Μάριος Λοβέρδος (γλύπτης): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο Μάριος Λοβέρδος, εκ των κορυφαίων Ελλήνων γλυπτών με διεθνή αναγνώριση, υπήρξε πάντα πρωτοπόρος και ανθρωποκεντρικός καλλιτέχνης. Όταν κάποτε ερωτήθηκε από ξένο δημοσιογράφο Τέχνης για τον λόγο ύπαρξης της Γλυπτικής απάντησε αφοπλιστικά ότι “τα γλυπτά έχουν την ικανότητα να σταματούν τον χρόνο και να τον διαιωνίζουν”! Πράγματι, το έργο του Μάριου Λοβέρδου υπηρέτησε πιστότατα αυτή τη ρήση αφού σ’ αυτό υπάρχουν διάχυτα και αρμονικά δεμένα μεταξύ τους στοιχεία αρχαϊσμού, σπιριτουαλισμού, εξπρεσιονισμού, ρεαλισμού και ιδεαλισμού. Πρόκειται για ένα νεωτεριστικό ύφος γλυπτικής Τέχνης, έξω από τα συνηθισμένα νοητικά όρια, που ισορροπεί τέλεια μεταξύ κλασσικών αξιών και εξπρεσιονιστικής υπέρβασης, με αρμονία ρυθμού στην στάση και στην κίνηση, εκφράζοντας συμβολικά πρότυπα ιδανικών και επικοινωνίας, με ξεχωριστή πλαστική απόδοση. Τα στοιχεία αυτά καθιστούν τα γλυπτά του Μάριου Λοβέρδου διαχρονικά, μοντέρνα και επίκαιρα, εκπέμποντας με τον πλέον διακριτό τρόπο τις αναμφισβήτες πνευματικές και συναισθηματικές διεργασίες που πραγματοποιούνται τελετουργικά και ζυμώνονται καταλυτικά στον ευαίσθητο εσωτερικό κόσμο του καλλιτέχνη. Η εσωτερική βιωματική πνευματική αύρα των έργων του Μάριου Λοβέρδου αποτυπώνει υποδειγματικά τον συγκερασμό της ανατομικής, κινητικής και καλλιτεχνικής αναλογίας από τον χώρο των ρεαλιστικών νόμων, με τον χώρο των νόμων του υπερβατικού οραματικού επιπέδου, μεταδίδοντας με διαχρονικά πρωτοποριακό τρόπο κλασσικά εσωτερικά μηνύματα έντονης πνευματικότητας και εσωτερισμού, τόσο στο εκάστοτε παρόν, όσο και στο εκάστοτε νεωτεριστικό μέλλον. <ref>{{Cite news|url=|title=Εφημερίδα "Αθηναϊκή"|last=|first=|work=ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ: Σειρά καλλιτεχνικών και εκπολιτιστικών εκδηλώσεων|date=15 Απριλίου 1975|page=|archive-url=|archive-date=|accessdate=|via=}}</ref>