Κωνσταντίνος Δεσποτόπουλος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το [[1945]] ανέλαβε, με την παρότρυνση του στενού φίλου του Καρτάλη, την προεδρία του Ελληνοσοβιετικού Συνδέσμου Νέων,{{efn|Ήταν το νεανικό τμήμα του [[Ελληνοσοβιετικός Σύνδεσμος|Ελληνοσοβιετικού Συνδέσμου]]. Στη θέση του αντιπροέδρου βρισκόταν ο [[Μενέλαος Λουντέμης]].<ref>{{cite book|title=Η σοσιαλιστική σκέψη στην Ελλάδα|year=1993|publisher=Γνώση|location=Αθήνα|isbn=960-235-481-Χ|editor=Παναγιώτης Νούτσος|page=471}}</ref>}} θέση από την οποία εργάστηκε για την προώθηση της υπόθεσης της ένταξης των [[Δωδεκάνησα|Δωδεκανήσων]] στην [[Ελλάδα]]. Επίσης, εξελέγη υφηγητής [[Φιλοσοφία|φιλοσοφίας]] στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Η συμμετοχή του στον Ελληνοσοβιετικό τού κόστισε την απόλυση από τη θέση του και τη δίωξη.<ref>[[#ΝΠαν|Πανουργιά (2013)]].</ref> Τον Ιούλιο του 1947 εκδιώχθηκε από το Πανεπιστήμιο και συνελήφθη μαζί με χιλιάδες άλλους —με εντολή του [[Υπουργείο Δημόσιας Τάξης (Ελλάδα)|Υπουργού Δημόσιας Τάξης]] [[Ναπολέων Ζέρβας|Ναπολέοντα Ζέρβα]]—, μεταφέρθηκε στην [[Ψυττάλεια]] και κατόπιν εκτοπίστηκε στην [[Ικαρία]]. Λίγο αργότερα επανήλθε στην Αθήνα με απόφαση της [[Κυβέρνηση Θεμιστοκλή Σοφούλη 1947|Κυβέρνησης Σοφούλη]]. Το Σεπτέμβριο κλήθηκε να [[Στρατιωτική θητεία στην Ελλάδα|υπηρετήσει]] στο [[Ελληνικός Στρατός|στρατό]] ως έφεδρος αξιωματικός και το Νοέμβριο μετατέθηκε από το στρατόπεδο [[Χαϊδάρι|Χαϊδαρίου]] στο [[Οργανισμός Αναμορφωτηρίων Μακρονήσου|στρατόπεδο]] της [[Μακρόνησος|Μακρονήσου]]. Σύμφωνα με τα απομνημονεύματά του, από τα τέλη Μαρτίου του 1948 άρχισαν οι διώξεις και τα βασανιστήρια, με αποτέλεσμα η ζωή του πολλές φορές να τεθεί σε κίνδυνο.<ref>[https://www.in.gr/2019/05/17/plus/features/konstantinos-despotopoulos-giati-den-ypegrapsa-dilosi-metanoias-sti-makroniso/ Κωνσταντίνος Δεσποτόπουλος: Γιατί δεν υπέγραψα δήλωση μετάνοιας στη Μακρόνησο]</ref><ref name="Πετροπ">[[#Πετροπ|Πετρόπουλος (2016)]].</ref> Αργότερα, αρνούμενος πεισματικά και σθεναρά να υπογράψει «δήλωση», αντέτεινε στους βασανιστές του: «Έχω καθήκον να περισώσω την τιμήν της ελληνικής φιλοσοφίας».<ref name="Ευσταθ">[[#Ευσταθ|Ευσταθιάδης (2007)]].</ref> {{efn|Σε ένα υπόμνημα που υπέβαλε το Μάιο του 1948 εξηγούσε ότι ήταν «ηθικώς αδύνατος» για τον ίδιο η υπογραφή δήλωσης.<ref name="Πετροπ"/>}} Το καλοκαίρι του 1948, συμπεριελήφθη από τους δεσμοφύλακές του στην ομάδα των λιγοστών «αμετανόητων».<ref>[[#ΚΙΔ2006|Δεσποτόπουλος (2006)]], σελ. 142.</ref> Θα μπορούσε να τα είχε αποφύγει όλα αυτά αν υπέγραφε δήλωση μετανοίας. Δεν το έπραξε κι έμεινε έγκλειστος στο κάτεργο της Μακρονήσου. Αρνήθηκε να υπογράψει επικαλούμενος την Ελλάδα, την επιστήμη του, τις αξίες του ελληνικού πολιτισμού, τις αξίες που πρέπει να διέπουν τον άνθρωπο του πνεύματος. Παρέμεινε έγκλειστος στο στρατόπεδο της Μακρονήσου ως το 1950.<ref name="Πετροπ"/>