Ελλάδα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

=== Αρχαία Ελλάδα ===

{{κύριο|Αρχαία Ελλάδα}}

Μετά την κατάρρευση των [[Μυκηναϊκός πολιτισμός|μυκηναϊκών]] ανακτορικών κέντρων το 12ο αιώνα και την [[Κάθοδος των Δωριέων|κάθοδο των Δωριέων]], τα ελληνικά φύλα εισήλθαν στη φάση των «σκοτεινών αιώνων» για την οποία λίγες γνώσεις διαθέτουμε. Η περίοδος αυτή είναι γνωστή ως [[γεωμετρική εποχή|γεωμετρική]], από τα γεωμετρικά σχήματα που χρησιμοποιούνταν για τη γραπτή διακόμηση των αγγείων. Η πληθυσμιακή πίεση οδήγησε τα ελληνικά φύλα της ηπειρωτικής Ελλάδας ([[Αιολείς]], [[Ίωνες]], [[Δωριείς]]) σε [[Πρώτος ελληνικός αποικισμός|μετανάστευση στα νησιά και την αντίπερα ακτή του Αιγαίου]]. Την [[Αρχαϊκή εποχή|επόμενη περίοδο]], οι εντεινόμενες επαφές των ελληνικών φύλων με την Ανατολή συνέβαλαν στη δημιουργία [[Ελληνικό αλφάβητο|αλφαβήτου]] και την ανάπτυξη της ναοδομίας και της γλυπτικής. Με μονάδα οργάνωσης την ''[[πόλις|πόλιν]]'', οργανώθηκε η [[Δεύτερος ελληνικός αποικισμός|ίδρυση αποικιών στις ακτές της Μεσογείου και του Ευξείνου Πόντου]] από περίπου το 750 έως το 550, ως απάντηση σε μία οικονομική και κοινωνική κρίση. Η περίοδος αυτή χαρακτηρίστηκε από έντονες κοινωνικές και πολιτικές διεργασίες στο εσωτερικό των ''πόλεων'', που στην [[Αρχαία Αθήνα|Αθήνα]] κατέληξαν στην εγκαθίδρυση [[Αθηναϊκή δημοκρατία|δημοκρατίας]]. Στις αρχές του 5ου αιώνα, ένας συνασπισμός ελληνικών πόλεων απέκρουσε την [[Περσικοί πόλεμοι|επίθεση της Περσικής αυτοκρατορίας]]. Μετά τη λήξη των πολέμων, την ηγεμονία της συμμαχίας ανέλαβε η [[Αθήνα]], που αναδείχθηκε σε πολιτικό και πολιτιστικό κέντρο του ελληνικού κόσμου, η πολιτισμική δημιουργία του οποίου την περίοδο που ονομάστηκε «[[κλασική περίοδος|κλασική]]», έθεσε τα θεμέλια του σύγχρονου δυτικού πολιτισμού. Η [[Αθήνα]] οδηγήθηκε σε σύγκρουση με την άλλη μεγάλη ελληνική δύναμη, τη [[Αρχαία Σπάρτη|Σπάρτη]]. Ο [[Πελοποννησιακός πόλεμος]] που δίχασε τον ελληνικό κόσμο, διήρκησε τριάντα χρόνια και έληξε το [[404 π.Χ.]] με ήττα της Αθήνας και των συμμάχων της. Εξασθενημένες από τους συνεχείς μεταξύ τους πολέμους κατά τον 4ο αιώνα π.Χ., οι ελληνικές πόλεις υποτάχθηκαν στην ανερχόμενη ισχύ του [[Μακεδονία (αρχαίο βασίλειο)|μακεδονικού βασιλείου]] υπό το [[Φίλιππος Β΄|Φίλιππο]].

