Ιταλικό Προτεκτοράτο της Αλβανίας (1939-1943): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
μ Κουτί πληροφοριών --> Πληροφορίες |
||
Γραμμή 1:
{{μορφοποίηση}}
{{
| επίσημο_πλήρες_όνομα = Βασίλειο της Αλβανίας
| ιθαγενές_όνομα = Mbretëria e Shqipërisë
Γραμμή 23:
| πρωτεύουσα = [[Τίρανα]]
| κοινές_γλώσσες = [[Αλβανικά]] <br /> [[Ιταλικά]]
| θρησκεία =
| κυβέρνηση_είδος = Φασιστική δικτατορία υπό συνταγματική μοναρχία
Γραμμή 37:
==Το υπόβαθρο==
Στη [[Συνθήκη του Λονδίνου (1915)|Συνθήκη του Λονδίνου]] κατά τη διάρκεια του [[Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου]], η [[Τριπλή Συμμαχία]] είχε υποσχεθεί στην Ιταλία την κεντρική και νότια Αλβανία ως ανταμοιβή για την καταπολέμηση της [[Αντάντ]]<ref name="Nigel Thomas 2001. Pp. 17">Nigel Thomas. Armies in the Balkans 1914-18. Osprey Publishing, 2001. Pp. 17.</ref>. Τον Ιούνιο του [[1917]], Ιταλοί στρατιώτες κατέλαβαν σημαντικές περιοχές της Αλβανίας. Η Ιταλία κήρυξε επισήμως προτεκτοράτο την κεντρική και νότια Αλβανία, κατάσταση που ανατράπηκε τον Σεπτέμβριο του [[1920]], όταν η Ιταλία πιέστηκε για την απομάκρυνση του στρατού από την Αλβανία<ref name="Nigel Thomas 2001. Pp. 17"/>. Η Ιταλία εξοργίστηκε με τα ελάχιστα κέρδη που έλαβε από τις ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις, οι οποίες θεώρησε ότι παραβίαζαν τη Συνθήκη του Λονδίνου. Οι Ιταλοί ισχυρίστηκαν, ότι οι Αλβανοί συνδέονταν εθνικά με τους Ιταλούς, βασισμένοι στους προϊστορικούς Ιταλούς, τους [[Ιλλυριός|Ιλλυριούς]] και τους ρωμαϊκούς πληθυσμούς, και ότι η σημαντική επιρροή που ασκήθηκε από τη [[ρωμαϊκή αυτοκρατορία]] και τους [[Βενετία|Ενετούς]] στην Αλβανία δικαιολογούσε την ιταλική κατοχή<ref name=Ro106>{{cite book|last=Rodogno. |first=Davide |title=Fascism's European empire: Italian occupation during the Second World War|url=http://books.google.com/books?id=ZcUNELPsQQsC&printsec=frontcover&dq=Fascism%27s+European+empire:+Italian+occupation+during+the+Second+World+War&hl=en&ei=dig_TPn6OYKC8gaGlcDpCw&sa=X&oi=book_result&ct=book-thumbnail&resnum=1&ved=0CC0Q6wEwAA#v=onepage&q&f=false|year=2006|publisher=Cambridge University Press|isbn=0-521-84515-7|page=106}}</ref>. Η Ιταλία δικαιολόγησε επίσης την προσάρτηση της Αλβανίας με το σκεπτικό ότι, επειδή αρκετές εκατοντάδες χιλιάδες άτομα αλβανικής καταγωγής είχαν ήδη απορροφηθεί από την [[κοινωνία]] της νότιας Ιταλίας, η ενσωμάτωση της Αλβανίας ήταν ένα λογικό μέτρο που θα ένωνε τους ανθρώπους της αλβανικής καταγωγής σε ένα κράτος<ref name="Owen Pearson 2004. Pp. 389">Owen Pearson. Albania in the twentieth century: a history, Volume 3. London, England, UK; New York, New York, USA: I.B. Taurus Publishers, 2004. Pp. 389.</ref>. Η Ιταλία υποστήριξε επίσης τον αλβανικό αλυτρωτισμό, στρεφόμενη υπέρ των αλβανικών κοινοτήτων στο Κοσσυφοπέδιο της [[Γιουγκοσλαβία
==Ιστορία==
Γραμμή 45:
Το ιταλικό φασιστικό καθεστώς του [[Μπενίτο Μουσολίνι|Μουσολίνι]] διείσδυσε στην Αλβανία κατά τη διάρκεια της βασιλείας του [[Ζογ Α΄|Αχμέτ Ζόγου]] επιτυγχάνοντας να κυριαρχήσει σε αυτό πολιτικά και οικονομικά μέσω μιας σειράς συνθηκών και συμφωνιών που μετέτρεπαν το αλβανικό κράτος σε [[de facto]] προτεκτοράτο της Ιταλίας, ανοίγοντας με αυτόν τον τρόπο τον δρόμο για την επίσημη προσάρτηση<ref>Owen Pearson. ''Albania in the twentieth century: a history'', Volume 3. London, England, UK; New York, New York, USA: I.B. Taurus Publishers, 2004. Pp. 378, 389.</ref><ref>Aristotle A. Kallis. ''Fascist ideology: territory and expansionism in Italy and Germany, 1922-1945''. London, England, UK: Routledge, 2000. Pp. 132.</ref><ref>Zara S. Steiner. ''The lights that failed: European international history, 1919-1933''. Oxford, England, UK: Oxford University Press, 2005. Pp. 499.</ref><ref>Roy Palmer Domenico. ''Remaking Italy in the twentieth century''. Lanham, Maryland, USA: Rowman & Littlefield Publishers, Inc., 2002. Pp. 74.</ref>.
