Γεώργιος Σακελλάριος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
επικεφαλής |
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 78:
• «''Ποιημάτια''», Γεωργίου Σακελλάριου, ιατρού του εκ Κοζάνης, τυπογραφείο Ιωάννου Σνέιρερ, Βιέννη, Νοέμβριος '''1817''' <ref> Σακελλάριου, Γεωργίου: Ποιημάτια, Σνέιρερ, Βιέννη, 1817 http://anemi.lib.uoc.gr/metadata/3/8/9/metadata-22-0000150.tkl </ref>. Τα «Ποιημάτια» είναι ίσως το πιο γνωστό του έργο. Το βασικό θέμα της ποιητικής αυτής συλλογής είναι ο θάνατος της πρώτης γυναίκας του ποιητή, της Αναστασίας, που συνέβη το 1800. Τα ποιήματα έχουν γραφεί μέχρι το 1801. Η έκδοση πραγματοποιήθηκε μετά από 16 χρόνια, όταν ο συγγραφέας ζούσε ήδη με τη δεύτερή του σύζυγο. Χρηματοδοτήθηκε από τον Κοζανίτη έμπορο και φίλο του Σακελλάριου, τον Κων. Τακιατζή, τον οποίο ο Σακελλάριος ευχαριστεί αποκαλώντας τον «ευεργέτη του Γένους και της Πατρίδος» στην επιστολή που δημοσιεύεται στην αρχή του βιβλίου με ημερομηνία «''1817. Αυγούστου 30. εν Κοζάνη''».
Η ποίησή του Σακελλάριου συγκαταλέγεται στο μεσοδιάστημα μεταξύ του προδρομικού Νεοελληνικού ρομαντισμού και του Νεοκλασικισμού. Ο Π. Μουλλάς παραλληλίζει τον Σακελλάριο με τον
Μοῦσαι, ἂν δὲν θέλ’ ἡ φύσις, δὲν σὲ κάμνουν ποιητήν,
| |||