 

Μετά το θάνατο του Φιλίππου το 336, ο γιος του και βασιλιάς της Μακεδονίας [[Αλέξανδρος ο Μέγας|Αλέξανδρος]] οδήγησε τους Έλληνες σε μία επιτυχή εκστρατεία κατάλυσης της Περσικής Αυτοκρατορίας. Μετά το θάνατο του Αλέξανδρου το 323, οι [[Διάδοχοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου|διάδοχοί]] του διαμοίρασαν την αυτοκρατορία του που εκτεινόταν από τη [[Θράκη]] έως την [[Ινδία]] σε διάφορα βασίλεια: το βασίλειο της [[Πτολεμαίοι|Αιγύπτου]], της [[Αυτοκρατορία των Σελευκιδών|Συρίας]], της [[Μακεδονία (αρχαίο βασίλειο)|Μακεδονίας]] και της [[Δυναστεία των Ατταλιδών|Περγάμου]]. Τους [[ελληνιστική περίοδος|αιώνες που ακολούθησαν]], ο ελληνικός πολιτισμός και η ελληνική γλώσσα γνώρισαν μεγάλη διάδοση στα εδάφη των βασιλείων αυτών και, μετά την κατάκτησή τους από τη Ρώμη (που ολοκληρώθηκε το 30 π.Χ. μετά τη [[ναυμαχία του Ακτίου]] και την κατάληψη της [[Αίγυπτος|Αιγύπτου]] ), σε πολλές περιοχές της [[Ρωμαϊκή αυτοκρατορία|Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας]]. Στους νεώτερους χρόνους, ο πολιτισμός των αρχαίων Ελλήνων άσκησε σημαντική επίδραση στη [[γλώσσα]], την [[πολιτική]], τη [[φιλοσοφία]], την [[επιστήμη]] και τις [[τέχνη|τέχνες]], ιδίως κατά την περίοδο της [[Αναγέννηση]]ς στη [[Δυτική Ευρώπη]] και κατά τις [[κλασικισμός|κλασικιστικές]] περιόδους το [[18ος αιώνας|18ο]] και [[19ος αιώνας|19ο]] αιώνα στην [[Ευρώπη]] και τις [[ΗΠΑ]], και η [[ελληνορωμαϊκός πολιτισμός|ρωμαϊκή εκδοχή]] του αποτελεί το θεμέλιο λίθο του νεώτερου [[Δυτικός πολιτισμός|δυτικού πολιτισμού]].<ref>Μαντάς, Κώστας. [http://web.archive.org/20110820061157/www.arxaiologia.gr/assets/media/PDF/migrated/77_66-70.pdf "Ελληνορωμαϊκός πολιτισμός": Ευσταθεί ένας τέτοιος όρος;], Ελληνική Αρχαιολογία, τ.77, σ.66. {{pdf}}</ref>

 

==== Ρωμαϊκή Εποχή ====

 

Η Ελλάδα κατακτήθηκε από τους [[Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία|Ρωμαίους]] το [[146 π.Χ.]]. Παρόλο που η Ελλάδα υπήρξε μια από τις φτωχότερες ρωμαϊκές επαρχίες, με τη βιοτεχνία και το εμπόριο σε στασιμότητα και με μοναδικά εξαγώγιμα προϊόντα το λάδι και το κρασί, οι Ρωμαίοι κατακτητές αναγνώρισαν και θαύμασαν τον πλούτο του ελληνικού πολιτισμού, τον οποίο μελέτησαν σε έκταση και έγιναν συνειδητά συνεχιστές του. Επίσης, διέσωσαν ένα μεγάλο μέρος της αρχαιοελληνικής γραμματείας. Σύμφωνα με τον [[Οράτιος|Οράτιο]], ο ελληνικός πολιτισμός κατέκτησε το Ρωμαϊκό τρόπο ζωής.<ref>''"Graecia capta, ferum victorem cepit"'', Οράτιος, Epistulae, II 1, 156</ref> Την πρώτη δεκαετία του 4ου μ.Χ. αιώνα το κέντρο βάρους της [[Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία|Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας]] μεταφέρθηκε στη [[Θεσσαλονίκη]], όταν ο [[Γαλέριος]] αποφάσισε να εγκατασταθεί εκεί, όπου και χρησιμοποίησε την πόλη ως πρωτεύουσα. Αν και Η Ελλάδα ήταν μόνο ένα μέρος της [[Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία|Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας]], ο ελληνικός πολιτισμός θα συνέχιζε να δεσπόζει στην Ανατολική Μεσόγειο και, όταν τελικά η Αυτοκρατορία χωρίστηκε στα δύο, η ανατολική που αργότερα ονομάστηκε [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία]], με πρωτεύουσα την [[Κωνσταντινούπολη]], θα είχε, κυρίως λόγω γλώσσας, έντονο τον ελληνικό χαρακτήρα.

