Στέμμα της Καστίλης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Κουτί πληροφοριών --> Πληροφορίες |
|||
Γραμμή 1:
{{πηγές|22|06|2015}}
{{άλλεςχρήσεις3|Καστίλλη (αποσαφήνιση)}}
{{
|ιθαγενές_όνομα = {{lang|es|''Corona de Castilla''}} {{es icon}}<br>{{lang|gl|''Coroa de Castela''}} {{gl icon}}<br>{{lang|ast|''Corona de Castiella''}} {{ast icon}}<br>{{lang|la|''Corona Castellae''}} {{la icon}}
|επίσημο_πλήρες_όνομα = Στέμμα της Καστίλης
Γραμμή 81:
Υπό τον [[Αλφόνσος Ι΄ της Καστίλης|Αλφόνσο Ι΄]], οι συνεδριάσεις και των δύο βασιλείων διεξάγοντο από κοινού. Τα Κόρτες του 1258 στο Βαγιαδολίδ περιελάμβανε αντιπροσώπους της Καστίλης, της Εστρεμαδούρα και τού Λεόν ("''de Castiella e de Estremadura e de tierra de León''") και αυτούς της Σεβίλλης, το 1261 της Καστίλης, τού Λεόν και όλων των άλλων βασιλείων ("''de Castiella e de León e de todos los otros nuestros Regnos''"). Μεταγενέστερα Cortes λειτούργησαν ξεχωριστά, για παράδειγμα το 1301 αυτό της Καστίλης στο Μπούργος και αυτό τού Λεόν στη Θαμόρα, αλλά οι αντιπρόσωποι απαίτησαν τα κοινοβούλια να επανενωθούν στο εξής.
Αν και τα διαχωρισμένα βασίλεια και οι πόλεις αρχικά διατήρησαν τα ξεχωριστά ιστορικά τους δικαιώματα-περιλαμβανομένων τού Παλαιού [[φουέρος|Φουέρο]] της Καστίλης (Viejo Fuero de Castilla) και των διαφορετικών ''fueros'' των δημοτικών συμβουλίων της Καστίλης, Λεόν, της Εξτρεμαδούρα και της Ανδαλουσίας- ένωσαν τον νομικό κώδικα για όλο το νέο βασίλειο που δημιουργήθηκε στο [[Σιέτε Παρτίδας]] (περ. 1265), το Ordenamiento de Alcalá (1248) και το Leyes de Toro (1505). Αυτοί οι νόμοι συνέχισαν να ισχύουν έως το 1889, όταν τέθηκε σε ισχύ ένας νέος ισπανικός αστικός κώδικας.
=== Ισπανική γλώσσα και πανεπιστήμια ===
Γραμμή 101:
=== Σχέσεις με το Στέμμα της Αραγωνίας ===
[[Αρχείο:Navarre1400.png|thumb|240px|Η Καστίλη και τα περιφερειακά της κράτη το 1400.]]
Κατά τη βασιλεία του [[Ερρίκος Γ΄ της Καστίλης|Ερρίκου Γ']] η βασιλική δύναμη αποκαταστάθηκε, επισκιάζοντας την πολύ ισχυρή καστιλιανική αριστοκρατία. Στα ύστερα του έτη ο Ερρίκος Γ΄ έδωσε μερική από την εξουσία του στον αδελφό του [[Φερδινάνδος Α΄ της Αραγονίας|Φερδινάνδο της Αντεκέρα]], ο οποίος θα ήταν αντιβασιλιάς, μαζί με τη σύζυγο του [[Αικατερίνη του Λάνκαστερ]], κατά την περίοδο που ήταν ανήλικος ο γιος του πρίγκιπας [[Ιωάννης Β΄ της Καστίλης|Ιωάννη (Β΄)]]. Έπειτα από το συμβιβασμό της [[Κάσπε]] το 1412, ο Φερδινάνδος άφησε την Καστίλη και έγινε βασιλιάς της Αραγωνίας.
