Λύρα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Στην περίοδο της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας ο όρος "λύρα" (Λατινικά: lȳrā) χρησιμοποιούταν για να περιγράψει ένα αχλαδόμορφο μουσικό όργανο που παιζόταν με [[δοξάρι]], αντίστοιχο του [[ραμπάμπ]] (rabab) που παιζόταν στον Αραβικό κόσμο της εποχής. O Πέρσης γεωγράφος Ibn Khurradadhbih του 9ου αιώνα, αναφερόμενος στην λεξικογραφική καταγωγή των μουσικών οργάνων της εποχής κατέγραψε την λύρα με δοξάρι (lūrā), μαζί με το [[εκκλησιαστικό όργανο]] (urghun), το shilyani (πιθανότατα ένα είδος [[άρπα]]ς), το salandj σαν τα τυπικάχαρακτηριστικά όργανα των Βυζαντινών <ref>Margaret J. Kartomi: ''On Concepts and Classifications of Musical Instruments'' (''Chicago Studies in Ethnomusicology''), University of Chicago Press, 1990.</ref>. Όμοια τρίχορδα όργανα με δοξάρι, απόγονοι της βυζαντινής lūrā εξακολουθούν να παίζονται μέχρι σήμερα σε μετα-Βυζαντινές περιοχές, όπως για παράδειγμα, η [[Γκαντούλκα]] της Βουλγαρίας, η [[Κρητική λύρα]] της Κρήτης και των Δωδεκανήσων, η [[Λύρα Καλαβρίων|λύρα της Καλαβρίας]] Ιταλίας, η [[Ποντιακή λύρα]] και η [[Πολίτικη λύρα]] ή (Πολίτικος [[κεμεντζές]]) στην Κωνσταντινούπολη, Τουρκία.