Ιερά Μητρόπολις Σιδηροκάστρου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η '''Ιερά Μητρόπολη Σιδηροκάστρου''' έδρα το [[Σιδηρόκαστρο Σερρών]] με Μητροπολιτικό Ναό τον Άγιο Γεώργιο Σιδηροκάστρου και με τοποτηρητή Μητροπολίτη τον [[Μητροπολίτης Σερρών και Νιγρίτης Θεολόγος Αποστολίδης|Σερρών Θεολόγο]] ύστερα από την κοίμηση του επισκόπου [[Μακάριος Φιλοθέου|Μακάριου Φιλοθέου]].

Αποτελεί μία από τις μικρότερες σε έκταση και πληθυσμό Μητροπόλεις της Ελλάδος.<ref>[https://www.tovima.gr/2008/11/24/archive/oi-34-epimaxoi-mitropolites/ ''Οι 34 επίμαχοι μητροπολίτες'', εφημερίδα Το Βήμα, 24 Νοεμβρίου 2008]</ref>

 

== Τοπικοί άγιοι και εορτές ==

*2) [[Προκόπιος Ικονίου|Αγίου Προκοπίου Μητροπολίτου Ικονίου]] (Κυριακή προ της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού - Σεπτέμβριος). Ο άγιος Προκόπιος Λαζαρίδης από το 1889 έως το 1891 διακόνησε ως αρχιδιάκονος του Μητροπολίτη Μελενίκου και Σιδηροκάστρου Προκοπίου αλλά και ως ιεροκήρυκας της Μητροπόλεως.

*3) [[Άγιος Νεκτάριος|Αγίου Νεκταρίου]] (9 Νοεμβρίου), στον ομώνυμο ναό της στέγης γερόντων του Σιδηροκάστρου.

*5) Αγίων Κηρύκου και Ιουλίττης (15 Ιουλίου) των εν [[Ικόνιο|Ικονίω]] της Μικρας Ασίας μαρτύρων.

*6) Αγίου Μηνά (11 Νοεμβρίου). Οι πρόσφυγες έφεραν από το Στάρτσοβο της Ανατολικής Ρωμυλίας στο [[Νέο Πετρίτσι]], κειμήλια μεταξύ των οποίων και η εικόνα του Αγίου Μηνά. Η εορτή του τιμάται κάθε χρόνο με Λειτουργία και παραδοσιακό κουρμπάνι στο ναό του αγίου Μηνά Νέου Πετριτσίου που κτίσθηκε σε ανάμνηση του ομώνυμου ναού στο Στάρτσοβο της Ανατολικής Ρωμυλίας (στη σημερινή Βουλγαρία).

</ref><ref>[http://www.mikres-ekdoseis.gr/2012/08/1913_19.html Μακεδονία 1913, σφαγές στο Σιδηρόκαστρο- Δεμίρ Ισσάρ.]</ref><ref>[http://www.ekeo.gr/2012/06/%CE%B7-%CE%BC%CE%AC%CF%87%CE%B7-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B2%CE%AD%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%BD%CE%B1%CF%82-%CE%B1%CF%80%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CF%85%CE%B8%CE%AD%CF%81%CF%89%CF%83%CE%B7-%CF%83%CE%B9%CE%B4%CE%B7/ Η μάχη της Βέτρινας – Απελευθέρωση Σιδηροκάστρου.]</ref><ref>[http://filonoi.gr/2013/08/31/kthnh-8/ Ἡ γενοκτονία τῶν Ἑλλήνων ἀπὸ τοὺς Βουλγάρους (1916-1918)]</ref><ref>[http://www.ilak.org/books/kavala_katoxi.pdf ΤΕΤΡΑΔΙΑ ΒΟΥΛΓΑΡΙΚΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ 1916-1918]</ref>

 

Το τέμπλο της Μητρόπολης Μελενίκου, ξυλόγλυπτο υψηλής τέχνης και τεχνικής με ανάγλυφες παραστάσεις από την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη μεταφέρθηκε το [[1913]] στο Σιδηρόκαστρο κατά την εγκατάσταση των Μελενικίων στο ελληνικό έδαφος μετά τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου. Επίσης, οι Έλληνες εκ Μελενίκου διέσωσαν και μετέφεραν το [[1913]] στη νέα τους πατρίδα, το Σιδηρόκαστρο, πλήθος ελληνικών κειμηλίων ιδιοκτησίας της Μητροπόλεως Μελενίκου που προέρχονταν από 40 εκκλησίες της περιοχής του Μελένικου. Ανάμεσα σε αυτά βρίσκονται Ευαγγέλια υπενδεδυμένα με ασήμι, εικόνες επαργυρωμένες, ιερά άμφια και πλήθος από άλλα λατρευτικά αντικείμενα, όλα εξαιρετικής τέχνης κειμήλια, μεγάλης αρχαιολογικής αλλά και συναισθηματικής αξίας. Τα κειμήλια εναποτέθηκαν σε ακίνητο του Σιδηροκάστρου που μίσθωναν οι Μελενίκιοι. Κατά την [[Βουλγαρική κατοχή ελληνικών εδαφών (1916-1918)|κατοχή της Ανατολικής Μακεδονίας]], το [[1916]], οι Βούλγαροι απέσπασαν παράνομα το ιστορικό τέμπλο της Μητρόπολης Μελενίκου, το οποίο αφού το απέσπασαν, το μετέφεραν και το τοποθέτησαν στο [[Μοναστήρι της Ρίλα]] στη Βουλγαρία<ref>[[Κωνσταντίνος Τσώπρος]], Αναμνήσεις Μελένοικο-Θεσσαλονίκη σ. 36, εκδ. [http://www.imxa.gr/ IMXA] , 1992^2η GR ISSN: 0073-862Χ</ref> . Ακόμη τον Αύγουστο του [[1917]] συνέλαβαν τον Δημήτριο Χατζηκούτρα, υπεύθυνο του ακινήτου όπου φυλάσσονταν τα ελληνικά κειμήλια, απέσπασαν τα κλειδιά και ο λοχαγός του 14ου Συντάγματος Πεζικού George Siskoff, διέταξε τη μεταφορά των κειμηλίων, εκτελώντας διαταγή του στρατηγού Rouseff, διοικητού της 7ης Μεραρχίας. Η παράνομη μεταφορά έγινε μάλιστα μεσημέρι, υπό το φως της ημέρας. Οι Βούλγαροι υποχρεωμένοι από τη Συνθήκη του Νεϊγύ το 1919 και ισχυριζόμενοι ψευδώς πως δεν διέθεταν άλλα, επέστρεψαν στην Ελλάδα κάποια κειμήλια, ελάχιστα σε σχέση με τον συνολικό πλήθος των κλαπέντων. Το 1990 όμως αποκαλύφθηκε πως έχουν στην κατοχή τους όλα τα ελληνικά κειμήλια που είχαν κλαπεί από την Ανατολική Μακεδονία κατά τη [[Βουλγαρική κατοχή ελληνικών εδαφών (1916-1918)]].