Τον Αύγουστο του [[1933]] ο Μουσολίνι απαιτεί σημαντικότερα αντάλλαγμα προς την πλευρά Ζόγου στα πλαίσια της συνέχισης της ιταλικής υποστήριξης. Μεταξύ αυτών περιλαμβανόταν και η αξίωση για διορισμό σε υψηλόβαθμες θέσεις του κρατικού μηχανισμού, ατόμων «Ιταλικής παιδείας», η παρουσία Ιταλών τεχνοκρατών στα αλβανικά υπουργεία και η ανάληψη της ηγεσίας των ενόπλων δυνάμεων από Ιταλούς αξιωματικούς, οι οποίοι θα αντικαθιστούσαν τους Βρετανούς εκπαιδευτές του αλβανικού στρατού.
Η Αλβανία έπρεπε να ακυρώσει το σύνολο των υφιστάμενων εμπορικών συμφωνιών της με τις άλλες χώρες και να προχωρήσει σε νέες συμφωνίες υπο την έγκριση της ιταλικής κυβέρνησης. Η Αλβανία θα υπέγραφε μια σύμβαση, που θα καθιστούσε Ιταλία και Αλβανία από τις «πιο ευνοημένες χώρες» στο εμπόριο. Το [[1934]] όμως, η Αλβανία δεν παραδίδει την προγραμματισμένη πληρωμή της προς την Ιταλία. Έτσι Ιταλικά πολεμικά πλοία κατέφθασαν στα ανοικτά των αλβανικών ακτών με σκοπό να εκφοβίσουν την Αλβανία. Όμως από βρετανική πίεση, η Ιταλία υποχώρησε και υποστήριξε ότι η ναυτική άσκηση ήταν απλώς μια «φιλική επίσκεψη».
Γραμμή 64:
Η Ιταλία προσπάθησε να νομιμοποιήσει και να κερδίσει τη δημόσια στήριξη για την κυριαρχία της πάνω από την Αλβανία με την υποστήριξη της Αλβανίας αλυτρωτισμού, που στρέφεται κατά τους κυρίως Αλβανούς του Κοσσυφοπεδίου στο [[Βασίλειο της Γιουγκοσλαβίας]] και της Ηπείρου στην [[Ελλάδα]], ιδίως την παραμεθόρια περιοχή Τσαμουριά, που κατοικείται από αλβανικό πληθυσμό. Έτσι, ένα φασιστικό ιταλικό δημοσίευμα που ονομάζεται Γεωπολιτική ισχυρίστηκε ότι ο πληθυσμός της Ηπείρου - Αρκανανία, μια περιοχή της Ελλάδας ανήκε στην Αλβανία, λόγω του ότι είναι φυλετικά Δαλματική, και σχημάτισε ένα «ενιαίο γεωγραφικό σύστημα» με την Αδριατική ζώνη. Παρά οι προσπάθειες της ιταλικής Βισεγκέρεντ, Φρανσέσκο Τζακομόνι, να ξεσηκώσει εξεγέρσεις και να δημιουργήσει μια πέμπτη στήλη, καθώς και των ευνοϊκών εκθέσεων που αποστέλλονται στον ιταλικό υπουργό Εξωτερικών Κόμης Γκαλεάτσο Τσιάνο, τα γεγονότα απέδειξαν ότι δεν υπήρχε λίγος ενθουσιασμός μεταξύ των Αλβανών από μόνοι τους: μετά την ιταλική εισβολή στην Ελλάδα, οι περισσότεροι Αλβανοί είτε ερημόθηκαν ή αυτομόλησαν.
