Οίκος της Σαβοΐας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Στα τέλη του 14ου αιώνα ο Οίκος της Σαβοΐας έχει επεκταθεί στις παρακείμενές του περιοχές και, με τις ευλογίες του Αυτοκράτορα [[Σιγισμόνδος της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας|Σιγισμούνδου]] της [[Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία|Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας]], ο [[Αμεδαίος Η΄ της Σαβοΐας|Αμεδαίος Η΄]] κόμης της Σαβοΐας στέφεται το 1416 Δούκαςδούκας της Σαβοΐας.

Το 1553 στον θρόνο ανεβαίνει ο [[Εμμανουήλ Φιλιβέρτος της Σαβοΐας|Εμμανουήλ Φιλιβέρτος]]: οι οικογενειακές του εκτάσεις ανήκουν πλέον στο Γαλλικό Στέμμα και ελπίζοντας να τις επανακτήσει, συμμαχεί με την κύρια απειλή της Γαλλίας, τον [[Οίκος των Αψβούργων|Οίκο των Αψβούργων]]. Δηλώνει υποταγή στον [[Φίλιππος Β΄ της Ισπανίας|Φίλιππο Β΄ της Ισπανίας]] και του ανατίθεται η διοίκηση των [[Κάτω Χώρες|Κάτω Χωρών]] (οι οποίες τότε αποτελούνταναποτελούντο από 17 επαρχίες, σε σημερινά εδάφη της Ολλανδίας, του Βελγίου, του Λουξεμβούργου, της Γαλλίας και της Γερμανίας) από το 1555 έως το 1559. Με αυτήν την ιδιότητα ηγείται της Ισπανικής εισβολής στη βόρεια Γαλλία, σημειώνοντας μεγάλη νίκη στο SaintΣαιν-QuentinΚεντίν το 1557. Εκμεταλλευόμενος τις διάφορες έριδες του ευρωπαϊκού πολιτικού κόσμου της εποχής, αρχίζει να ανακαταλαμβάνει περιοχές πάλαι ποτέ περιοχές του Οίκου της Σαβοΐας, μεταξύ αυτών και την πόλη του Τορίνου. Η πρωτεύουσα του Δουκάτου μεταφέρεται έτσι από το [[Σαμπερί]] στο Τορίνο και -καταργώντας την λατινική- ως επίσημη γλώσσα ορίζεται πλέον η ιταλική.