Με το θάνατο της μητέρας του, ο Ιωάννης Β', στην ηλικία των 14, πήρε το θρόνο και νυμφεύτηκε την εξαδέλφη του [[Μαρία της Αραγωνίας]]. Ο νεαρός βασιλιάς εμπιστεύθηκε την διακυβέρνηση στον [[Άλβαρο δε Λούνα]], το πιο ισχυρό πρόσωπο στην Αυλή και συμμάχησε με τη μικρότερη αριστοκρατία, τις πόλεις, τον κλήρο και τους [[Εβραίοι|Εβραίους]]. Η κίνηση προκάλεσε κοινή δυσφορία στους Καστιλιάνους ευγενείς και τους [[
=== Δεύτερη Σύγκρουση της Διαδοχής ===
Γραμμή 114:
[[Αρχείο:La Rendición de Granada - Pradilla.jpg|thumb|right|300px|Η Ανακατάληψη της Γρανάδας (Φ. Παδίγια)]]
Τον Οκτώβριο του 1469 η [[Ισαβέλλα της Καστίλης|Ισαβέλλα]] και ο [[Φερδινάνδος Β΄ της Αραγωνίας|Φερδινάνδος]], κληρονόμος του θρόνου της [[Βασίλειο της Αραγωνίας|Αραγωνίας]], παντρεύτηκαν μυστικά στο Palacio de los Vivero στο [[Βαγιαδολίδ]]. Εντούτοις ο Φερδινάνδος και η Ισαβέλλα είχαν παντρευτεί χωρίς παπική έγκριση, που ήταν αναγκαία λόγω της συγγένειάς τους.
Ο [[Ερρίκος Δ΄ της Καστίλης|Ερρίκος Δ΄]], ετεροθαλής αδελφός της Ισαβέλλας, θεώρησε το γάμο του Φερδινάνδου και της Ισαβέλλας ως ακύρωση της Συνθήκης του Τόρο δε Γκισάντο βάσει της οποίας η Ισαβέλλα θα ανερχόταν στον καστιλιανικό θρόνο με το θάνατο του, μόνο αν ο μνηστήρας της εγκρινόταν από αυτόν. Ο Ερρίκος επιθυμούσε για την Καστίλη συμμαχία με την Πορτογαλία ή τη Γαλλία και όχι με την Αραγωνία. Αυτός επομένως αποφάσισε να ορίσει την κόρη του [[Ιωάννα Λα Μπελτρανέχα|Ιωάννα]] ως διάδοχο στο θρόνο αφήνοντας έξω την Ισαβέλλα. Όταν το 1474 επισημοποίησε τέτοια κίνηση ξέσπασε ο [[Πόλεμος της Καστιλιανής Διαδοχής|Πόλεμος της Καστιλιανικής Διαδοχής]] που διήρκησε μέχρι το 1479 όταν η Ισαβέλλα και οι υποστηρικτές της βγήκαν νικητές.
[[Αρχείο:Christopher Columbus9.jpg|thumb|right|300px|Ο Κολόμβος και οι Καθολικοί Βασιλείς (Η επιστροφή του Κολόμβου)]]
Μετά την νίκη της Ισαβέλλας στον εμφύλιο πόλεμο και την άνοδο του Φερδινάνδου στο αραγωνικό θρόνο τα δύο στέμματα βρέθηκαν κάτω από την κοινή εξουσία των δύο μοναρχών. Όμως, αυτή ήταν μόνο μια προσωπική ένωση και τα δύο βασίλεια παρέμειναν διοικητικά ξεχωριστά, διατηρώντας καθένα την δική του ταυτότητα και νόμους· και τα δύο κοινοβούλια παρέμειναν ανεξάρτητα, το μόνο κοινό ίδρυμα θα ήταν η [[Ισπανική Ιερά Εξέταση|Ιερά Εξέταση]]. Παρά τους τίτλους τους "Μονάρχες της Καστίλης, τού Λεόν, της Αραγωνίας και της Σικελίας", ο Φερδινάνδος και η Ισαβέλλα βασίλευσαν στα αντίστοιχα εδάφη τους, αν και πήραν επίσης αποφάσεις μαζί. Η κεντρική της θέση, η μεγαλύτερη εδαφική περιοχή (τρεις φορές μεγαλύτερη από αυτή της Αραγωνίας) και ο μεγαλύτερος πληθυσμός (4.3 εκατομμύρια έναντι 1 εκατομμυρίου στην Αραγωνία) οδήγησε την Καστίλη στο να γίνει ο κυρίαρχος εταίρος στην ένωση.
Μεταξύ 1478 και 1497 οι μονάρχες κατέκτησαν τα [[Κανάρια Νησιά]]. Όταν στις 2 Ιανουαρίου 1492 οι μονάρχες εισήλθαν στην [[Αλάμπρα|Αλάμορα]] της [[Γρανάδα
== 16ος–17ος αιώνες: από την αυτοκρατορία στην κρίση ==
| |||