Μαρία Πία της Σαβοΐας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η '''Μαρία Πία της Σαβοΐας''' (14 Φεβρουαρίου 1847 - 5 Ιουλίου 1911) υπήρξε Βασίλισσα της Πορτογαλίας ως σύζυγος του [[Λουδοβίκος Α΄ της Πορτογαλίας|Βασιλιά Λουδοβίκου Α΄]].<ref name="unofficialroyalty"> http://www.unofficialroyalty.com/july-5-daily-featured-royal-date/</ref> Η Μαρία Πία ήταν η κόρη του [[Βίκτωρ Εμμανουήλ Β΄ της Ιταλίας|Βίκτωρ Εμμανουήλ Β΄]], πρώτου βασιλιά της [[Ιταλία]]ς, και της συζύγου του [[Αδελαΐδα της Αυστρίας|Αδελαΐδας των Αψβούργων-Λωρραίνης]], κόρης του [[Αρχιδούκας Ράινερ Ιωσήφ της Αυστρίας|Ράινερ-Ιωσήφ]] αρχιδούκα της Αυστρίας.<ref name="unofficialroyalty"/> Την ημέρα της βάπτισης της, ο [[Πάπας Πίος Θ´Θ΄]], ως ανάδοχός της, της χάρισε ένα [[Χρυσό Τριαντάφυλλο]].<ref name="unofficialroyalty"/> Υπήρξε μεγάλη διδάσκαλος του [[Τάγμα της Αγίας Ισαβέλλας|Τάγματος της Αγίας Ισαβέλλας]].

Ο γάμος της με τον Λουδοβίκο του Οίκου της Μπραγκάντσα έγινε στις 6 Οκτωβρίου 1862 στη [[Λισαβόνα]].<ref name="unofficialroyalty"/> Ως βασίλισσα, η Μαρία Πία θεωρήθηκε από κάποιους ως πολυδάπανη, όμως τα φιλανθρωπικά της έργα δεν αμφισβητούνται από κανένα.<ref name="unofficialroyalty"/> Έμεινε γνωστή στο λαό ως «άγγελος της φιλανθρωπίας» και «μητέρα των φτωχών», εξαιτίας της συμπόνιας και της αρωγής της σε κοινωνικούς σκοπούς. Εκείνη ήταν σε μεγάλο βαθμό η υπεύθυνη για το εσωτερικό του [[Βασιλικό Παλάτι Αζούντα|Βασιλικού Παλατιού Αζούντα]] στη Λισαβόνα, όπου ακόμη και σήμερα χρησιμοποιείται για δεξιώσεις κατά τη διάρκεια επισκέψεων ξένων αρχηγών κρατών.<ref>http://www.mantlethought.org/arts-and-culture/transcendent-feminist</ref>

Παρότι ο σύζυγός της πέθανεαπεβίωσε στις 19 Οκτωβρίου 1889, η Μαρία Πία παρέμεινε πολύ δραστήρια και συνέχισε τα κοινωνικά της έργα, κατέχοντας ταυτόχρονα δεσπόζουσα θέση στην αυλήΑυλή.<ref name="unofficialroyalty"/> Κατά την απουσία του νέου βασιλιά και της βασίλισσας στο εξωτερικό, εκείνη αναλάμβανε τα καθήκοντά τους.<ref name="unofficialroyalty"/> Κατά τα τελευταία της χρόνια στην Πορτογαλία, είχε αποσυρθεί από τη δημόσια ζωή. Αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη χώρα, μαζί με την υπόλοιπη βασιλική οικογένεια, τον Οκτώβριο του 1910, έπειτα από στρατιωτικό κίνημα που κατάργησε τη μοναρχία.<ref>http://www.findagrave.com/cgi-bin/fg.cgi?page=gr&GRid=15524290</ref> Η ίδια απεβίωσε στην Ιταλία στις 5 Ιουλίου 1911 και ενταφιάστηκε στο βασιλικό μαυσωλείο της [[Βασιλική της Σουπέργκα|Βασιλικής της Σουπέργκα]] στο [[Τορίνο]].<ref name="unofficialroyalty"/>