 

=== Τουρκοκρατία ===

{{Κύριο|Τουρκοκρατία}}

 

{{Κύριο|Νεότερη ελληνική ιστορία}}

====1830-1974====

Το [[1830]] αναγνωρίζεται η ανεξαρτησία του νέου ελληνικού κράτους. Τότε ως πρωτεύουσα κηρύχθηκε η Αίγινα Εγκαθιδρύθηκε μοναρχία το [[1833]]. Η πρωτεύουσα τότε μεταφέρθηκε στην [[Αθήνα]]. Μέσα στο 19ο και τον πρώιμο 20ό αιώνα, η Ελλάδα προσπάθησε να προσαρτήσει στα εδάφη της όλες τις περιοχές που ακόμη ανήκαν στην [[Οθωμανική Αυτοκρατορία]] και είχαν ελληνικούς πληθυσμούς, πράγμα που κατάφερε εν μέρει, συμμετέχοντας στους [[Βαλκανικοί Πόλεμοι|Βαλκανικούς Πολέμους]] και τον [[Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο]] με την [[Κυβέρνηση Θεσσαλονίκης]]. Τα έτη 1916 έως 1918 διήρκησε η [[Βουλγαρική κατοχή ελληνικών εδαφών (1916-1918)|Β΄ Βουλγαρική κατοχή ελληνικών εδαφών]] στη Βόρεια Ελλάδα. Μετά τη λήξη του Α΄ΠΠ, η εμμονή στον αλυτρωτισμό, τα ελληνικά στρατηγικά σφάλματα, η μεταβολή των συμφερόντων στην Ανατολική Μεσόγειο και η άνοδος του τουρκικού εθνικισμού οδήγησαν, μεταξύ άλλων, στη [[Μικρασιατική Καταστροφή]] και την έλευση 1.500.000 προσφύγων στην Ελλάδα. Το διάστημα αυτό (1914-1923) το ελληνικό στοιχείο της [[Μικρά Ασία|Μικράς Ασίας]] και της Ανατολικής Θράκης [[Γενοκτονία των Ελλήνων|υπήρξε θύμα σφαγών και διώξεων]].

 

== Γεωγραφία ==

{{Κύριο|Γεωγραφία της Ελλάδας|Ακραία σημεία της Ελλάδας}}

 

Η Ελλάδα αποτελείται από ένα μεγάλο ηπειρωτικό τμήμα, το νότιο άκρο των [[Βαλκάνια|Βαλκανίων]], το οποίο ενώνεται με την πρώην ηπειρωτική [[Πελοπόννησος|Πελοπόννησο]] με τον [[Ισθμός της Κορίνθου|Ισθμό της Κορίνθου]], αφού η Πελοπόννησος μετά την κατασκευή της [[Διώρυγα της Κορίνθου|διώρυγας της Κορίνθου]] είναι στην πραγματικότητα νησί. Η χώρα περικλείεται από το [[Ιόνιο Πέλαγος|Ιόνιο]], το [[Αιγαίο Πέλαγος|Αιγαίο]] και το [[Λιβυκό Πέλαγος|Λιβυκό]]. Το Αιγαίο βρέχει πολυάριθμα νησιά, ανάμεσά τους την [[Εύβοια]], τη [[Λέσβος|Λέσβο]] και τα νησιωτικά συμπλέγματα των [[Κυκλάδες|Κυκλάδων]] και των [[Δωδεκάνησα|Δωδεκανήσων]] καθώς και τα δυτικά παράλια της [[Ρόδος|Ρόδου]] ενώ νότια βρίσκεται η [[Κρήτη]], το μεγαλύτερο νησί της Ελλάδας και το πέμπτο μεγαλύτερο της [[Μεσόγειος Θάλασσα|Μεσογείου]]. Νότια της Κρήτης είναι η [[Γαύδος]], το νοτιότερο σημείο της Ελλάδας και της Ευρώπης. Τα κυριότερα νησιά του Ιονίου είναι η [[Κέρκυρα]], η [[Κεφαλλονιά]], η [[Λευκάδα]] και η [[Ζάκυνθος]]. Το [[Καστελλόριζο]] μαζί με τις παρακείμενες νησίδες, βρίσκεται ανατολικά της Ρόδου, στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο, και είναι το ανατολικότερο ελληνικό έδαφος. Η Ελλάδα έχει [[ακτογραμμή|μήκος ακτών]] 13.676 χιλιόμετρα,<ref name="cia">{{cite web|url=https://www.cia.gov/library/publications/the-world-factbook/geos/gr.html|title=The World Factbook|publisher=CIA}}</ref> που θεωρείται εξαιρετικά μεγάλο, και οφείλεται στον πλούσιο οριζόντιο εδαφικό διαμελισμό και το έντονο ανάγλυφο της περιοχής, καθώς και στο πλήθος των αναρίθμητων νησιών, τα οποία είναι περισσότερα από 2.500 και είναι κυρίως αποτέλεσμα της σύγκρουσης της Αφρικανικής τεκτονικής πλάκας με την Ευρωπαϊκή. Έχει μήκος συνόρων που πλησιάζει τα 1.228 χιλιόμετρα.<ref name="cia"/> Η μεγαλύτερη πεδιάδα είναι των [[Γιαννιτσά|Γιαννιτσών]] στην [[Κεντρική Μακεδονία]] (2.250 τ.χ.) και ακολουθεί της [[Λάρισα]]ς στην [[Θεσσαλία]] (1.850 τ.χ.). Γεωγραφικά η Ελλάδα διαιρείται σε 9 [[Γεωγραφικά διαμερίσματα της Ελλάδας|διαμερίσματα]], τα οποία χωρίζονται σε 51 [[Νομοί της Ελλάδας|νομούς]].

