ο πληθυσμός της Μαγνησίας ήταν κατά πλειοψηφία μουσουλμανικός. Ωστόσο, με τη [[συνθήκη των Σεβρών]] η πόλη συμπεριλήφθηκε στην ελληνική ζώνη της Σμύρνης και καταστράφηκε από τον ελληνικό στρατό σε αντίποινα κατά την υποχώρησή του το 1922. Ξαναχτίστηκε κατά την κεμαλική περίοδο και διατηρεί δείγματα αντιπροσωπευτικής τουρκικής αρχιτεκτονικής της δεκατίας του 1930, καθώς και το τζαμί Μουραντιγιέ του 16ου αιώνα.