Εμμανουήλ Φιλιβέρτος της Σαβοΐας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

|όνομα = Εμμανουήλ Φιλιβέρτος

|χρώμα =

|εικόνα = Emmanuel Philibert of Savoy (1580).jpg

|μέγεθος_εικόνας =

|λεζάντα =

|τίτλος = [[Κόμητες και δούκες της Σαβοΐας|Δούκας της Σαβοΐας]]

|περίοδος_εξουσίας2 =

|προκάτοχος2 = Μαρία της Ουγγαρίας

|διάδοχος2 = Μαργαρίτα της Πάρμας

|σύζυγος = [[Μαργαρίτα των Βαλουά]]

|επίγονοι = [[Κάρολος Εμμανουήλ Α΄ της Σαβοΐας]]

|πατέρας = [[Κάρολος Γ΄ της Σαβοΐας]]

|βασιλικός_οίκος = [[Οίκος της Σαβοΐας]]

|μητέρα = [[Βεατρίκη της Πορτογαλίας, δούκισσα της Σαβοΐας|Βεατρίκη των Αβίς]]

|ημ_γέννησης = 8 Ιουλίου 1528

|τόπος_γέννησης = Σαμπερύ, [[Δουκάτο της Σαβοΐας]]

|ημ_θανάτου = 30 Αυγούστου 1580 (52 ετών)

|τόπος_θανάτου = [[Τορίνο]], [[Δουκάτο της Σαβοΐας]]

|τόπος_ταφής = Καθεδρικός του Τορίνο

|θρησκεία = [[Καθολική Εκκλησία]]

Γεννήθηκε στο Σαμπερύ. Ήταν γιος του [[Κάρολος Γ΄ της Σαβοΐας|Καρόλου Γ']] δούκα της Σαβοΐας και της [[Βεατρίκη της Πορτογαλίας, δούκισσα της Σαβοΐας|Βεατρίκης των Αβίς]], κόρης του [[Εμμανουήλ Α΄ της Πορτογαλίας|Εμμανουήλ Α']] βασιλιά της Πορτογαλίας. Ήταν το μόνο από τα εννέα παιδιά των γονέων του που επέζησε. Υπηρέτησε στο στρατό του [[Κάρολος Κουίντος|Καρόλου Ε' Αψβούργων]] βασιλιά της Γερμανίας, συζύγου της Ισαβέλλας που ήταν αδελφή της μητέρας του. Στον πόλεμο εναντίον του [[Φραγκίσκος Α΄ της Γαλλίας|Φραγκίσκου Α' Βαλουά]] διακρίθηκε στην κατάληψη της Εσντίν το 1553. Ένα μήνα αργότερα απεβίωσε ο πατέρας του και τον διαδέχθηκε, αλλά σχεδόν όλη η Σαβοΐα κατεχόταν από τους Γάλλους ήδη από το 1536. Έτσι συνέχισε να υπηρετεί τους Αψβούργους· ο εξάδελφός του [[Φίλιππος Β΄ της Ισπανίας|Φίλιππος Β']] βασιλιάς της Ισπανίας τον διόρισε κυβερνήτη των Κάτω Χωρών (1555-59).

Όταν απεβίωσε ο αδελφός της μητέρας του [[Ερρίκος της Πορτογαλίας|Ερρίκος Αβίς]] βασιλιάς της Πορτογαλίας, διεκδίκησε το θρόνο, αλλά όταν αντιλήφθηκε ότι και ο Φίλιππος Β' διεκδικούσε το θρόνο, αποσύρθηκε. Πέρασε το υπόλοιπο της βασιλείας του προσπαθώντας να ανακτήσει ό,τι είχε καταληφθεί από τη Γαλλία, κάνοντας δαπανηρούς πολέμους. Ήταν επιδέξιος στην πολιτική στρατηγική και εκμεταλλεύτηκε διάφορες διαμάχες στην Ευρώπη για να ανακτά σιγά έδαφος από τη Γαλλία ή την Ισπανία, όπως πχ το Τορίνο. Αγόρασε δύο περιοχές. Μετακίνησε την πρωτεύουσα του δουκάτου από το Σαμπερύ στο Τορίνο και έκανε επίσημη γλώσσα, αντί της λατινικής, την ιταλική. Καθώς πρσπαθούσε να αποκτήσει τη μαρκιωνία του Σαλούτζο, απεβίωσε στο Τορίνο. Ετάφη στο παρεκλήσιοπαρεκκλήσιο του Καθεδρικού του Τορίνο, στο οποίο είχε μεταφέρει την Ιερά Σινδόνη το 1578.