Χρήστης:Alexikoua/πρόχειρο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Οι ακρότητες δεν είχαν συγκατάθεση της ηγεσίας ΕΔΕΣ ούτε της βρετανικής αποστολής, όμως ήταν αδύνατον να αποτραπούν απόλυτα,<ref name=Tsoutsoumpis138>Τσουτσουμπής, σελ. 138.</ref> καθώς άμαχοι πολίτες και χαμηλόβαθμοι αντιστασιακοί ήταν εξοργσιμένοι από τη δοσίλογη ένοπλη δράση ομάδων Τσάμηδων και απαιτούσαν δικαιωσύνη. Άτομα που ανήκαν στον ΕΛΑΣ είχαν επίσης εμπλοκή σε αντεκδικήσεις που κατέληξαν σε θανάτους Τσάμηδων. Χαρακτηριστικά ο αξιωματικός του ΕΛΑΣ Θανάσης Γιοχαλάς συνέλαβε και εκτέλεσε 40 Μουσουλμάνους στην Πάργα. Τα γυναικόπαιδα διασώθηκαν από τμήματα του ΕΔΕΣ που οποία τελικά συνέλαβαν και εκτέλεσαν τον Γιοχαλά.<ref>Τσουτσουμπής, σελ. 137.</ref> Πάντως σε σύγκριση πάντως με τα αιματηρά επεισόδια με θύματα (εθνοτικά) Γερμανούς και άλλους πρόσφυγες που καταγράφηκαν κατά την προέλαση του Κόκκινου Στρατού τους τελευταίους μήνες των συγκρούσεων στο ανατολικό μέτωπο, τα βίαια επεισόδια εναντίον αμάχων Μουσουλμάνων σε περιοχές της Θεσπρωτίας τότε ήταν εξαιρετικά περιορισμένα, και αυτό επειδή τελικά ο Ζέρβας μπόρεσε να επιβάλει την αναγκαία πειθαρχία για την περιφρούρηση του συγκεντρωμένου σε διάφορα ασφαλή σημεία άμαχου μουσουλμανικού πληθυσμού.<ref>{{cite book|last1=Γκότοβος|first1=Αθανάσιος|title=Ετερότητα, και σύγκρουση: ταυτότητες στην κατοχική Θεσπρωτία και ο ρόλος της Μουσουλμανικής μειονότητας|date=2013 |publisher= Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, Δωδώνησελ. |pages=65–66 |url= http://195.251.197.191/ojs/index.php/ppp/article/view/39 }}</ref>

Ο ΕΔΕΣ και για δεύτερη φορά προέτρεψε τους εκπρόσωπους των Τσάμηδων να εγκαταλείψουν τη φιλοναζιστική στάση τους και να παραδώσουν τα όπλα. Η έκκληση αυτή συνοδεύτηκε και από εγγυήσεις των Συμμάχων αλλά ακόμη και τότε επέμεναν να μείνουν στο πλευρό τους Βέρμαχτ και απάντησαν αρνητικά.<ref name="Manta2009"/> Μάλιστα, η ηγεσία των Τσάμηδων οργανώθηκε στρατιωτικά και στρατολόγησε ολόκληρο τον αντρικό πληθυσμό της, από 16 μέχρι 60 ετών για πόλεμο εναντίον του ΕΔΕΣ.<ref name="Manta2009"/> Στις αρχές Αυγούστου 1944 η ένοπλη αντίσταση των Τσάμηδων εξουδετερώθηκε.<ref name="Manta2009"/> Στις 17-18 Αυγούστου ένοπλα τμήματα Ναζί-Τσάμηδων ηττήθηκαν από τους μαχητές του ΕΔΕΣ στη Μάχη της Μενίνας. Μετά την μάχη η κοινότητα των Τσάμηδων ξεκίνησε να περνάει τα σύνορα και κατέφευγε μαζικά στην Αλβανία.<ref name=Michalopoulos>{{cite book|last1=MichalopoulosΜιχαλόπουλος |first1=DemetriosΔημήτριος|title=Σχέσεις Ελλάδας και Αλβανίας (Greek-Albanian Relations)|date=1987|publisher=Parateretes|pages=187–188}}</ref> Αυτοί οι Τσάμηδες που πολέμησαν στους Φιλιάτες κατά του ΕΔΕΣ, φυλακίστηκαν, δικάστηκαν και εκτελέστηκαν την επόμενη ημέρα. Παρ' όλα αυτά οι ηγέτες τους Μαζάρ και Νούρι Ντίνο κατάφεραν να διαφύγουν στην Αλβανία, μαζί με σημαντικό τμήμα του Τσάμικου πληθυσμού, μαζί με τον γερμανικό στρατό.<ref name=Manta2009>MantaΜαντά, 2009. σελ.. 10.</ref><ref>{{cite journal|last1=Kondis|first1=Basil|title=The Greek minority in Albania|journal=Balkan Studies|date=1995|volume=36|issue=1|page=91|url=https://ojs.lib.uom.gr/index.php/BalkanStudies/article/view/2676|accessdate=6 September 2016}}</ref>