=== Βουνά της Ελλάδας ===

{{Κύριο|Κατάλογος βουνών της Ελλάδας}}

Το έδαφος της Ελλάδας είναι κατά κύριο λόγο ορεινό ή λοφώδες. Μεγάλο μέρος του είναι ξηρό και βραχώδες, ενώ μόνο το 20,45% του εδάφους είναι καλλιεργήσιμο.<ref name="cia"/> Τα υψηλότερα βουνά είναι:

 

=== Λίμνες της Ελλάδας ===

{{Κύριο|Κατάλογος λιμνών της Ελλάδας}}

Η Ελλάδα έχει αρκετές [[Λίμνη|λίμνες]], οι περισσότερες των οποίων βρίσκονται στο ηπειρωτικό της τμήμα. Οι μεγαλύτερες λίμνες στην ελληνική επικράτεια είναι:

{| class="sortable" style="border-collapse: collapse; border: 1px solid #CCC;" cellspacing="0" cellpadding="4" border="1"

=== Ποταμοί της Ελλάδας ===

{{Κύριο|Κατάλογος ποταμών της Ελλάδας}}

Πολλοί ποταμοί διαρρέουν την Ελλάδα, από τους οποίους κανένας δεν είναι πλεύσιμος. Σε μερικούς από τους μεγαλύτερους, τα δέλτα που σχηματίζουν στην εκροή τους προς την θάλασσα αποτελούν σημαντικούς [[υγροβιότοπος|υγροβιότοπους]], όπως αυτοί του [[Αλιάκμονας|Αλιάκμονα]] και του [[Έβρος (Θράκη)|Έβρου]]. Ποταμοί όπως ο [[Πηνειός (θεσσαλικός)|Πηνειός]] στην Θεσσαλία, υδροδοτούν μεγάλες γεωργικές εκτάσεις με την βοήθεια καναλιών, ενώ σε άλλα έχουν δημιουργηθεί [[τεχνητή λίμνη|τεχνητές λίμνες]] για τη λειτουργία [[υδροηλεκτρικό εργοστάσιο|υδροηλεκτρικών εργοστασίων]]. Ένα αμφιλεγόμενο για οικολογικούς λόγους σχέδιο των τελευταίων δεκαετιών, είναι η εκτροπή του [[Αχελώος|Αχελώου]] από τη νότια [[Πίνδος|Πίνδο]] για την αντιμετώπιση του υδατικού προβλήματος της [[Θεσσαλία]]ς.

