Μάχη των Δολιανών και Βερβένων: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

== Η μάχη ==

Στις 18 του Μάη τέσσερις χιλιάδες Τούρκοι με [[κανόνι]]α υπό τον Μουσταφά βγήκαν από την Τρίπολη με στόχο τη διάλυση του στρατοπέδου στα [[Βέρβενα]] και χωρίστηκαν σε τρεις φάλαγγες. Η πρώτη φάλαγγα επιτέθηκε στα Δολιανά, η δεύτερη στα Βέρβενα και η τρίτη στο Δραγούνι.<ref name=IEE120/> Από τα Δολιανά μόλις είχε περάσει ο [[Νικηταράς]] με κατεύθυνση το Άργος και το Ναύπλιο. Έτρεξε αμέσως με 120 ένοπλους εκεί πίσω και οχυρώθηκε στα πιο γερά σπίτια του χωριού.<ref name=":0">Τρικούπης Σπυρίδων, Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως, τ. Α', κεφ.ΙΓ.</ref> Ξέσπασε μάχη κατά την οποία οι Έλληνες κατάφεραν, αν και κατά πολύ λιγότεροι να απωθήσουν τους Τούρκους. Στο μεταξύ έφτασαν ενισχύσεις από το στρατόπεδο Βερβένων αλλά αναγκάστηκαν να γυρίσουν πίσω και να οχυρωθούν στο εκεί στρατόπεδο όπου προέβαλαν αποτελεσματική αντίσταση στους Τούρκους και στη συνέχεια τους κυνήγησαν ως τα Δολιανά όπου ενώθηκαν με τους άνδρες του Νικηταρά.<ref name=IEE120>''Ιστορία του Ελληνικού Έθνους'', 1975, σ. 120.</ref> Οι Τούρκοι τράπηκαν σε φυγή αφήνοντας εβδομήντα νεκρούς, τα κανόνια τους και τρεις σημαίες.<ref name=":0" /> Επίσης ο Νικηταράς "κέρδισε" το προσωνύμιο του «τουρκοφάγου». Στη μάχη σκοτώθηκαν ο [[Γεωργάκης Διγενής]] και ο Αναγνώστης Ρόρης Δολιανίτης, ενώ άλλοι δώδεκα τραυματίστηκαν.<ref name=":0" />

 

== Η σημασία της μάχης ==

Η μάχη των Δολιανών ματαίωσε τη διάλυση του στρατοπέδου στα Βέρβενα. Εκεί υπήρχαν 2.500 αγωνιστές και η απώλειά του θα ήταν σημαντική.<ref name=":0" /> Επίσης τόνωσε το ηθικό των επαναστατών και άνοιξε το δρόμο για την [[άλωση της Τριπολιτσάς]].

 

==Στη λαϊκή ποίηση==