==Το Βασίλειο της Αλβανίας στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο==
Στρατηγικά, ο έλεγχος της Αλβανίας έδωσε στην Ιταλία ένα σημαντικό προγεφύρωμα στα [[Βαλκάνια]]: όχι μόνο δεν θα ολοκλήρωνε την Ιταλική κατοχή των Στενών του [[Οτράντο]] και την είσοδο της Αδριατικής Θάλασσας, θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για να εισβάλει στη Γιουγκοσλαβία και στην [[Ελλάδα]].
Γραμμή 75:
Τον Οκτώβριο του [[1940]], κατά τη διάρκεια του Ελληνο-Ιταλικού πολέμου, το Βασίλειο της Αλβανίας ήταν σταθμός για τον Ιταλό δικτάτορα [[Μπενίτο Μουσολίνι]] στην αποτυχημένη εισβολή στην Ελλάδα. Ο Μουσολίνι σχεδίαζε να εισβάλει στην [[Ελλάδα]] και σε άλλες χώρες όπως η [[Γιουγκοσλαβία]] στην περιοχή για να δώσει στην Ιταλία εδαφικό έλεγχο του μεγαλύτερου μέρους της Μεσογείου για τη δημιουργία του στόχου του «[[Mare Nostrum]]» («η θάλασσά μας»), συμφωνα με την οποία η Ιταλία θα κυριαρχούσε στη Μεσόγειο. Αλλά ο Αλβανικός στρατός υπό τις διαταγές του συνταγματάρχη Πρένκ Περβίζι εγκατέλειψε τους Ιταλούς στη μάχη, προκαλώντας ένα σημαντικό ξήλωμα των γραμμών τους. Ο στρατός της Αλβανίας πιστεύεται ότι είναι η αιτία της προδοσίας που απομακρύνθηκε από το μέτωπο. Ο συνταγματάρχης Περβίζι και το προσωπικό των υπαλλήλων απομονώθηκε στα βουνά της [[Πούκα]] και [[Σκόνδρα]] προς το Βορρά. Αυτή ήταν η πρώτη ενέργεια της εξέγερσης κατά της ιταλικής κατοχής.
Όμως, αμέσως μετά την ιταλική εισβολή, οι Έλληνες αντεπιτέθηκαν και η [[Βόρεια Ήπειρος]] ήταν σε ελληνικά χέρια (συμπεριλαμβανομένων των πόλεων του Αργυροκάστρου και Κορυτσάς). Τον Απρίλιο του [[1941]] όμως, η Ελλάδα συνθηκολόγησε μετά από γερμανική μεσολάβηση. Όλη η Βόρεια Ήπειρος επέστρεψε σε ιταλικό έλεγχο, ο οποίας επεκτάθηκε σε μεγάλο βαθμό προς στην κυρίως Ελλάδα. Τα ιταλικά σχέδια για προσάρτήση της [[Τσαμουριά
Μετά την πτώση της Γιουγκοσλαβίας και της Ελλάδας τον Απρίλιο του [[1941]], η ιταλική κυβέρνηση ξεκίνησε διαπραγματεύσεις με τη Γερμανία, τη Βουλγαρία, και το [[Ανεξάρτητο Κράτος της Κροατίας]], για τον καθορισμό των συνόρων τους. Τον Απρίλιο ο Μουσολίνι ζήτησε να περάσει τα σύνορα της Αλβανίας με επεκτατικά σχέδια- προτείνοντας προσάρτηση του Μαυροβουνίου στην Αλβανία, έχοντας όμως αυτόνομη κυβέρνηση μέσα στην Αλβανία.
Μετά την ιταλική συνθηκολόγηση τον Σεπτέμβριο του [[1943]], η χώρα είχε καταληφθεί από τους Γερμανούς μέχρι το τέλος του πολέμου.
Γραμμή 128:
[[Κατηγορία:Συμμετέχοντες στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο]]
[[Κατηγορία:Πρώην βασίλεια|Αλβανια 1939 1943]]
[[Κατηγορία:Πρώην κράτη των Βαλκανίων]]
[[Κατηγορία:Πρώην προτεκτοράτα|Αλβανια 1939 1943]]
| |||