 

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ιεραρχικά βρίσκεται στην κορυφή της εκτελεστικής εξουσίας, μετέχει στη νομοθετική με την έκδοση και τη δημοσίευση των νόμων και τη δυνατότητα αναπομπής στη Βουλή ψηφισμένου νομοσχεδίου ή πρότασης νόμου, ενώ ορίζεται από το Σύνταγμα ως ''ρυθμιστής του πολιτεύματος''.<ref>[[s:Σύνταγμα της Ελλάδας#Άρθρο 30|Σύνταγμα της Ελλάδας, άρθρο 30]]</ref> Εκλέγεται από τη Βουλή με διαδοχικές ψηφοφορίες των μελών της, κατά τις οποίες επιδιώκεται η εξασφάλιση πλειοψηφίας 2/3 του συνόλου των μελών της στις δύο πρώτες φάσεις και 3/5 στην τρίτη. Επί αποτυχίας συγκέντρωσης των ανωτέρω πλειοψηφιών διαλύεται η Βουλή, προκηρύσσονται εκλογές και η νέα Βουλή εκλέγει τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας με την ίδια πλειοψηφία των 3/5 και, αν ούτε αυτό είναι εφικτό, με την απόλυτη πλειοψηφία των μελών της (151) ή, τέλος, με σχετική μεταξύ των δύο πλειοψηφησάντων στην τελευταία ψηφοφορία, αν δε συγκεντρωθεί η απόλυτη πλειοψηφία. Οι εξουσίες του Προέδρου είναι πολύ μικρές και λίγες, καθώς ασκεί μόνο εθιμοτυπικά καθήκοντα. Όλες σχεδόν οι πράξεις του χρήζουν προσυπογραφής από τον [[Πρωθυπουργός|Πρωθυπουργό]] ή άλλο μέλος της Κυβέρνησης ([[Υπουργός|Υπουργό]]), όπως τα προεδρικά διατάγματα. Από την υποχρέωση προσυπογραφής εξαιρούνται ρητά ελάχιστες πράξεις του Προέδρου προβλεπόμενες από το Σύνταγμα, όπως ο διορισμός των υπαλλήλων της Προεδρίας της Δημοκρατίας. Η θητεία είναι πενταετής με δικαίωμα επανεκλογής για μία ακόμη θητεία.

 

Η νομοθετική εξουσία ασκείται από τη Βουλή των Ελλήνων, της οποίας τα μέλη εκλέγονται με καθολική μυστική ψηφοφορία για τετραετή θητεία. Εκλογές μπορούν να κηρυχθούν νωρίτερα για έκτακτους λόγους, όπως αυτοί ορίζονται στο Σύνταγμα. Μετά πάντως το 1975 η προκήρυξη πρόωρων εκλογών αποτελεί τον κανόνα, επικαλούμενου συνήθως από τις απερχόμενες κυβερνήσεις κάποιου εξαιρετικής σημασίας εθνικού θέματος. Η Ελληνική Δημοκρατία χρησιμοποιεί για την ανάδειξη των βουλευτών ένα σύνθετο ενδυναμωμένο εκλογικό σύστημα αναλογικής εκπροσώπησης ([[ενισχυμένη αναλογική]]), το οποίο αποθαρρύνει τη δημιουργία πολυκομματικών κυβερνήσεων συνεργασίας και επιτρέπει ισχυρή μονοκομματική κυβέρνηση πλειοψηφίας, ακόμα και αν το πρώτο κόμμα υστερεί της απόλυτης πλειοψηφίας των ψήφων. Για να μπορεί να καταλάβει μία από τις 300 βουλευτικές έδρες ένα κόμμα, πρέπει να έχει λάβει τουλάχιστον το 3% του συνόλου των ψήφων, ενώ με τον [[Ελληνικό εκλογικό σύστημα|εκλογικό νόμο]], που εφαρμόστηκε για πρώτη φορά στις [[Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 2007|Βουλευτικές εκλογές του 2007]], το πρώτο κόμμα είναι δυνατόν να εξασφαλίζει απόλυτη πλειοψηφία στη Βουλή με ποσοστό περίπου 42%.

 

Μέχρι το [[1877]] η νόμιμη ηλικία ψήφου ήταν τα 25 χρόνια. Στη συνέχεια μειώθηκε στα 21 χρόνια και από το [[1981]] είναι τα 18 χρόνια.<ref>David Close, ''Ελλάδα 1945-2004'', εκδ. Θύραθεν, σελ. 43.</ref> Το 2019 ως ελάχιστη ηλικία ψήφου ορίστηκαν τα 17 χρόνια.

