Βυζαντινός παπισμός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Αιώνες πριν από το σχίσμα[[Σχίσμα του 1054|Σχίσμα]] υπήρξε μιαμία περίοδος όπουκατά την οποία η βυζαντινή θεολογία, αλλά και πολιτική και οικονομική παρουσία, είχε κυριέψει τη Ρώμη.

Όλα ξεκίνησαν μεμετά την απελευθέρωση της Ρώμης από τους Γότθους από τον ΙουνστινιανόΙουστινιανό το 535μΧ535. Δεν θα αργούσε να διορίσει τον πρώτο Έλληνα Πάπα (τον Γρηγόριο) το 537 αλλά και τους δύο επόμενους. Επίσης ίδρυσε την εξαρχείαΕξαρχία της Ραβέννας με σκοπό τον καλύτερο έλεγχο της Ρώμης. Η αλήθεια είναι ότι μέχρι το 758 μΧκανένας κανείς πάπαςΠάπας εκτός από τον Μαρτίνο τον πρώτοΑ΄ δεν αντιτάχθηκε στην Κωνσταντινούπολη.

Παρά το ότι οι Βυζαντινοί καλούσαν τους εαυτούς τους Ρωμαίους, οι ίδιοι οι Ρωμαίοι είχαν βαθύ ανθελληνικό αίσθημα και γι’αυτόγια αυτόν ακριβώς τον λόγο απέστειλαν ψήφισμα στον ΙουνστινιανόΙουστινιανό ότι προτιμούσαν τον Γότθο[[Ναρσής (Καμσαρακάν)|Ναρσή]], (που κατέκτησε τηντη Ρώμη το 533μΧ)533, παρά τους «Ελληνιστές»,. όπωςΌπως και να έχει, οι αποκρισάριοι (apokrisarii) της Κωνσταντινούπολης έπερνανέπαιρναν όλες τις σημαντικές αποφάσεις. Το τελευταίο χτύπημα για τους Λατίνους ήταν η απόφαση σύμφωνα με την οποία μοναχοί θα μπορούσαν να είναι ιερωμένοι. Αυτό ήταναποτέλεσε τοτην σύνθημααφορμή πουγια ξεκίνησενα τηνξεκινήσει η μετανάστευση εκατοντάδων μοναχών - ιερέων από την Βαλκανική Ελλάδα στηνστη Ρώμη υπό την πίεση των Σλάβων και των Αβαρών, που επέδραμαν την αυτοκρατορία.

Δημογραφικά η πόλη έμελε να αλλάξει, Σαββαϊτεςκατέφθασαν μοναχοί από την Παλαιστίνη, ιερείς αλλά και έμποροι αποαπό τηντη Συρία και τον Λίβανο, ενώ σχεδόν ολόκληρη η ιατρική κοινώτητακοινότητα της Ρώμης ήταν Έλληνες, πουοι οποίοι ίδρυσαν Ιατρικήιατρική σχολή στην πόλη, και οι οποίοι εγκαταστάθηκαν στην «Schola Greca», την ελληνική όχθη του ποταμού Τιβέριου που διαπερνά την πόληΤίβερη. Τέλος, ιδρύθικειδρύθηκε και διακονία για τους αναξιοπαθούντες.

Η επιρροή της Ελληνικήςελληνικής κοινώτηταςκοινότητας ήταν τέτοια που όταν ο αυτοκράτορας ΒαλέντιοςΒάλης ο ΤρίτοςΓ΄ απέλασε όλους τους «ΓρεκούςΓραικούς εμπόρους», ξέσπασε πείνα και αναγκάστηκε να ανακαλέσει την απόφαση του.

Όπως όλες οι ιστορικές περίοδοι έτσι και αυτή έπρεπεέμελε να τελειώσει και η αφορμή για αυτό ήταν η εικονομαχία[[Εικονομαχία]]. Τότε στην Κωνσταντινούπολη αυτοκράτορας ήταν ο Λέωντας[[Λέων οΓ´|Λέων ΤρίτοςΓ΄ ο Ίσαυρος]], ο οποίος ήταν εικονομάχος. Αυτό έδωσε την ευκαιρία στην Ρώμη να βγειβγάλει απόφαση σύμφωνα με την οποία, όποιος ήταν εικονομάχος έπρεπε να εγκαταλείψει την Ιταλία. Παρά το ότι το κομμάτι του Ελληνικουελληνικού κλήρου που ήταν βαθιά εικονολατρικό χαιρέτισε την απόφαση και ο έξαρχοςΈξαρχος της Ραβέννας έστειλε έξι κολώνεςκίονες από όνυχα στον Πάπα για να δείξει τηντη συμφωνία του, τοη διαζύγιορήξη είχε ήδη βγειεπέλθει.

Τρεις αιώνες υπό ξένη διοίκηση ήταν αρκετοί για τους Ρωμαίους, οι οποίοι έιδανείδαν στο πρόσωπο των Λομβαρδών και αργότερα του Καρλομάγνου αυτόν που θα τους γλύτωνεγλίτωνε από τους ενοχλητικούς Ελληνόφωνους. Και είχαν δίκιοελληνόφωνους. Οι σχέσεις των δύο Πατριαρχείων, Ρώμης (και Κωνσταντινούπολης, μαζί με αυτά καιαυτές των λαών που αντιπροσώπευαν), είχαν διαριχθείδιαρρηχθεί τελείως, πλέον ο ένας ήταν πλέον εχθρός για τον άλλο. ΜιαΜία έχθρα που θα κατέληγε όχι μόνο στο σχίσμαΣχίσμα αλλά και στην άλωσηΆλωση του 1204, με τα γνωστά για όλους αποτελέσματα.