Πριγκιπάτο της Βουλγαρίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
διόρθωση γουικισυνδέσμου προς σελίδα ανακατεύθυνσης |
μ Κουτί πληροφοριών --> Πληροφορίες |
||
Γραμμή 1:
{{πηγές|19|01|2017}}
{{
|ιθαγενές_όνομα = Княжество България
|επίσημο_πλήρες_όνομα = Πριγκιπάτο της Βουλγαρίας
Γραμμή 90:
|σημειώσεις =
}}
Το '''Πριγκιπάτο της Βουλγαρίας''' (Βουλγάρικα: Княжество България, ''Κνιαζέστβο Μπαλγκάριγια'') ήταν ένα ''[[de facto]]'' ανεξάρτητο και ''[[de jure]]'' [[Υποτελές κράτος|κράτος υποτελές]] υπό την επικυριαρχία της [[Οθωμανική Αυτοκρατορία|Οθωμανικής Αυτοκρατορίας]]. Ιδρύθηκε με τη [[Συνθήκη του Βερολίνου (1878)|Συνθήκη του Βερολίνου]] το 1878.
Μετά τον τερματισμό του [[Ρωσοτουρκικός πόλεμος (1877-1878)|Ρωσοτουρκικού Πολέμου]] με νίκη των Ρώσων, στις 3 Μαρτίου 1878 υπεγράφη η [[Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου]] από τη Ρωσία και την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Με αυτή συμφωνήθηκε η ίδρυση ενός μεγάλου Υποτελούς Βουλγαρικού κράτους που ήταν σημαντικά μεγαλύτερο : τα εδάφη της περιέκλειαν σχεδόν όλους τους Βούλγαρους των Βαλκανίων και περιελάμβαναν το μεγαλύτερο μέρος της [[Μοισία]]ς, τη [[Θράκη]] και τη [[Μακεδονία]], εκτεινόμενα από τη [[Μαύρη Θάλασσα]] με το [[Αιγαίο Πέλαγος|Αιγαίο]]. Ωστόσο το [[Ηνωμένο Βασίλειο]] και η [[Αυστροουγγαρία]] ήταν αντίθετα στη δημιουργία ενός τόσο μεγάλου [[Κράτος-δορυφόρος|κράτους-δορυφόρου]] της Ρωσίας στα Βαλκάνια, γιατί φοβόντουσαν ότι θα ανέτρεπε την ισορροπία δυνάμεων στην περιοχή της Μεσογείου. Για το λόγο αυτό οι [[Μεγάλες Δυνάμεις]] συγκάλεσαν και υπέγραψαν τη [[Συνθήκη του Βερολίνου (1878)|Συνθήκη του Βερολίνου]], σε αντικατάσταση της [[Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου|Συνθήκης του Αγίου Στεφάνου]], που ποτέ δεν τέθηκε σε ισχύ. Αυτή δημιούργησε ένα πολύ μικρότερο πριγκιπάτο, παράλληλα με μια αυτόνομη [[Ανατολική Ρωμυλία]] εντός της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Αν και υποτελής στους Οθωμανούς, η Βουλγαρία αναγνώριζε μόνο τυπικά την εξουσία της [[Υψηλή Πύλη|Υψηλής Πύλης]]. Είχε δικό της Σύνταγμα, σημαία και ύμνο και ακολουθούσε τη δική της εξωτερική πολιτική. Το 1885 μια αναίμακτη επανάσταση είχε ως αποτέλεσμα τη de facto προσάρτηση από τη Βουλγαρία της Ανατολικής Ρωμυλίας, γεγονός που η Οθωμανική Αυτοκρατορία αποδέχθηκε με τη συμφωνία του Τόπχανε. Στις 5 Οκτωβρίου 1908 η Βουλγαρία κήρυξε την ανεξαρτησία της ως [[Βασίλειο της Βουλγαρίας]].
==Ιστορικό υπόβαθρο==
Το 1396 οι Βουλγαροοθωμανικοί πόλεμοι έληξαν με την κατάλυση της Βουλγαρικής Αυτοκρατορίας, εξαιτίας της οθωμανικής εισβολής στα Βαλκάνια και του δικού της εσωτερικού διχασμού. Υπό την Οθωμανική κυριαρχία, η Βουλγαρική αριστοκρατία είχε εξοντωθεί και η εθνική συνείδηση κατασταλεί. Η Βουλγαρική Εθνική Αναβίωση, που αναδύθηκε στα τέλη του 18ου αιώνα, αναβίωσε τη Βουλγαρική ταυτότητα και τροφοδότησε την ιδέα της δημιουργίας ενός νέου Βουλγαρικού κράτους. Πολλά επαναστατικά κινήματα και εξεγέρσεις εναντίον των Οθωμανών συνέβησαν παράλληλα με παρόμοιες κινήσεις στα υπόλοιπα Βαλκάνια, με αποκορύφωμα το [[Ρωσοτουρκικός πόλεμος (1877-1878)|Ρωσοτουρκικό Πόλεμο του 1877-1878]].
==Συνθήκη του Βερολίνου==
| |||