 

Η εκτελεστική εξουσία ασκείται από την Κυβέρνηση, της οποίας κεφαλή είναι ο Πρωθυπουργός, το ισχυρότερο πρόσωπο του ελληνικού πολιτικού συστήματος. Η Κυβέρνηση καθορίζει και κατευθύνει τη γενική πολιτική της Χώρας,<ref name="s82">[[s:Σύνταγμα της Ελλάδας#Άρθρο 82|Σύνταγμα της Ελλάδας, άρθρο 82]]</ref> εφαρμόζει την πολιτική που εγκρίνει μέσω των νομοθετικών πράξεων η Βουλή, αλλά ταυτόχρονα μετέχει στη νομοπαρασκευαστική διαδικασία, μέσω της σύνταξης και της προώθησης προς ψήφιση των νομοσχεδίων (νομοθετική πρωτοβουλία). Η Κυβέρνηση με βάση την [[αρχή της δεδηλωμένης]] οφείλει να απολαύει της εμπιστοσύνης της Βουλής, να έχει λάβει δηλαδή ψήφο εμπιστοσύνης από την πλειοψηφία των Βουλευτών. Στα πλαίσια δε της σύγχρονης κομματικής δημοκρατίας η Κυβέρνηση κυριαρχεί και στη νομοθετική λειτουργία, καθώς προέρχεται από το Κόμμα το οποίο ελέγχει την πλειοψηφία του Κοινοβουλίου, καθιστώντας έτσι την ψήφιση των νόμων μια τυπική κατά κανόνα διαδικασία. Λόγω δε της συχνής έως καταχρηστικής επίκλησης της κομματικής πειθαρχίας, η δυνατότητα διαφωνίας κυβερνητικού βουλευτή με την Κυβέρνηση που στηρίζει θεωρείται σπάνιο φαινόμενο. Σε έκτακτες περιπτώσεις μπορεί η Κυβέρνηση να προτείνει στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας την έκδοση Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου, οι οποίες έχουν ισχύ νόμου και οφείλουν να εγκριθούν καταρχήν εντός 40 ημερών από τη Βουλή.

 

=== Ένοπλες Δυνάμεις===

{{δείτε|Στρατιωτική θητεία στην Ελλάδα}}

Το [[2010]], η Ελλάδα είχε δαπανήσει για τις αμυντικές της δαπάνες το 3,98% του ΑΕΠ της - ποσοστό που τότε ήταν το δεύτερο μεγαλύτερο στον κόσμο.<ref>[http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=18/10/2010&id=214586 «Αργυρό μετάλλιο» η Ελλάδα, με 3,98% του ΑΕΠ!], Ελευθεροτυπία, 18/10/10</ref> Οι [[Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις]] αποτελούνται από το [[Ελληνικός Στρατός Ξηράς|Στρατό Ξηράς]], το [[Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό|Πολεμικό Ναυτικό]] και την [[Ελληνική Πολεμική Αεροπορία|Πολεμική Αεροπορία]].

 

 

=== Επιστήμη και Τεχνολογία ===

 

Η διαθεσιμότητα του ευρυζωνικού [[ίντερνετ]] στην Ελλάδα είναι διαδεδομένη, καθώς το 2010 υπήρχαν συνολικά 2.105.076 ευρυζωνικές συνδέσεις. Αυτός ο αριθμός μεταφράζεται σε 18,6% ευρυζωνική διείσδυση<ref name="cnbc">{{cite news|url=http://www.adslgr.com/forum/showthread.php?t=431545}}</ref> κυρίως μέσω [[ADSL]]2. Τα [[Ίντερνετ καφέ]] τα οποία προσφέρουν σύνδεση στο διαδίκτυο, προγράμματα γραφείου και διαδικτυακά παιχνίδια, είναι επίσης ένα κοινό θέαμα στην χώρα, ενώ το ίντερνετ κινητής τηλεφωνίας σε [[WiMAX#3G και 4G Τεχνολογίες Κινητής Τηλεφωνίας|3G και, μεταγενέστερα, 4G δίκτυα]] και σε δημόσια wi-fi είναι υπαρκτό.

 

=== Ναυτιλία ===

 

Η [[ναυτιλία]] αποτέλεσε ένα σημαντικό στοιχείο της Ελληνικής οικονομικής δραστηριότητας από τα αρχαία χρόνια.<ref name=shipping>{{cite web |url=http://www.greece.org/poseidon/work/articles/polemis_one.html |title=(Στα Αγγλικά) Η Ιστορία του Ελληνικού ναυτικού|last=Polemis|first=Spyros M.|publisher=www.greece.org |work=|accessdate=2007-04-09}}</ref> Σήμερα το ναυτικό αποτελεί μία από τις σημαντικότερες βιομηχανίες της χώρας.